Hoe eenzaam kan iemand zijn?

Het leven van Mona wordt beschreven in drie episodes: als elfjarige, als 23-jarige en nog weer zo'n tien jaar later.
Al van haar jongste jaren probeert ze het iedereen naar de zin te maken. Haar moeder is een koude, harteloze vrouw, die haar bij een vermeend vergrijp opsluit in de donkere kelder. Dan doe je ook je best als kind, om daarvoor niet in aanmerking te komen.
Vader is tandarts en vlucht in zijn werk en, meer fysiek, in zijn spreekkamer. Mona en haar broertje zien hem niet vaak.
Dan komt moeder om bij een auto ongeluk.
Niet lang daarna komt Marie in het gezin, als stiefmoeder. Ze voelt zich hoog verheven boven iedereen en wil altijd aandacht en haar zin hebben. Opnieuw moet Mona op haar tenen lopen. Als haar zusje wordt geboren is het haar taak om haar te verzorgen. Marie voelt zich daar niet toe in staat.
Ook in de relaties die Mona zelf krijgt, is ze volgzaam, onderdanig, maar bovenal eenzaam.
Als haar vader ziek wordt, krijgt ze eindelijk contact met hem. Mede daardoor ziet ze haar eigen situatie onder ogen. Eindelijk neemt ze de loop van haar eigen leven in eigen hand. Dat gaat ze in elk geval proberen.
Mooi boek, met herkenbare personages en situaties.