aanrader

Ik heb net het meisje in de rode jas in 1 ruk uitgelezen.
Ik Was van plan om het na een paar hoofdstukken weg te leggen, maar ik werd zo Door het verhaal gegrepen dat ik het boek niet aan de kant kon leggen.
Vanaf het moment dat Carmel wordt meegenomen, verwacht je dat het verhaal een bepaalde kant uit gaat, zoals zoveel boeken over ontvoerde kinderen. Maar dit verhaal gaat heel anders.
Het verhaal.is zeer goed geschreven: het feit dat het uit twee perspectieven (die van Beth en die van Carmel)en in beide gevallen in de tegenwoordige tijd Is geschreven. Is aan het begin verwarrend en lastig.....maar na 3 hoofdstukken kan het ook gewoon niet anders, je moet beide perspectieven lezen om je volledig in het verhaal.onder te dompelen.
Als moeder leefde ik erg mee met de pijn, wanhoop en het schuldgevoel van Beth.
Als dochter kan ik me goed inleven in Carmel, Kate Hamer heeft dit boek echt een ziel gegeven.

Gaande weg het verhaal, worden de bedoelingen van Dennis duidelijk. Zijn ideeën zijn mij te theologisch maar begrijpelijk.
Maar hoe komt zo'n man op het idee om een kind te ontvoeren en waarom helpt Dorothy hem. Ze Is zelf moeder, waarom waarschuwt ze de politie niet zodra ze bij Dennis Is weg gegaan?
Ik vond Dorothy aan het begin sympathiek, maar dat veranderde gaandeweg het boek.

Je leeft mee met de hoofd personen van het boek, het Is zo goed geschreven dat ik echt het gevoel Had een toeschouwer te zijn.

Het enige jammer van dit boek vindt ik dat ik het al uit heb, maar nog met vragen blijf zitten.
Dat hoort bij een goed boek; dat het verhaal.je nog bezig houd na het lezen.
Maar ik Had toch nog graag de reünie tussen moeder en dochter vanuit Carmel perspectief gelezen. Het hele verhaal krijg je van twee kanten, maar het laatste stuk krijg je alleen vanuit Beth's perspectief te lezen.