Langzaam opgebouwde spanning in prachtige schrijfstijl

De levenden en de doden in Winsford is de eerste stand-alone thriller van Hakan Nesser. Hij is bij het grote publiek bekend geworden door zijn series met Commissaris Van Veeteren en later inspecteur Barbarotti.

In de levenden en de doden in Winsford is een vrouw met haar hond ondergedoken in een klein plaatsje in Engeland, Winsford. Langzamerhand wordt duidelijk wie ze is en waarom ze daar is. Hakan Nesser weet met zijn prachtige woordgebruik spanning op te roepen en een prachtige sfeer te creëren. Lange wandelingen over de eenzame heide worden beschreven alsof je er zelf bij bent. Het boek verveelt geen moment en weet de spanning heel langzaam steeds verder op te bouwen.

Verwacht geen snelle whodunit, maar wees erop voorbereid om urenlang te genieten van het troosteloze Engelse heidelandschap, kleine Engelse pubs en de gedachten van een eenzame vrouw. Het klinkt misschien niet als de beste ingrediëntenlijst voor een Scandinavische thriller, maar het zegt veel over Hakan Nesser's schrijfkunst.

De openingszin van het boek is een goed voorbeeld van zijn mooie stijl:
"Eergisteren heb ik besloten mijn hond te overleven."
Zo simpel, maar ook zo veelomvattend. Op deze manier wordt langzamerhand de spanning opgebouwd en gaandeweg worden er ook antwoorden gegeven op de vele vragen die hij oproept.

Toch zijn er aan het eind van het verhaal een paar open eindjes, waardoor je je afvraagt of de plot wel helemaal klopt.
De sfeer en de manier waarop je steeds meer sympathie gaat koesteren voor de hoofdpersoon maken van dit boek desalniettemin een wondermooie leeservaring.