Spannend, onverwacht en raadselachtig

Ik weet niet hoe Will Lavender het doet, maar hij bezorgt mij de kriebels. Het verhaal trekt zich in je op en je wordt er deel van. Zo ook zijn personages die hij gebruikt.

Ik vond zijn andere boek, Het verborgen raadsel, ook al verdomd goed. Ik zat echt tot de laatste pagina met vragen en spanning. Het einde was daar echt totaal verrast.
In dit boek is de schrijfstijl hetzelfde maar een andere verhaallijn. Het wordt al duidelijk dat er een spelletje wordt gespeeld maar is het tot de laatste pagina onduidelijk waar het spel vandaan komt, wie meespelen, wat er gaande is en waarom het gespeeld is. Will Lavender is zelf ook docent geweest en daardoor weet hij heel goed de manier van les geven te beschrijven, maar ook het studentenleven en hoe studenten om kunnen gaan met colleges.

Will maakt gebruik van korte hoofdstukken die steeds afwisselen tussen het heden en 1994. Elk hoofdstuk eindigt met een vraag of raadsel die pas verder gaat in het volgende hoofdstuk van hetzelfde tijdperk. Dit alleen al is knap neergezet.

We volgen Alex die in 1994 een mysterieus college heeft gevolgd van Aldiss, 15 jaar later is ze er opnieuw mee geconfrontreerd en beleeft zij eigenlijk het college opnieuw.

Van het eerste boek zei ik nog: ik wil ook wel zo’n bijzondere manier van college geven gehad hebben. Maar bij dit boek denk ik, nee dankje. Een gemeen spelletje, maar wel keurig neergezet.
Maar die laatste pagina is echt niet leuk! Zo kun je het verhaal niet eindigen, ook al eindigt het met een open einde. Maar hierdoor zorgt Will er wel voor dat de lezer er mee bezig blijft.