Een openhartig gesprek

De ware worden voelt als een gesprek tussen vriendinnen. Onder genot van een glas wijn, onderuitgezakt op een bank worden vertrouwelijkheden uitgewisseld. Onthullingen van missers in de liefde, verdriet om gemiste liefdes en hoe dit alles heeft geleid tot het vinden van de ware. Gesprekspartners van de lezer op die prettig zittende bank zijn Margo den Ouden en Rinke Verkerk.

Margo den Ouden, bedenker van de stichting 46 Dresses, die als missie heeft, dat elke vrouw in Nederland zich kan kleden als een koningin, werkt als communicatiemanager. Nadat ze een paar jaar in de Verenigde Staten woonde, leert ze na terugkomst in 2013 Rinke Verkerk kennen. Rinke is journalist voor kranten, bladen en televisie. Zij maakt voornamelijk reportages en achtergrondverhalen. 

De basis voor het idee van De ware worden ligt in een hotelkamer, twee hotelkamers om precies te zijn. Jaren geleden verlaat Rinke, diep ongelukkig, in haar eentje een hotel in Utrecht na een bizarre liefdesnacht zonder liefde.  Kilometers verderop, in Nijmegen, vindt Margo zichzelf terug in een hotelkamer, bont en blauw geslagen en achterblijvend met een paradoxaal gevoel, een verslaving aan een liefde die intens doet leven, maar tot desastreuze gevolgen zal leiden. Het boek is in drie hoofdstukken opgebouwd waarin de auteurs om de beurt het woord nemen. In het eerste hoofdstuk beschrijven ze hoe ze op de bewuste hotelkamers terechtkwamen. Openhartig verhalen ze over hun emoties van toen. Vanaf het besef door beiden van het rock bottom-moment, wordt de keuze gemaakt de weg naar boven in te zetten, om je weergaloze zelf te vinden, het opstaan zoals dat in hoofdstuk twee wordt beschreven.

“Door keuzes te maken is liefde in ons leven niet langer de oorzaak van afwijzingen, pijn en hopeloosheid, maar van intimiteit, genezing en verwachting.”

Vanaf dit punt krijgt het boek een andere toon. De persoonlijke verhalen worden nog gedeeld, maar de meeste aandacht krijgen adviezen. Het vriendinnengesprek is ten einde. De comfortabele bank wordt ingeruild voor die van een therapeut. De auteurs laten hun opsomming van de zeventien sleutels waaraan een goede man volgens hen herkend zou kunnen worden voelen als een algemene die voor iedereen zou gelden. Deze toon wordt doorgevoerd in hoofdstuk drie, waarin tips worden gegeven om de ware liefde te vinden en te behouden. Gelukkig nog wel af en toe voorzien van persoonlijke ervaringen, worden regels gesteld en uitgelegd hoe je zelf de ware kunt worden voor jouw ware partner. De ervaringen van beide dames liggen ten grondslag aan deze regels. Voor hen heeft het gewerkt. Zij hebben de ware gevonden. Door hard werken hebben zij de keuze gemaakt de ware te worden.  

De indeling bestaat dan ook niet alleen uit de hoofdstukken, ook is er een indeling qua toon. De wat lerende stukken doorspekt met regels en adviezen wijken wat sfeer betreft af van de gezellige kletspraat tussen vriendinnen. Het een bestaat echter niet zonder het ander. Daardoor heeft dit boek twee gezichten. Maar is dat juist niet waar het allemaal mee begon? Het herkennen van de juiste toon wat betreft de liefde?