ode aan Magritte

René Magritte, Belgisch kunstenaar geboren 1898, is vooral gekend om zijn surrealistische werken. Een van zijn bekendste werken is ‘’Ceci n’est pas une pipe’’.
Hij woonde een groot deel van zijn leven in Brussel, waar hij ook stierf in 1967, dit jaar 50 jaar geleden. Er werd daarom beslist om hem wat extra in de spotlights te zetten door een hommage jaar te organiseren. Er zijn talrijke evenementen, vooral in Brussel, Jette, Lessines en Knokke. In ditzelfde kader werd aan Toni Coppers, een gekende Belgische auteur, gevraagd om een eerbetoon voor Magritte te schrijven. “De zaak Magritte” is hiervan het resultaat.

Korte samenvatting

Alex Berger verloor zijn vrouw Camille tijdens de aanslagen in Parijs 2 jaar geleden. Tot dan was hij politie rechercheur met een uitstekende reputatie, maar hij werd een emotioneel wrak en verloor zijn job.

Heden is hij een man die vaak wel een glas te veel op heeft, zijn huis bijna niet buiten komt en geteisterd wordt door nachtmerries.
Maar dan ontsnapt Novak uit de gevangenis, de crimineel wie hij interviewde toen de aanslagen plaatsvonden. Door dit interview kon hij zelf niet in Parijs zijn ten tijde van de aanslagen.
Herinneringen en de vele vragen waar hij sindsdien mee rondloopt beheersen nu nog meer zijn leven en hij ziet dit als een teken van Camille. Daarom beslist hij om in te gaan op het verzoek van de huidige hoofdinspecteur, om de politie bij te staan in het onderzoek naar enkele moorden gepleegd in zowel Brussel als Parijs. De werken van de schilder Magritte blijken een speciale betekenis te hebben bij de ontknoping van de moorden, bij elk vermoord lichaam ligt er een handgeschreven tekstje ‘’Ceci n’est pas une suicide’. Berger gaat op zijn eigen manier op onderzoek, maar hij heeft ook zijn eigen redenen en missie…. Zal het allemaal wel zo goed aflopen?

Conclusie

Ik was erg benieuwd naar dit boek, gezien het een “eerbetoon” is aan de Belgische kunstenaar René Magritte. Ik houd van kunst en het lijkt mij niet eenvoudig een thriller te schrijven als eerbetoon aan een schilder. Maar Toni Coppers is hier met glans in geslaagd. Ik ken wel de werken van Magritte, maar bij het lezen van het boek werd ik geprikkeld om de schilderijen toch nog een keertje op te zoeken, zo kon ik ze nog eens in detail bekijken.
Niet alleen schilderijen van Magritte heb ik opgezocht, maar ook de verschillende locaties in Brussel en Parijs boeiden mij. Zo was ik nieuwsgierig naar “Le Saillant de l’Yser”, waar voormalig inspecteur Berger woont en de begraafplaats van Schaarbeek. Ja, ik heb heel wat bijgeleerd over Brussel, de plaats waar ik elke werkdag naartoe pendel. Alleen al hiervoor geef ik Toni Coppers een dikke pluim. Het is duidelijk dat Toni Coppers zijn research zeer uitgebreid en tot in de kleinste details heeft uitgevoerd.

De personages in het boek, zijn goed uitgewerkt. Wat me opviel, omdat ik me er soms in andere boeken en tv-series aan erger, is dat de Franse politie effectief Frans sprak en de Belgische Nederlands. Meestal spreken alle personages in de taal waarin het boek is geschreven en wordt er hier geen rekening mee gehouden. Zo was de vrouw van Berger van oorsprong uit Parijs, dus ook Franstalig, en werd hier dus rekening mee gehouden in het verhaal. Dit heeft Toni Coppers trouwens op een zeer knappe manier weten te brengen in zijn boek.
Verder heeft hij een vlotte en beeldende schrijfstijl, ik kan mij zo voorstellen hoe inspecteur Berger, Novak, Cavani, etc….eruit zien en hoe zij zich voelen. Zelfs de nevenpersonages worden uitvoerig omschreven.
Het boek is niet alleen een sterke misdaadroman maar het thema psychologie komt ook zeer goed naar voor. Wat doet het met de mens wanneer we iemand op een abrupte manier verliezen, van de ene dag op de andere zijn we onze geliefde kwijt zonder afscheid te kunnen nemen, hoe voelen we ons en hoe reageren we hierop. Het heeft me geraakt en aan het denken gezet.

Persoonlijk vond ik de frontcover van het boek wat oubollig en dus ook minder aantrekkelijk. Laat jullie dus niet door de cover beïnvloeden, want het boek is zeker de moeite waard om te lezen.

Voor deze uitstekende prestatie van Toni Coppers geef ik het boek dan ook een 4 sterren. Dit smaakt dus duidelijk naar meer inspecteur Berger – misdaadromans.