Omzwervingen

De Ommegang, een lijvig boek van Jan van Aken dat speelt in de late Middeleeuwen.
Het verhaal wordt verteld door Isidoor, die we volgen vanaf het moment dat hij te vondeling wordt gelegd voor de poort van eencisterciënzer abdij in Yorkshire, waar hij opgroeit, leert lezen en schrijven èn onthouden.
De persoon van Isidoor komt niet over als een erg sympathiek persoon . Hij gebruikt zijn medemensen en laat ze vallen als ze hem niet langer van nut zijn. Vrouwen zijn voor hem niet meer dan ‘gebruiksvoorwerpen’ en hij kijkt neer op domme mensen. En dat is bijna iedereen, behalve hijzelf (uiteraard).
De kennis die Isidoor opdoet is voornamelijk boekenwijsheid. Ondanks de studies die Isidoor volgt geeft hij niet de indruk veel geleerd te hebben over het leven. Nergens geeft hij er blijk van een wijs mens te zijn geworden.
De enige die in dit boek overkomt als een wijs man is Maelgys, van wie Isidoor tijdens de tocht naar Konstanz het geschenk van diep inzicht ontvangt. Ook dit wil Isidoor aanwenden voor zijn eigen gewin.
Jan van Aken schrijft in een goed toegankelijke stijl, ondanks het soms onnodige gebruik van moeilijke woorden, waardoor de tekst geconstrueerd en van tijd tot tijd ouderwets aandoet. Maar dat laatste past dan wel weer in de tijd waarin het verhaal speelt.
Het is niet altijd duidelijk of Isidoor zijn tochten echt heeft gemaakt of dat alles zich in zijn hoofd (en zijn ommegang) heeft afgespeeld.
Doordat er twee verhaallijnen worden gevolgd blijft er contant een bepaalde spanning die uitnodigt om door te lezen. De personages die Isidoor ontmoet tijdens zijn reizen houden het verhaal levendig en leesbaar. De functie van de verschillende ontmoetingen is niet altijd duidelijk, waardoor je je kunt afvragen of de bijdrage van sommige personages had weggelaten kunnen worden.
De omzwervingen van Isidoor zijn - ondanks vele afslagen en zijpaden - interessant om te volgen, maar ik had er iets meer van verwacht.