Het verhaal van een intrigerende femme fatale

Wanneer ik naar de bibliotheek ga, heb ik niet altijd op voorhand besloten wat ik wil gaan lezen. Zo ook afgelopen vrijdag. Ik snuister even rond tussen de mij bekende, en graag gelezen auteurs, bekijk aangeraden boeken even en neem een kijkje bij wat de bibliotheek zelf aanraadt. Het is op die plank van ‘aanraders’ dat ik De Spion van Paulo Coelho tegen kom.

De boeken van Paulo Coelho hebben mij altijd al weten te boeien, dus ik ben heel nieuwsgierig naar het verhaal dat hij deze keer te vertellen heeft. De kaft maakt mij duidelijk dat dit het verhaal is van Mata Hari, de vrouw die werd veroordeeld als ‘geniale’ spionne en mij ook zo bekend is. Het verhaal dat Paulo Coelho vertelt, is echter een heel ander relaas.

We beginnen bij de executie van Mata Hari. Journalisten verhalen hoe ze te horen krijgt dat haar geen gratie is verleend en het vonnis, dood door het vuurpeloton, ten uitvoere wordt gebracht. Deze start van het verhaal zorgt er meteen voor dat je geboeid wordt door de vrouw die Mata Hari was en wanneer zij haar verhaal vertelt, is het moeilijk om het boek weg te leggen.

Ik ben een vrouw die in het verkeerde tijdperk geboren is, daar is niets aan te doen. Ik weet niet of men zich mij in de toekomst herinneren zal. Mocht dat wel het geval zijn, laten ze me dan nooit zien als een slachtoffer, maar als iemand die haar stappen zette met moed, en die zonder angst de prijs betaalde die ze betalen moest.
Bovenstaande quote greep me en nam me mee in het verhaal van deze intrigerende femme fatal. Ze vertelt over haar jeugd, haar eerste seksuele ervaring en hoe ze verlangde naar een avontuurlijk, spectaculair leven. De zelfmoord, die zich voor haar ogen afspeelt, van een officiersvrouw zoals zij doet haar uiteindelijk de moed vinden om haar gedroomde leven te verwezenlijken.

Met zijn boeiende schrijfstijl en de uitwerking van het karakter van het hoofdpersonage neemt Paulo Coelho je mee in een persoonlijk hoofdstuk uit de geschiedenis. Jammer dat het verhaal van deze boeiende vrouw vrij abrupt wordt afgebroken op een cruciaal punt in haar versie van de feiten. Vanuit het standpunt van haar advocaat gaat het verhaal verder, maar het boeit niet meer zoals het dat deed in de voorgaande passages. De passie, het liefdevolle waar Mata Hari in haar verhaal is aangeland, wordt een stuk gebroken door het koudere relaas van haar advocaat. Het einde van dit boek is wat mij betreft, om die reden, nogal teleurstellend.

Toch blijf ik onder de indruk van dit verhaal achter. Ik heb zin gekregen om meer te lezen over deze dame die werd geboren als Margaretha Zelle, maar zichzelf beroemd maakte als Mata Hari. En dat is een heel belangrijke verdienste voor een roman!

Recensie oorspronkelijk verschenen op http://www.galabria.be