Wanneer je alles al gelezen denkt te hebben, lees dan deze debuutroman van Jason Mott.
De schrijver kwam op het idee van het boek na een droom, waarin zijn overleden moeder terugkwam.
Ik had nog nooit van deze auteur , die poëzie en literatuur gestudeerd heeft aan de University of North Carolina, gehoord.
In het boek De Teruggekeerden keren mensen die – soms al jaren geleden overleden zijn – terug naar de aarde en naar hun familie en geliefden. Bij hun terugkeer zien ze eruit zoals ze waren toen ze overleden en hebben ze ook die leeftijd gehouden.
We lezen in het verhaal hoe verschillend de mensen reageren op het terugkomen van de, soms al lang geleden, overleden personen.
Voor een groot deel volgen we de geschiedenis van Harold en Lucille Hargrave, van wie hun acht jaar oude zoon Jason op een dag op hun drempel staat. Jason was vijftig jaar daarvoor in een vlakbij hun huis gelegen rivier verdronken.
In het boek komen we er als lezer niet precies achter waarom de mensen teruggekomen zijn, maar uiteindelijk is dat niet zo belangrijk, omdat het om de reacties van de mensen op de optredende situatie gaat
Wanneer er steeds meer mensen terugkomen, gaat de regering zich ermee bemoeien en stelt regels op waaraan de teruggekeerden zich moeten houden.
Er rijzen allerlei vragen bij de mensen, zoals wie er verantwoordelijk is voor de teruggekeerden.
Daar wordt door iedereen verschillend over gedacht, wat de hele zaak niet gemakkelijker maakt.
Door de hele – toch wel behoorlijk eigenaardige geschiedenis - beginnen de mensen te veranderen, normen en waarden, zaken die voor iedereen vastlagen, veranderen.
Het verhaal laat je nadenken over het leven en over je eigen leven en relaties in het bijzonder.
Het boek is goed en vlot geschreven, de personages zijn goed en vaak verrassend weergegeven. Het einde - waar op een goede manier naartoe geschreven wordt - vond ik heel bijzonder.
Goed debuut van Jason Mott. Ik denk dat we nog veel van deze auteur gaan horen.
D