De man die houdt van het leven

"De laatste getuige" is een boek van Frank Krake. Daarin vertelt hij het verhaal over de 94-jarige Wim Aloserij. Wim overleefde drie concentratiekampen en een scheepsramp. Jaren zweeg hij over wat hij meegemaakt had in de oorlog, maar nu is hij klaar om met zijn verhaal naar buiten te komen en hij laat niets achterwege. Dit is een boek dat je naar adem doet happen. Een boek dat je niet loslaat. Het is een boek dat niet alleen het verhaal van Wim Aloserij vertelt, maar ook zijn wil om te blijven leven.

In het boek staan veel foto's. Die zorgen er voor dat je je een beter beeld kan vormen hoe het er aan toeging en hoe dat voor Wim was. De foto's zorgen er ook voor dat het verhaal een afgerond boek is.

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Je komt eerst wat meer te weten over de jeugdjaren van Wim, alvorens de oorlogstijden. Dat zorgt er voor dat je een beter beeld krijgt over het hoofdpersonage. Het zorgt er ook voor dat je meteen wordt meegezogen in het verhaal. Je voelt wat Wim op dat moment voelt, hoe hij denkt...
Wat ook een sterkte is van het boek, is dat er geen enkel detail uit de weg gegaan wordt. Wim heeft al die jaren gezwegen. Nu hij met zijn verhaal naar buiten komt, heeft hij ook de gruwelijke details weer. Doordat het zo sterk opgebouwd is, zorgt het hier ook dat je meevoelt met hem, mee gruwelt met wat de mensen moeten ondergaan en hoopt dat hij niet in de klappen deelt. Zijn vechtlust en de zin in het leven houden hem op de been.

Het is een aangrijpend boek dat je vanaf de eerste minuut niet meer loslaat. De foto's zorgen soms niet enkel voor adempauzes, maar het zorgt er ook voor dat je je een beeld kan vormen van de gruwel.
De vlotte schrijfstijl zorgt ervoor dat het aangenaam is om te lezen. Nu Wim Aloserij met zijn verhaal naar buiten komt, zou iedereen dit boek moeten lezen. Het is een verhaal dat onder je huid kruipt.