Veelbelovend debuut

Toen ik het boek voor het eerst zag, dacht ik ‘WOW! Wat een prachtige uitgave!’ De cover is schitterend, maar eigenlijk vind ik de achterkant nog mooier. Die 2 meisjes in het midden van het bos en boven hun zweeft een heuse teaser.
Hierdoor wou ik het boek onmiddellijk beginnen lezen. Ik was zo benieuwd naar het verhaal!

De proloog is van hoogstaand niveau. Het trok me onmiddellijk in het verhaal en ik was nieuwsgierig hoe Poppy en Ember achter de waarheid zouden komen. Ik voelde me als lezer meer betrokken omdat ik meer informatie had dan de personages.
De afwisseling van perspectief is goed verdeeld waardoor we constant op de hoogte worden gehouden van het wel en wee van Poppy en Ember.
De schrijfstijl is heel vlot. Hierdoor heb ik het boek in een snelvaart uitgelezen op een paar uurtjes. Je merkt dat Irena Brignull ervaring heeft als scenarioschrijfster. Er zijn veel dialogen en interacties, maar geen lange beschrijvingen over de omgeving die een verhaal vaak vertragen.
Waar ze echt in geslaagd is, is de eenzaamheid die zowel Poppy, Ember als Leo voelen, zo nauwkeurig over te brengen naar de lezers. Die emotie spatte voor mij van elke bladzijde en ik voelde dan ook erg mee met hen drieën. Alle drie hebben ze een ander leven, maar elk voelt zich eenzaam in haar/zijn wereld. Ik keek dan ook erg uit naar het moment dat de hoofdpersonages elkaar zouden ontmoeten in de hoop dat hun eenzaamheid zou verminderen. De ontmoetingen hebben me dan ook niet teleurgesteld. De schrijfster slaagt er opnieuw in om de gevoelens van de personages met veel feeling te beschrijven.

Dit boek heeft echter ook wat minpunten.
Dit boek gaat over heksen, maar ik miste de heksendingen. Nu focust het verhaal zich vooral op Ember als heks en lees je ook iets over haar familieleden Raven, Klaver en Distel. Maar ik miste de andere heksen in het dorp. Het stuk waar Poppy over de heksengeschiedenis las in een boek was voor mij één van de hoogtepunten in het boek. Ik wou meer van dergelijke momenten waar de heksen beter uitgebeeld en menselijker werden. Nu had ik het gevoel dat de schrijfster ons een basisheks uit een sprookje gaf, dat wij allemaal aanvullen met onze verbeelding van heksen uit onze kindertijd.

Een ander minpunt voor mij zijn Poppy’s ouders. Die gedragen zich zo onrealistisch dat ze mij uit het verhaal haalden. Haar vader heeft reeds een nieuw gezin, maar verbergt dat en laat Poppy de hele tijd alleen thuis, terwijl hij bij zijn ander gezin is. Op het einde gedragen beide ouders zich ook zo onrealistisch waardoor het einde wat ineen zakte voor mij.

Ik ben met grote verwachtingen aan dit boek begonnen en in het begin beloofde het verhaal deze waar te maken. Het einde werkte echter niet voor mij. Hierdoor had ik geen wow-gevoel meer toen het boek uit was. Maar dat is mijn persoonlijke mening. Ik ben ervan overtuigd dat anderen wel ten volle zullen genieten van dit boek.
Dit debuut begint heel sterk, waardoor ik wel nieuwsgierig ben naar de volgende boeken van Irena Brignull.