Lusby wil teveel kanten op

Het boek van de Ierse schrijver Lusby behandelt een brute moord in een dorpje in Ierland op een zeer oude vrouw. Al snel lijken de daders in beeld te komen; zogenaamde ‘travellers’, oftewel een soort Ierse woonwagenbewoners, schijnen de omgeving onveilig te maken. Inspecteur McCadden, die van buitenaf wordt ingezet bij deze moord, vertrouwt deze oplossing echter niet en gaat dieper graven. Hij stuit op verhalen uit het verleden die te allemaal gerelateerd kunnen worden aan grote zaken in Ierland als de Tweede Wereldoorlog, de aloude problematiek tussen protestanten en katholieken, tussen Engelsen en Ieren en de verschillen tussen ‘high culture’ en ‘ low culture’.

Het boek begint veelbelovend. Deel 1 beschrijft op een mooie manier de ‘mis en scène’ met behulp het perspectief van het jongentje dat de vermoorde vrouw vindt en de opkomst van McCadden, die eigenlijk niet echt welkom is bij het lokale recherche team. Aan het eind van deel 1 blijkt dus echter dat de gevonden daders de werkelijke daders niet blijken te zijn (dit wordt overigens ook al op de achterflap verklapt, dus ik zeg hier hopelijk niet teveel) en we kunnen overnieuw beginnen. En dat voelt even als een deceptie voor de lezer. Je bent dan namelijk al ruim 80 pagina’s op weg. Vol goede moed begon ik aan het tweede deel, maar voor mijn gevoel stort het verhaal dan een beetje in elkaar. Lusby wil teveel kanten op, teveel ‘grote’ Ierse problematiek vervlechten in het verhaal en het leunt teveel op verschillende gebeurtenissen uit het verleden. Dit haalt voor mij de spanning eruit en zorgt er voor dat ik niet altijd meer bij de les blijf. Jammer. Ook de centrale figuur, inspecteur McCadden, heeft te weing ‘body’ om het geheel interessant te houden. Het plot vind ik uiteindelijk een tikkeltje vergezocht. Positief punt: je leert veel over de Ierse cultuur en achtergrond (als je dat niet al wist) en het boek is niet slecht geschreven. Het verhaal mist wat mij betreft echter de juiste richting.