Station Elf

De cover is bijzonder en de titel een beetje misleidend, voordat ik inhoud gelezen had dacht ik in eerste instantie dat het een boek zou zijn die zich op andere planeten af zou spelen. Maar het tegenovergesteld is waar. Station Elf is een stripboek welke een aanzienlijke rol speelt. Had het op andere planeten afgespeeld dan had ik het boek in de winkel laten liggen, maar denk dat sommige mensen vanwege de titel alleen al de inhoud geen kijkje waardig gunnen, en dat zou jammer zijn.

Wanneer op een avond in Toronto de vooraanstaande acteur Arthur Leander een hartaanval krijgt terwijl hij de hoofdrol speelt in een stuk van Shakespeare, is er in de rest van de wereld ook een crisis aan de gang. Die avond breekt er een epidemie uit wat later tot een pandemie leidt. Een groot deel van de bevolking overleeft de Georgische griep niet.

20 jaar naar dato: de kleine groepjes overlevenden hebben hun plek gevonden in verlaten warenhuizen, tankstations etc. Overal zijn kleine nederzettingen te vinden. Maar de mens is veranderd, sommige plaatsjes durf je niet meer binnen te stappen in angst neergeschoten te worden, de andere hebben zogenaamde profeten welke hun boodschappen van God door willen geven en zijn in de waan dat zij de uitverkoren zijn. Wat gevaarlijke situaties op kan leveren. Gelukkig zijn er ook plaatsen te vinden waar wel betrouwbare communies te vinden zijn.

Kirsten trekt samen met de reizende symfonieorkest door het gebroken land. Zij geven daar voornamelijk optredens van Shakespeare en Beethoven. Maar het is niet altijd zonder gevaar. Op een gegeven moment stuiten ze op een plaatsje waar vreemde dingen aan de hand zijn en waar het jaar daarvoor nog een heel leuke commune te vinden was. Zodra ze de kans zien verlaten ze het dorp, maar hebben steeds het idee gevolgd te worden, daarnaast gebeuren er vreemde dingen onderweg.

Door de titel was ik ietwat misleid, ik kon het in het begin ook geen plekje geven totdat ik wat verder in het verhaal kwam maar dan nog speelt Station Elf geen voornamelijk hoofdrol. De eerste hoofdstukken heb ik als een speer gelezen en had ik binnen korte tijd was ik er door heen, ik dacht dit begint goed. Totdat het boek over en weer begon te springen in de tijd, je wordt terug genomen naar het levensverhaal van Arthur Leander, erg interessant om te lezen, maar zit je daar opeens in dan ga je weer terug naar de tijd na de Georgische griep, wat ik persoonlijk zo nu en dan verwarrend vond. De stukken na de Georgische griep vond ik bij tijden wat langdradig en saai, want er gebeurde niet heel veel spectaculairs waardoor de vaart eruit gehouden werd en het niet meer lekker doorleest. Toch heeft het verhaal potentie komt alleen niet heel goed uit de verf. Ondanks de slechte puntjes zijn er zeker ook positieve punten te vinden, zo schrijft Mandel vloeiend en beeldend en weet ze je aandacht er goed bij te halen, helaas was het voor mij geen echte pageturner.