Opmerkelijke transfer van kleine naar grote uitgever

In 1995 verscheen bij Uitgeverij Elmar Meestermagiër – Sperling, het debuut van W.J. Maryson, de schrijversnaam van de Nederlander Wim Stolk. Elmar was een kleine uitgeverij, zonder fantasy in het fonds, maar waagde het meteen met een reeks van vijf boeken, waarvan Meestermagiër – Sperling het eerste deel was. Al was het heel mooi uitgegeven, kwam er een vertaling in het Duits en volgde in 1996 het al even mooi vormgegeven tweede deel Meestermagiër – Emaendor, toch wist Elmar geen plaats op de fantasymarkt te veroveren. Dit leidde tot Maryson’s transfer naar de uitgeverij Meulenhoff, die niet alleen binnenkort het derde deel van de reeks publiceert, maar ook de eerste twee delen opnieuw heeft uitgebracht. Dat Meulenhoff hiertoe heeft besloten, terwijl de uitgaven van Elmar nog te koop zijn, toont een groot vertrouwen in de schrijverstoekomst van Maryson, al is deze tweede druk soberder dan de eerste. In Meestermagiër – Het tweede zwaard: Emaendor zijn de verschillen met de eerste druk bij Elmar marginaal: de tekeningen van Marie van der Toolen zijn verdwenen, er is een hoofdstuk bijgekomen en de hoofd¬stukken hebben titels gekregen, de inleiding is wat korter en uit het Compendium is de samenvatting van de queeste verdwenen.
Gesteund door zijn acht reisgenoten, bemachtigde Jyll, de jongeling die moet uitgroeien tot de Meestermagiër, in het eerste deel het Aartszwaard van de Daith, maar viel toen, bedreigd door de dienaren van het Kwade, in een afgrond. In dit tweede deel trekt het reisgezelschap toch verder, op zoek naar de andere Aartszwaarden en het Boek van Kennis. Ondertussen vergroot het Kwaad zijn macht over Aidén. Het infiltreert, stuurt zijn legers vooruit en blijft zoeken naar Jyll, wiens bestaan de ambities van de Zwarte Heerser bedreigt. Ook het Goede mobiliseert zijn krachten: Meestermagiërs trekken er op uit om de aartsvolken en de mens te mobiliseren, enkele Alvii verlaten hun ‘hemel’ en geven daarmee hun onsterfelijkheid op. Maar de verschillen zijn groot en het onderlinge wantrouwen diep geworteld. De legers van de steden zijn door een lange vrede verweekt tot ceremoniële wachten. Maar dan volgt de eerste echte confrontatie en alleen Jyll, die zich in afzondering bekwaamt in de magie, lijkt in staat de oprukkende duisternis te weerstaan.
Uiteraard weet Jyll het tweede aartszwaard te bemachtigen.
Rechtvaardigt Meestermagiër – Het tweede zwaard: Emaendor het grote vertrouwen van de uitgever?
Ja en nee. Maryson overtreft een aantal boeken van internationaal bekende auteurs, maar mist de vaart van Raymond Feist en de complexiteit en intensiteit van Robin Hobb, om me tot twee van zijn fonds¬genoten te beperken. Ook is het een bezwaar dat het boek zomaar eindigt, terwijl Jyll zich nog niet uit de klauwen van het gevaar heeft bevrijd. Desondanks is het een heel leesbaar boek, dat nieuwsgierig maakt naar het vervolg.