Wat is dat toch, met auteurs van serial killer-thrillers, dat ze na hun debuut stelselmatig aan kwaliteit inboeten? Hayder, Harris,... allemaal lopen ze in dezelfde val. Zo ook Thilliez. Na zijn fantastische debuut hoopte ik opnieuw een knap boek te lezen, maar ik kan enkel besluiten dat de thriller de titel "meesterlijk" helemaal niet verdient. Integendeel zelfs, het boek is uiterst ongeloofwaardig. Het is wel zo dat de auteur research heeft gedaan, en zijn info over hersenziektes en -aandoeningen is wel interessant, maar meer ook niet. Want Thilliez kent blijkbaar de uitdrukking "less is more" niet. Het verhaal is enorm vergezocht en complex zodat het ongeloofwaardig overkomt. Het lijkt een mix te zijn tussen de De Da Vinci code en De Stromannen, maar deze is eerder bizar dan geslaagd. De diverse personages worden, in tegenstelling tot Thilliez debuut, nogal eendimensionaal neergezet en het geheim van Lucie Hennebelle is, net als al het andere aan dit boek, over-the-top. Ook miste ik deze keer een prachtig sfeerbeeld van de regio, wat het Gruwelhuis zo'n meerwaarde bood. Conclusie: ondanks de duidelijke potentie van de auteur, heeft hij zijn verbeelding niet in toom kunnen houden waardoor een uiterst vergezocht en ongeloofwaardig verhaal is ontstaan. Thilliez heeft zich gedocumenteerd en het boek kent enkele spannende scènes, maar de eindbalans valt negatief uit. Desondanks een positieve waardering, want er zijn heel wat slechtere boeken op de markt. In vergelijking met zijn debuut blijft het echter een ontgoocheling.