Hoe een vrouw leerde vechten

‘Luma’ – Lydia Brewster

Lydia Brewster beschrijft met vlotte pen de zware weg die moet worden afgelegd om af te kunnen rekenen met de demonen uit haar verleden. En dat je eerst helemaal tot de bodem moet gaan alvorens omhoog te klimmen.
Luma is een boek waarbij gevoelens van afkeer, angst, wanhoop en plaatsvervangende schaamte worden opgeroepen.

De fragmenten waarin geldklopperij en verkrachting worden beschreven zijn afschuwelijk en worden realistisch en met galgenhumor beschreven. Voor mij als lezer is dit gelukkig geen werkelijke wereld en komt de humor cynisch en zelfdestructief over. Ook de keuzes die Luma maakt in haar leven zijn niet allemaal even verstandig en leveren mij de gedachte op dat mensen het ongeluk over zichzelf af kunnen roepen. Het intellect van de hoofdpersoon strookt enerzijds niet met de door haar gemaakte expliciete keuzes, wel met de sterke wil om weer gelukkig te worden.

Het verhaal van Luma wordt verteld en regelmatig onderbroken door een soort sprookje vol symboliek dat de metafoor vormt voor haar missie naar geluk. Dit is bijzonder knap gedaan.

Het boek leest vlot door eenvoudig taalgebruik en een ongecompliceerde zinsconstructie. Grammaticaal is het boek niet consistent qua tijdsvorm. Er wordt veel gewisseld tussen tegenwoordige en voltooid tegenwoordige en verleden tijd.

Opvallend vind ik de keuze om de hoofdpersoon (Luma) in deze autobiografische roman een andere naam te geven dan die van de auteur (Lydia). Volgens de site van de uitgever is dit in onderling overleg besloten. De motivatie hiervoor is mij onbekend. Het doet iets met mijn gevoel of het authentiek is en wellicht niet volledig autobiografisch.

Boek is qua formaat breder dan de meeste romans. Dit trekt de aandacht. De omslag toont een silhouet van een vrouw langs een tropische kustlijn en sluit aan bij het beeld van Suriname. De tekst op de achterkant is goed gekozen en geeft een samenvatting van verhaal en auteur. Wel werd ik hierbij door zinsopbouw en woordkeuze aanvankelijk op het verkeerde been gezet en dacht ik met een Young-adult roman te maken te hebben. Dit bleek al snel niet het geval te zijn.

Ik heb gezien dat de uitgever ook (zelf)managementboeken publiceert. Deze roman past prima in deze categorie. De gevoelens na misbruik worden goed beschreven, wat herkenning bij lotgenoten zal oproepen. Daarnaast bevat het boek goede raad en advies aan slachtoffers die kampen met een laag zelfbeeld.

'Luma' is een roman die mij pakt en in verwondering laat beseffen dat wanneer je zoveel ellende hebt beleefd als hier beschreven, ik toch kan kijken naar de prachtige lach van de auteur op de achterflap. De missie (b)lijkt geslaagd?!
Deze roman is dat zeer zeker. Schrijnend en eerlijk beschreven leed en vechtlust. Ik ben uitermate nieuwsgierig waar de auteur na deze autobiografische roman mee zal gaan komen. De lezer verdient meer van Lydia Brewster. Ik geef dit boek 3,5 sterren

Peter van Bavel – gast recensent De Perfecte Buren

Mijn persoonlijke songtekst
“Het is niet de wereld
maar ik, die de onschuld verloor”
(Frank Boeijen - Onschuld)


Genre: roman
Uitgeverij: Futuro Uitgevers
ISBN: boek 9789492221971
Aantal pagina’s: 175
Uitvoering: paperback
Verschijningsdatum: februari 2018

Met dank aan Futuro Uitgevers voor het recensie-exemplaar.