Een vrouwelijke predikant wordt vermoord. De mensen haten haar of hebben haar lief, een tussenweg schijnt niet te bestaan. Ik had er veel van verwacht na Zonnestorm. Misschien wel veel te veel. Maar de schrijfstijl van de schrijfster is erg veranderd. Vorige keer besloeg het verhaal zeven dagen, nu twaalf dagen plus de dag van midzomernacht.
Dit verhaal gaat wel over predikanten maar er zitten minder godsdienstige tintjes aan dan in Zonnestorm. Het gevoelsleven van het hondje Tjapp is nu vervangen door de wolven waaronder Gele Poten. De personages zijn op een dieper niveau beschreven dan in Zonnestorm, alleen is dit ten koste gegaan van de spanning. In Zonnestorm speelde Rebecka Martinsson de hoofdrol en in Midzomernacht moet zij deze rol delen met Anne Maria Mella. Het is een goed verhaal maar Zonnestorm had veel meer spanning in zich en dit miste ik volledig in dit verhaal.