Teleurstelling

Een boek waar ik me erg op verheugde omdat ik een fan ben van de boeken van Karen Rose maar helaas, deze is me tegengevallen. Het is een slap feel-good verhaal. De inhoud is heftig, Caroline Stewart heeft haar man verlaten na jaren lang door hem mishandeld te zijn. Ze heeft haar eigen dood en die van haar zoon Tom in scène gezet en woont nu al jaren in Chicago waar ze goed is opgevangen door mensen, die haar vrienden zijn geworden. Ze krijgt een nieuwe baas en binnen 1 dag zijn ze hevig verliefd hoewel Caroline niet durft te vertellen wat haar verleden is.

De auto waarmee ze haar dood in scène heeft gezet wordt gevonden en haar man: een politieagent snapt nu dat ze niet dood is evenals hun zoon en gaat op zoek om zijn zoon op te zoeken en zijn vrouw te straffen dat ze hem zeven jaar met zijn zoon heeft ontnomen.

Nergens worden de hoofdfiguren levend, hun karakters blijven zwak en clichématig neergezet. Zelfs het lezen over de ernstige mishandelingen maken weinig indruk vanwege de vlakke beschrijving. De nieuwe liefde van Caroline is een rijke, gehandicapte en gefrustreerde man, vol zelfmedelijden en hij heeft moeite om het verdriet van een ander te zien.
De jacht op Caroline door haar man is een jacht met veel doden, net alsof de man als een monster moet worden neergezet, zo wordt hij ook steeds in het verhaal genoemd. In het verleden heeft niemand zich druk gemaakt over de houding van Rob Winters jegens zijn vrouw maar als hij ineens verlof neemt om zijn zoon op te halen worden alle registers open getrokken.

Ik had soms het idee dat ik een romannetje aan het lezen was, het verhaal werd nergens spannend en de verwikkelingen tussen Caroline en Max, haar geliefde zijn voorspelbaar.

Ik vind het jammer want al haar andere boeken heb ik met veel plezier gelezen en ik verheugde me op een nieuw boek van haar. Hopelijk is een eenmalig uitstapje van Karen Rose, want ik heb haar nog steeds hoog zitten, alleen dit boek niet.