Groot Verlangen

Martin Michael Driessen is de auteur van "De pelikaan". Voor het eerst uitgegeven in november 2017. Het boek telt 5 delen en 199 bladzijden. De lezer krijgt mee dat het een komedie betreft, en verder is er een citaat "Wie sterft, doet dat zoals hij is geweest." Het verhaal beslaat ongeveer 16 jaren en is gesitueerd in Kroatië, dat toen nog bij de republiek Joegoslavië hoorde. De burgeroorlog die de republiek doet uiteenvallen, komt aan de orde in het boek, maar het speelt niet de centrale rol. Eerder vanuit het perspectief van de hoofdpersonen, wordt deze oorlog aangehaald. De schrijver lardeert de verschillende standpunten die worden ingenomen ten opzichte van landgenoten van een andere komaf, en de actie die wordt uitgevoerd, grotendeels via de bijrollen.
Het verhaal is voor het grootste deel gesitueerd in een kleine stad aan de Adriatische kust. Door de ogen van Andrej de postbode, trekt het centrum van het stadje aan de lezer voorbij. Driessen schetst in prachtige zinnen het oude centrum zodanig, dat je als lezer als het ware in het kielzog van de postbode meeloopt. Door de sfeertekening van het stadje met vissershaven, de boulevard, en de attracties, waan je je er meteen.De postbode, Andrej, is één van de hoofdpersonen. Het is een willekeurige bewoner van het stadje, en evenzo Josip de trotse machinist en conducteur van de kabelspoorbaan. Willekeurig zoals ieder van ons een rol in een gemeenschap heeft. Maar het verhaal verdicht zich rond deze 2 figuren en krijgt een geheel eigen verloop. Want deze twee personen, hun levens, raken met elkaar vervlochten. Ze volgen wel hun eigen spoor, maar raken in elkaars greep. En er is onvermogen om hieruit te geraken. Driessen hanteert hier een treffende en originele manier om dit in het verhaal uit te werken: de kabelspoorweg uit 1892. De kabeltrein werkt dankzij een ingenieus systeem zonder motoraandrijving, maar met waterballast. De twee personenwagons zijn enkel in balans door een juiste hoeveelheid water. Ze zijn door die specifieke werking onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Wil iemand de heuvel boven het stadje bereiken om het oorlogsmonument uit de WOII te zien of te genieten van het panoramisch uitzicht, dan is er de attractie van de kabeltrein.
En "De pelikaan"? De pelikanen zijn ook bewoners van het stadje, zomers komen ze huizen rond de boulevard. Ze zijn messiaans in hun verschijning, zo laat de verteller de lezer weten.
Het boek laat niet los, zet aan om steeds door te willen met lezen.
De gebeurtenissen rond de hoofdpersonen worden in gang gezet door Andrej, die het verlangen heeft dat er in zijn leven wat moet gebeuren. De totale ontkenning van zijn bestaan moet een einde krijgen. Hij vindt dat de wereld hem iets verschuldigd is. Een man als hij heeft recht op meer.
En zo verontschuldigt Andrej zichzelf voor zijn actie tot chantage. Maar ook Josip wordt gedreven door een verlangen. Zijn verlangen is gericht op een fijne relatie met een vrouw, die hij niet kent in zijn huwelijk met de steeds zwakzinniger wordende Ljubica. Dit brengt hem bij Jana, een vrouw uit Zagreb, waar hij een liefdesrelatie mee opbouwt. Plichtsgetrouw als Josip is, toont hij zich als echtgenoot en vader verantwoordelijk. Hij blijft bij vrouw en kind en spreekt geregeld af met zijn geliefde Jana.
Achter de verwikkelingen zit geen plan. Het is niet met een intentie een ander kwaad te doen, maar de mensen komen als het ware in het vizier, en worden gebruikt voor de eigen begeerte. Er zijn ook momenten dat er twijfels zijn omtrent het eigen gedrag, maar dan is er altijd weer een excuus voor handen om toch door te gaan op de ingeslagen weg. Josip ontwikkelt wel meer en meer een reflectie, en toetst zijn doen en laten aan een innerlijk moreel kompas.
Het boek is zeker lezenswaardig door de prachtige zinnen en origineel van inhoud. Zoals gezegd leest het vlot voort. Wil de lezer meer verdieping dan is het aan te raden om af en toe even stil te staan (tegen de eigen verlangens van het doorlezen in!) bij wat er zich afspeelt, en hoe het in elkaar grijpt. De tragiek van het banale leven van de personen te doorgronden, en hun verlangen te ontdekken. Misschien zelfs zo uitgedaagd te worden om stil te gaan staan bij de drijfveren van het eigen leven, en de persoonlijke keuzes. Aan de lezer de keus. Driessen dringt dit alles niet op. Hij schrijft en beschrijft. En op een prachtige manier.