Het negende gebod zet misstanden in de katholieke kerk in het spotlicht

Teksten van de Romeinse schrijver Plinius de Jongere vormen de inzet van een strijd tussen de katholieke kerk en het British Museum. Al snel blijkt dat er meer achter zit dan alleen het verkrijgen van de voor geschiedkundigen belangrijke codex.

Esther van Baerle, een Nederlandse scenarioschrijver wordt gevraagd om aan de hand van deze zelfde Pliniusgeschriften een scenario te schrijven voor een film met cast van internationale allure om de vrouwenhaat binnen de katholieke kerk te bewijzen. Op haar zoektocht naar de waarheid krijgt ze te maken met moordlustige personages die ten koste van alles willen vermijden dat zij de codex in handen krijgt.

Samen met Anthony Mulliga, die namens het British Museum achter het net viste voor het geschiedkundige document zet zij zich in om de vrouwen die genoemd worden door Plinius recht te doen en hun verhaal op film te krijgen, bewezen door het geschrift. In deze jacht krijgen ze te maken met de oerconservatieve, nietsontziende organisatie Legioen van Christus. Lukt het hen om de misstanden van de katholieke kerk aan het licht te brengen?

Christ Houtman heeft zich sinds 2016 volledig toegelegd op het auteurschap. De in 1955 in Den Haag geboren scenarioschrijver werkte eerder bij De Engelenbak in Amsterdam, bedacht verschillende televisieprogramma’s en schreef enkele toneelstukken. Het negende gebod is zijn tweede boek.

De vergelijking met het werk van Dan Brown is snel gemaakt, temeer omdat ook Maria Magdalena net als in de DaVinci Code haar opwachting maakt in Het negende gebod. Toch zitten er duidelijke verschillen in beide boeken. Houtman neemt zijn tijd om de personages te introduceren. Dit gebeurt grondig. Hij geeft de lezer volop de mogelijkheid een band op te bouwen met de karakters. De keuzes die zij maken zijn daardoor, hoewel niet altijd logisch, wel begrijpelijk. Het duurt dan ook enige tijd voor de vaart in het verhaal komt. Toch belemmert dit geenszins om door te willen lezen. Kleine uitzondering hierop vormen de citaten uit het werk van Plinius. Toch zijn deze nodig om de kern van het verhaal weer te geven. Ze zorgen naast de stukken script uit de komende film voor afwisseling en speelsheid in de tekst. De hoofdstukindeling is maakt dat het verhaal goed te volgen is in de tijd. De vele historische feiten afgewisseld met de persoonlijke beslommeringen van de personages maken dat het een fijne combinatie is van non-fictie en fictie. Als het boek is dichtgeslagen blijft de lezer achter met een stukje historisch besef en zal de blik op de normen en waarden van de Katholie Kerk (nog) even anders zijn.

Na het kunststukje Akte van berouw levert Houtman opnieuw een goed geschreven, gedetailleerde, ongezouten thriller omtrent de katholieke kerk af. De liefhebbers kunnen uitkijken naar Getal van het beest dat later dit jaar uitkomt.