Met hangen en wurgen

Hangman lezen vòòr de voorganger Ragdoll is geen aanrader. Kennis van de samenhang tussen de personages en de karakters is onontbeerlijk. Als deze kennis ontbreekt is het alsof halverwege in een gesprek wordt ingevallen.

De proloog voegt toe aan deze verwarring. Wat wordt precies bedoeld en wie zijn de personages waarover wordt gesproken. Het eerste hoofdstuk belooft veel gruwelijks. Op een filmische manier wordt een plaats delict beschreven. Duidelijk is dat het niet bij dit ene slachtoffer zal blijven. Er wacht meer onheil.

Cole heeft een beeldende manier van schrijven. Dit zorgt ervoor dat de lezer zich makkelijk deel van het verhaal zou kunnen voelen. En in dit zou kunnen ligt de gemiste kans. Door de vaak absurdistische, ongeloofwaardige voorstellingen gaat inleven elke fantasie te boven. Wat het ook lastig maakt is de vele wisselingen van locatie. Het ene moment speelt het verhaal zich af in Londen, terwijl net zo makkelijk wordt overgegaan naar een minstens zo absurdistische scène in New York. Omdat dit van de hak op de tak gebeurt is het voor de lezer lastig in te schatten waar de personages zich nu precies bevinden.

Door deze absurditeiten heen prikkend blijft een gruwelijk, spannend verhaal over met een eind dat mogelijkheden biedt voor Daniel Cole voor een nieuw boek waarin een aantal van de hoofdpersonages opnieuw hun opwachting mogen maken.