Van stroompje naar waterval

Een schrijver met een writers-block, een gescheiden moeder en een verdwenen meisje. Dat zijn de uitgangspunten voor “dagboek uit de rivier”.

In eerste instantie doet het verhaal aan als een rustig voortkabbelend stroompje. Barbara, een gescheiden moeder, haar zoontje Rens van zeven en haar nieuwe vriend, uitgever Robbert, gaan op vakantie in de Ardennen. Een schrijver van de uitgeverij van Robbert zorgt voor een onderkomen bij hemzelf in het dorp voor hen. Het eerste deel van het boek beslaat voornamelijk de karaktervorming van de personages. Barbara, die veel moeite heeft het verleden met haar ex los te laten. Robbert, erg aan zijn werk verknocht. De schrijver die alles gade slaat en de lezer daarvan op de hoogte houdt. Dit is met veel gevoel voor de omgeving beschreven.
Als Rens vermaakt moet worden omdat hij door een vergeten oplader zichzelf niet langer in de digitale wereld kan vermaken bedenkt Barbara een tijdverdrijf voor hem. Vanaf dat punt worden we in het verhaal meegesleurd door het steeds sneller stromende water.

Korte zinnen, in staccatostijl zorgen voor vaart in het verhaal. Ook de hoofdstukken zijn kort. Daardoor en door de spanning die opgebouwd wordt is het boek moeilijk weg te leggen.

Bijzonder is de schrijfstijl. Een schrijver met een writers-block, een gescheiden moeder en een verdwenen meisje. Dat zijn de uitgangspunten voor “dagboek uit de rivier”.

In eerste instantie doet het verhaal aan als een rustig voortkabbelend stroompje. Barbara, een gescheiden moeder, haar zoontje Rens van zeven en haar nieuwe vriend, uitgever Robbert, gaan op vakantie in de Ardennen. Een schrijver van de uitgeverij van Robbert zorgt voor een onderkomen bij hemzelf in het dorp voor hen. Het eerste deel van het boek beslaat voornamelijk de karaktervorming van de personages. Barbara, die veel moeite heeft het verleden met haar ex los te laten. Robbert, erg aan zijn werk verknocht. De schrijver die alles gade slaat en de lezer daarvan op de hoogte houdt. Dit is met veel gevoel voor de omgeving beschreven.
Als Rens vermaakt moet worden omdat hij door een vergeten oplader zichzelf niet langer in de digitale wereld kan vermaken bedenkt Barbara een tijdverdrijf voor hem. Vanaf dat punt worden we in het verhaal meegesleurd door het steeds sneller stromende water.

Korte zinnen, in staccatostijl zorgen voor vaart in het verhaal. Ook de hoofdstukken zijn kort. Daardoor en door de spanning die opgebouwd wordt is het boek moeilijk weg te leggen.

Bijzonder is de schrijfstijl. Het verhaal wordt achteraf door de schrijver uit het verhaal, van wie we overigens de naam niet te weten komen, verteld. Via de gesprekken die hij met de andere personages voert geeft hij ons vooruitblikken op de dingen die gaan komen. Met uitzondering van het eind. Dat blijft een verrassing. Als een soort waterval aan de monding van de rivier.