Lezersrecensie
Water, water, water...
Marijke Schermer werkt als toneelschrijver en regisseur. Haar toneelstukken zijn in meerdere talen vertaald, onder meer in het Engels, Duits, Frans en Roemeens. In 2009 kreeg zij voor haar werk de Charlotte Köhlerprijs voor haar toneelwerk.
Noodweer werd in 2017 genomineerd door de ECI Literatuurprijs. (Toen gewonnen door de Mensengenezer).
Emilia en Bruch wonen samen met hun kinderen Leo en Osip in de provincie nadat ze uit Amsterdam zijn verhuisd.
Op een avond gaan Emilia en Bruch samen naar de schouwburg in Amsterdam. Na afloop van de voorstelling wordt Emilia door een kennis voor de grap van achteren vastgepakt. Emilia schrikt ontzettend en valt bijna flauw. Deze reactie wordt veroorzaakt doordat Emilia vroeger verkracht is. Zij heeft dit altijd voor haar echtgenoot geheim gehouden. Door het voorval in de schouwburg gaat Emilia zich afvragen of ze haar geheim misschien toch met haar man moet delen.
Noodweer heeft een eenvoudige stijl, korte zinnen, korte hoofdstukken en met 160 pagina’s is Noodweer behoorlijk kort als roman. Het verhaal speelt zich in een kort tijdsbestek af, er komen veel dialogen voor in de roman.
De titel van de roman kan verwijzen naar de aanhoudende regen en het wassende water, die uiteindelijk uitmonden in overstromingen en evacuaties van bewoners in het getroffen gebied.
Daarnaast is ‘Noodweer’ ook de juridische term die gebruikt wordt om legitieme zelfverdediging aan te duiden.
Noodweer is een tamelijk korte roman over een heftig onderwerp. De protagonist is jaren geleden in haar woning verkracht. Inmiddels gehuwd met arts Bruch, en moeder van twee kinderen, ‘was het niet haar gewoonte om dingen niet te vertellen. Dat wat er gebeurd is, bepaalt mij niet, pleitte ze. Het is een daad van autonomie om te beslissen of een gebeurtenis wel of niet een rol mag spelen in je leven.
Ik kreeg tijdens het lezen van Noodweer sterk het gevoel als buitenstaander naar een toneelstuk te zitten kijken: veel dialoog, snelle wisselingen van ‘rollen’, weinig over het hoe en waarom. Summiere achtergrondinformatie, met een sterk uitvergroot ‘decor’ : de aanhoudende regen, het immer dreigende water, de bijna voelbare spanning tussen de verschillende ‘karakters’, die uiteindelijk naar de onvermijdelijke climax leidden waarmee de roman plots afsluit.
Voor mijn beklijft het verhaal niet, het geheel doet afstandelijk aan, en heeft mij met veel vragen in verwarring achtergelaten.
*** 3 sterren
Noodweer werd in 2017 genomineerd door de ECI Literatuurprijs. (Toen gewonnen door de Mensengenezer).
Emilia en Bruch wonen samen met hun kinderen Leo en Osip in de provincie nadat ze uit Amsterdam zijn verhuisd.
Op een avond gaan Emilia en Bruch samen naar de schouwburg in Amsterdam. Na afloop van de voorstelling wordt Emilia door een kennis voor de grap van achteren vastgepakt. Emilia schrikt ontzettend en valt bijna flauw. Deze reactie wordt veroorzaakt doordat Emilia vroeger verkracht is. Zij heeft dit altijd voor haar echtgenoot geheim gehouden. Door het voorval in de schouwburg gaat Emilia zich afvragen of ze haar geheim misschien toch met haar man moet delen.
Noodweer heeft een eenvoudige stijl, korte zinnen, korte hoofdstukken en met 160 pagina’s is Noodweer behoorlijk kort als roman. Het verhaal speelt zich in een kort tijdsbestek af, er komen veel dialogen voor in de roman.
De titel van de roman kan verwijzen naar de aanhoudende regen en het wassende water, die uiteindelijk uitmonden in overstromingen en evacuaties van bewoners in het getroffen gebied.
Daarnaast is ‘Noodweer’ ook de juridische term die gebruikt wordt om legitieme zelfverdediging aan te duiden.
Noodweer is een tamelijk korte roman over een heftig onderwerp. De protagonist is jaren geleden in haar woning verkracht. Inmiddels gehuwd met arts Bruch, en moeder van twee kinderen, ‘was het niet haar gewoonte om dingen niet te vertellen. Dat wat er gebeurd is, bepaalt mij niet, pleitte ze. Het is een daad van autonomie om te beslissen of een gebeurtenis wel of niet een rol mag spelen in je leven.
Ik kreeg tijdens het lezen van Noodweer sterk het gevoel als buitenstaander naar een toneelstuk te zitten kijken: veel dialoog, snelle wisselingen van ‘rollen’, weinig over het hoe en waarom. Summiere achtergrondinformatie, met een sterk uitvergroot ‘decor’ : de aanhoudende regen, het immer dreigende water, de bijna voelbare spanning tussen de verschillende ‘karakters’, die uiteindelijk naar de onvermijdelijke climax leidden waarmee de roman plots afsluit.
Voor mijn beklijft het verhaal niet, het geheel doet afstandelijk aan, en heeft mij met veel vragen in verwarring achtergelaten.
*** 3 sterren
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Sandra
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
