Toch een krachtige vrouw.

“Wordt opgedragen aan elke vrouw, die leeft in de schaduw van de donkere wolk van controle. Je zult geluk vinden, als je de moed hebt je hiervan te bevrijden.”

Het ideale gezin: vader : Mark moeder: Kathryn en twee kinderen: Dominic en Lydia , vader een charismatische man; directeur van een prestigieuze school, moeder huisvrouw en twee kinderen, die het goed doen op school. Het lijkt ideaal maar in werkelijkheid wordt Kathryn mishandelt en vernedert door Mark, die haar elke dag controleert en zodra ze iets; ja wat dan ook, verkeerd doet krijgt ze strafpunten, die ze 's avonds als de kinderen naar bed zijn, gepresenteerd krijgt.
Kathryn past zich aan vooral omdat ze haar kinderen een gelukkige jeugd wil geven maar omdat zij zichzelf niet meer is en alleen maar glimlacht nemen de kinderen haar niet meer serieus, wat gevoed wordt door de sarcastische opmerkingen van hun vader jegens hun moeder.

Op een gegeven moment gaat Mark te ver en dan vermoordt Kathryn haar belager, zij wordt veroordeeld tot vijf jaar en de kinderen gaan naar haar zus. De kinderen zijn geschokt omdat hun ideale jeugd een leugen blijkt te zijn geweest en zij kunnen hun moeder niet meer ontmoeten.

Na vijf jaar komt Kathryn, die zich weer Kate haar originele naam, laat noemen vrij en begint haar leven weer op te bouwen. Alleen want de kinderen kunnen en willen hun moeder niet ontmoeten. Ze bouwt een eigen leven op en vindt geluk in datgene wat ze doet. Totdat er weer een drama in haar leven plaatsvindt waardoor haar fundament wankelt.

Het boek bevat hoofdstukken met als titel: 10 jaar geleden; dat is het verhaal van haar leven voordat ze haar daad pleegde en daarin wordt het langzamerhand duidelijk welke methodes Mark gebruikt om haar volledig onder controle te krijgen. 7 jaar geleden; is de tijd, dat ze in de gevangenis zit en 5 jaar geleden, dan is ze weer vrij en bouwt ze haar leven weer op en het eindigt met vandaag.

De schrijfstijl is rustig,en heel erg beklemmend. Je leest hoe langzaam een vrouw, zichzelf volkomen verliest en zoals ze zelf zegt: “Een leeg omhulsel wordt”. Het karakter van Kate en Mark: hoe gruwelijk ook, worden goed uitgewerkt. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld waardoor de beklemming over wat er gebeurd is steeds duidelijker wordt.

Het einde is voor mijn gevoel wat afgeraffeld: er gebeurt teveel en te snel. Waar de schrijfster in de de rest van het boek gedetailleerd was is ze hier vluchtig en bleef ik een beetje met een kater achter. Dit doet een beetje afbreuk aan het boek.

“Ik zal alle stukjes verzamelen, die jij hebt weggehakt, verstopt in de laden, onder de mat geveegd en achter kussens geschoven en ik zal mijzelf weer opbouwen. Ik zal al die dingen doen die ik ooit heb willen doen. Alle dromen, die ik ooit heb gekoesterd voor je mij kapot maakte, zal ik proberen waar te maken.”