Sfeervol debuut maar niet bijzonder verassend

In 'De Droogte' keert federaal politie-agent Aaron Falk terug naar de kleine plattelandsgemeenschap van zijn jeugd om de onverwachte begravenis van Luke, een vriend uit zijn jeugd, en zijn familie bij te wonen. De meeste inwoners zijn ervan overtuigd dat Luke zijn vrouw, zijn zoon en daarna zichzelf van het leven heeft beroofd. Maar Luke's ouders zijn hier niet volledig van overtuigd en vragen Aaron de zaak te bekijken.
Vanaf het eerste hoofdstuk is al te merken dat Falk's terugkeer niet door iedereen wordt gewaardeerd en de reden van Falk's vertrek 20 jaar daarvoor komt al snel weer naar boven. Maar heeft dit verleden ook iets te maken met de recente tragische gebeurtenis?

Jane Harper houdt de spanning er in door de lezer elke keer een kleine glimps te geven van het verleden. Dit is ook nodig, omdat het Falk en agent Raco niet erg lukt vaart te maken in de zaak. Ook voor de lezer zijn er weinig verdachten om over te speculeren, want iedereen wordt toch wel vrij snel vrijgesproken door middel van een alibi.

Wat het boek toch sterk maakt is de sfeer die het hete Australische platteland met zich meebrengt. Dit is zeer goed beschreven en de personages passen ook goed in dit gebied. De ontknoping maakt zeer goed gebruik van dit sfeervolle gebied en had ik niet aan zien komen. Toch vond ik het, vooral qua thema's en motivaties, niet verassend genoeg om rechtop in mijn stoel te gaan zitten. Ik ben wel benieuwd naar wat Jane Harper nog meer gaat schrijven, maar dit is wat mij betreft niet de beste thriller van dit jaar.