Lezersrecensie
In liefde gevangen
‘Een ongewoon Huwelijk’ – Tayari Jones
Genre: roman
Uitgeverij: HarperCollins
ISBN: 9789402730005
Aantal pagina’s: 350
Uitvoering: paperback
Verschijningsdatum: september 2018
Met grote dank aan Uitgeverij HarperCollins voor het recensie-exemplaar.
Inhoud
Celestial en Roy Junior zijn anderhalf jaar getrouwd wanneer Roy wordt gearresteerd en veroordeeld voor een geweldsdelict. Roy is onschuldig maar weet dat niet te bewijzen, in een staat waarin de blanken vinden dat ze gelijk hebben. Gelukkig overwint de liefde tussen Celestial en Roy alles. Of toch niet?
Mijn mening
Een ongewoon huwelijk is voor mij een ongewone leeservaring. Het is ver buiten mijn gebruikelijke leespatronen (lees: comfortzone) en maakt mij nieuwsgierig. Het boek is getipt door Oprah Winfrey, een vrouw die ik enorm waardeer voor haar volhardende strijd tegen discriminatie op basis van geslacht en etnische achtergrond. Anderzijds heeft ze jarenlang een talkshow gehad waarbij ik niet tot de vaste kijkersschare behoorde. Ik ben een beetje huiverig voor een boek vol rassenhaat en discriminatie omdat dit mij altijd naast verdrietig, vreselijk boos maakt.
Het boek heeft een prachtige omslag die zelfs een beetje schittert in het najaarszonnetje. Het boek is opgedeeld in drie getitelde delen. Ieder deel is weer verdeeld in hoofdstukken die de titel dragen van het personage die in dat hoofdstuk de ik-persoon is. Dat is verwarrender om uit te leggen dan om te lezen. Het leest prettig omdat het verhaal, los van een enkele flashback, chronologisch wordt verteld.
Het boek begint met een weergave van de start van de relatie en de arrestatie van Roy. Vervolgens wordt het verhaal verteld door een weergave van de briefwisselingen tussen de veroordeelde en de achterblijvers. Zeer fraai gedaan. Je kruipt in de belevingswereld van de wisselende ik-persoon waardoor je na verloop van tijd een stukje van alle personages bent.Want daartoe is de auteur wel in staat; het vertellen van een verhaal vanuit het eigen perspectief en vanuit de eigen persoonlijkheid. Gezamenlijk wordt door de drie hoofdpersonages het liefdesverhaal van Celestial en Roy Junior verteld. Door henzelf en door hun allerbeste vriend Andre.
Los van de gebeurtenissen is het neerzetten van de personages het meest opzienbarende aan deze roman. Iedereen is wie hij is. Maar wanneer er iets verschrikkelijks gebeurt, waardoor je uit je kracht en vaste structuur wordt geplaatst, heb je alleen jezelf nog en verander je. Ongewild en onbedoeld. Dat is meesterlijk verwoord.
De personages waren niet per definitie sympathiek of afstandelijk en niemand heeft gelijk. Daar gaat het ook niet om. Het is vooral echt. Niet omdat ze alleen maar dingen doen en zeggen waar ik achter sta, integendeel. Soms gebeuren er dingen waarbij ik denk: ‘Nee, gebruik je verstand’ of ‘Nee, doe het niet’. En op dat moment realiseer ik me: Ik lees niet. Ik belees.
Eindoordeel
Wat begon als een ongewone leeservaring is verworden tot een buitengewone leeservaring. Dit is een love story, zonder het zoetsappige deel. Tayari Jones is een auteur waar we nog veel van gaan horen. Dit boek gaat ook zonder de steun van Oprah een verfilming krijgen, dat is voor mij een te verwachten waardering voor dit boek. Dit boek is hartverscheurend en hartverwarmend.
Als lezer van veel boeken, ben ik mede door het grote aanbod geneigd op de door mijzelf platgelopen paden te blijven lopen. Mijn voorkeuren lijken bekend en de honger en dorst worden regelmatig gestild en gelest. Nu heb ik iets nieuws mogen proeven. Het was niet alleen heerlijk, het heeft mij in driehonderdvijftig pagina’s de overtuiging gebracht dat ik vaker iets nieuws moet lezen. Echt nieuw! Met of zonder tip van Oprah, of wie dan ook.
Niet alleen de omslag schittert, ook het verhaal heeft glans. Voor liefhebbers van Wuthering Heights, The Color Purple en vanaf vandaag: Een ongewoon Huwelijk.
Ik geef dit boek vierenhalf ongewone sterren.
Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
“Tell me what has become of my rights
Am I invisible because you ignore me?
Your proclamation promised me free liberty, no
I'm tired of being the victim of shame
They're throwing me in a class with a bad name
I can't believe this is the land from which I came”
(Michael Jackson – They Don’t Care About Us)
Genre: roman
Uitgeverij: HarperCollins
ISBN: 9789402730005
Aantal pagina’s: 350
Uitvoering: paperback
Verschijningsdatum: september 2018
Met grote dank aan Uitgeverij HarperCollins voor het recensie-exemplaar.
Inhoud
Celestial en Roy Junior zijn anderhalf jaar getrouwd wanneer Roy wordt gearresteerd en veroordeeld voor een geweldsdelict. Roy is onschuldig maar weet dat niet te bewijzen, in een staat waarin de blanken vinden dat ze gelijk hebben. Gelukkig overwint de liefde tussen Celestial en Roy alles. Of toch niet?
Mijn mening
Een ongewoon huwelijk is voor mij een ongewone leeservaring. Het is ver buiten mijn gebruikelijke leespatronen (lees: comfortzone) en maakt mij nieuwsgierig. Het boek is getipt door Oprah Winfrey, een vrouw die ik enorm waardeer voor haar volhardende strijd tegen discriminatie op basis van geslacht en etnische achtergrond. Anderzijds heeft ze jarenlang een talkshow gehad waarbij ik niet tot de vaste kijkersschare behoorde. Ik ben een beetje huiverig voor een boek vol rassenhaat en discriminatie omdat dit mij altijd naast verdrietig, vreselijk boos maakt.
Het boek heeft een prachtige omslag die zelfs een beetje schittert in het najaarszonnetje. Het boek is opgedeeld in drie getitelde delen. Ieder deel is weer verdeeld in hoofdstukken die de titel dragen van het personage die in dat hoofdstuk de ik-persoon is. Dat is verwarrender om uit te leggen dan om te lezen. Het leest prettig omdat het verhaal, los van een enkele flashback, chronologisch wordt verteld.
Het boek begint met een weergave van de start van de relatie en de arrestatie van Roy. Vervolgens wordt het verhaal verteld door een weergave van de briefwisselingen tussen de veroordeelde en de achterblijvers. Zeer fraai gedaan. Je kruipt in de belevingswereld van de wisselende ik-persoon waardoor je na verloop van tijd een stukje van alle personages bent.Want daartoe is de auteur wel in staat; het vertellen van een verhaal vanuit het eigen perspectief en vanuit de eigen persoonlijkheid. Gezamenlijk wordt door de drie hoofdpersonages het liefdesverhaal van Celestial en Roy Junior verteld. Door henzelf en door hun allerbeste vriend Andre.
Los van de gebeurtenissen is het neerzetten van de personages het meest opzienbarende aan deze roman. Iedereen is wie hij is. Maar wanneer er iets verschrikkelijks gebeurt, waardoor je uit je kracht en vaste structuur wordt geplaatst, heb je alleen jezelf nog en verander je. Ongewild en onbedoeld. Dat is meesterlijk verwoord.
De personages waren niet per definitie sympathiek of afstandelijk en niemand heeft gelijk. Daar gaat het ook niet om. Het is vooral echt. Niet omdat ze alleen maar dingen doen en zeggen waar ik achter sta, integendeel. Soms gebeuren er dingen waarbij ik denk: ‘Nee, gebruik je verstand’ of ‘Nee, doe het niet’. En op dat moment realiseer ik me: Ik lees niet. Ik belees.
Eindoordeel
Wat begon als een ongewone leeservaring is verworden tot een buitengewone leeservaring. Dit is een love story, zonder het zoetsappige deel. Tayari Jones is een auteur waar we nog veel van gaan horen. Dit boek gaat ook zonder de steun van Oprah een verfilming krijgen, dat is voor mij een te verwachten waardering voor dit boek. Dit boek is hartverscheurend en hartverwarmend.
Als lezer van veel boeken, ben ik mede door het grote aanbod geneigd op de door mijzelf platgelopen paden te blijven lopen. Mijn voorkeuren lijken bekend en de honger en dorst worden regelmatig gestild en gelest. Nu heb ik iets nieuws mogen proeven. Het was niet alleen heerlijk, het heeft mij in driehonderdvijftig pagina’s de overtuiging gebracht dat ik vaker iets nieuws moet lezen. Echt nieuw! Met of zonder tip van Oprah, of wie dan ook.
Niet alleen de omslag schittert, ook het verhaal heeft glans. Voor liefhebbers van Wuthering Heights, The Color Purple en vanaf vandaag: Een ongewoon Huwelijk.
Ik geef dit boek vierenhalf ongewone sterren.
Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
“Tell me what has become of my rights
Am I invisible because you ignore me?
Your proclamation promised me free liberty, no
I'm tired of being the victim of shame
They're throwing me in a class with a bad name
I can't believe this is the land from which I came”
(Michael Jackson – They Don’t Care About Us)
1
Reageer op deze recensie
