de controle houden...

Wat is dat toch, de controle over alles willen behouden? Emma wil graag haar eigen leven in haar hand houden, de controle over alles houden. Ergens is het nog heel erg herkenbaar ook (ook al wil ik dat eigenlijk niet toegeven...). Emma en Luc hebben 2 lieve kinderen die nogal een handvol zijn. Luc is de vergeetachtigheid zelve. Daarom is het ook zo handig dat Emma wel de controle over alles heeft. Totdat Luc plots wegvalt. Dan zijn haar dromen ineens niet zo relevant meer, overleven is nu de leuze. Hoe behoudt je de controle in een diep zwart gat? En wat als je dan ook nog eens geconfronteerd wordt met ziekte? Het koor is haar houvast, net als haar kinderen. De koorreis zet de wereld op z'n kop. Moet ze voor haar kinderen of voor haarzelf kiezen? En dan die medische wereld die gewoon ook op z'n kop lijkt te staan. De onverschilligheid waarmee artsen en verpleegkundigen kunnen reageren. Maar Emma werkt zich erbovenop, ze krijgt de controle weer terug. Gelukkig met een klein beetje hulp op het einde.

Ik vond het een prachtig boek, het leest als een roman waarbij je je alle scènes zó kunt voorstellen. De laatste paar hoofdstukken als een thriller die je niet meer weg kunt leggen. Ongelooflijk hoe kwetsbaar de schrijfster zich heeft op(en)gesteld. Ik snap nu helemaal waarom sommige delen van het boek zo overtuigend echt waren. Chapeau!

Ik kijk echt uit naar het vervolg.... zal dat ook de volle 5 sterren van mij gaan krijgen?