Veel meer dan een familieverhaal alleen

In dit boek maken we kennis met Lieve Joris, als middelste van negen kinderen, haar familie en vooral met Fonny, haar oudste broer. Het verhaal begint met het telefoontje van Lieves vader dat Fonny een ‘accident’ heeft gehad - op zijn verjaardag nog wel.
Het blijkt al snel dat Fonny drugs gebruikt, maar ook geen nee kan en wil zeggen tegen drank en pillen. De broers en zussen hebben al jaren geleden afstand van hem genomen, hij is iemand met wie ze niet veel te maken willen hebben. Alleen zijn ouders staan altijd maar weer voor hem klaar, met eten, onderdak en vooral geld. Na het ongeluk snellen de broers en zussen toch weer toe, de familieband blijkt sterker dan de afkeer. Aanvankelijk ziet het er slecht uit voor Fonny en wordt er voor zijn leven gevreesd, zijn dood zou misschien wel de beste oplossing zijn, verzucht zijn moeder.
De verwachtingen zijn dat hij zijn lesje nu wel geleerd zal hebben en zelf bezweert hij dat hij met alles gaat stoppen, helaas blijkt al gauw dat hij weer in zijn oude gewoontes is vervallen.
Gaandeweg het boek krijgen we te lezen hoe het allemaal is begonnen, eigenlijk zonder echte aanleiding is Fonny verslaafd geraakt. Hij lijkt in zijn jonge jaren een soort ‘golden boy’, is erg muzikaal en met zijn charmes trekt hij mensen als een magneet naar zich toe en men is gauw bereid om hem zijn vele misstappen te vergeven. Maar hij heeft ook een donkere kant in zich waardoor hij ineens agressief wordt, ruzie gaat zoeken en klappen uitdeelt en dingen vernielt.
Lieve Joris schetst een boeiend en pijnlijk eerlijk portret van een familie die bijna iedereen herkenbaar zal vinden: het er zijn voor iemand in tijden van nood, maar het daarna gewoon weer doorgaan met het eigen leven.
‘Hoe onze levens ook uiteen zijn gelopen, zodra we samen zijn vinden we onze vertrouwdheid terug, tuimelen als door een luikje ons verleden binnen en nemen onze voormalige posities in.’
Maar naast deze perikelen krijgen we tevens een mooie inkijk in het opgroeien in het katholieke Vlaanderen vanaf de jaren vijftig, zestig. Het geloof gaat een steeds minder grote rol spelen bij de opgroeiende jeugd, de popmuziek komt op, seksuele vrijheid en zelfontplooiing worden belangrijker dan trouwen en kinderen krijgen. We zien hoe ook Lieve Joris haar weg naar volwassenheid bewandelt met vallen en opstaan en hoe ze uiteindelijk haar roeping vindt in het schrijversvak. En dat schrijven kan ze goed, met een enkele zin kan ze een heel verhaal vertellen - met een heel boek zoals dit lijkt het alsof je er zelf bij bent geweest. Ze weet iedereen feilloos te typeren en spaart ook zichzelf niet in dit boek dat veel te bieden heeft.