Helende taal

Tsukuru Tazaki belandt op de rand van het leven als hij onverwacht uit zijn vriendengroep wordt gezet. Jaren later ontmoet hij Sala, die merkt dat Tsukuru niet klaar is voor een relatie zolang hij geen vrede heeft met het verleden. Ze vraagt hem op een zoektocht te gaan naar wat er is gebeurd.

Murakami vertelt in rustig tempo een verhaal met maar weinig gevolgen. Alles van belang is in het verleden gebeurd. De dialogen zijn geruststellend van aard. Steeds als een spannende onthulling om de hoek lijkt te staan, is het Murakami die je een knuffel geeft en zegt dat alles goed komt. De helende taal is een antigif voor een harde wereld en werkt bijna hypnotiserend. Als een personage omschreven wordt is dit vanuit een positieve invalshoek. Over iedereen valt iets aardigs te zeggen. Heerlijk!

Alleen Tsukuru is negatief over zichzelf. Hij vindt zichzelf leeg. Een lege trein die wacht op de juiste passagier. Door de nadruk op dit thema, is het einde ietwat teleurstellend.