Vreemd maar leuk!

Dit eerste deel uit de Emilia Hoektand is een leuke kennismaking met de sympathieke Emilia. Haar ouders zijn een rijke graaf en gravin en net als Emilia zijn ze vampier. Ze wonen in Nocturnië, een stad in het koninkrijk van de duisternis. Naast Emilia’s familie wonen er veel eigenaardige wezens in de stad, zoals haar beste vriendin Floor (zij is een zeldzame Yeti) en hun gezamenlijke vriend Heintje Verdoodt. In Nocturnië houden ze niet van het licht, ze zijn als de dood voor eenhoorns, elfen en glitters….

De schrijfstijl van Laura Ellen Anderson is een beetje eigenaardig, net als de illustraties in het boek die ietwat weghebben van de creaties van Tim Burton. Vreemd maar leuk! Er worden in het boek veel fictieve woorden gebruikt die voor de Nocturiniërs heel gewoon zijn, maar compleet nieuw voor de lezers van dit verhaal. Even wennen dus, maar wel erg vermakelijk en origineel. Eenmaal gewend leest het verhaal gemakkelijk weg, op een enkel lastig woord na, dat voor minder geoefende lezers best een struikelblok zou kunnen betekenen. Woorden zoals vergankelijkheid, etiquette en gefermenteerd, jammer maar gelukkig komen ze niet op iedere pagina voor. Over het algemeen is Emilia Hoektand gewoon een grappig fictief verhaal, soms een beetje griezelig, maar over het algemeen toch echt een aanrader.