"Let goed op:
Insteken… omslaan… doorhalen… af laten glijden
insteken… omslaan… doorhalen… af laten glijden.”

Met het puntje van mijn tong uit mijn mond probeerde ik oma na te doen. Zo gemakkelijk was dat niet. Allereerst moest ik die breipennen onder controle zien te houden. En ik moest ook opletten dat ik geen steek zou laten vallen. Dus, met verkrampte handjes stak ik de naald in, trok de draad er veel te strak omheen, wurmde de draad terug door de lus en liet vervolgens opgelucht en trots de steek op de andere pen glijden.

Ik was destijds een jaar of zes. Mijn oma was eenvoudigweg van mening dat meisjes moesten leren breien en haken. Dus nam ze die taak op zich. Ik leerde het en breide zelfs ooit een trui. Maar op enig moment zijn breipennen en haaknaalden aan de wilgen gehangen.

Oude tijden herleven

Nu, meer dan 45 jaar later (zo'n tijd, hoe onvoorstelbaar), zag ik een oproep voor breivrijwilligers ten behoeve van een project. Het leek me leuk om te helpen. En daarbij: het voelde nostalgisch om weer eens wat te breien. De aloude mantra zat nog altijd in mijn systeem. Insteken… omslaan… doorhalen… af laten glijden. Feit is dat je wel eerst steken moet opzetten. Dàt wist ik dus niet meer precies. Gelukkig is YouTube dan heel geduldig. En tot mijn verrassing, toen ik de filmpjes bestudeerde, bleken mijn vingers er toch een soort van geheugen voor te hebben.

Ook het bezoeken van de GGD-vaccinatiehal bracht herinneringen naar boven. Als kleuter nam mijn moeder me ooit mee naar zo'n locatie in het kader van het Rijksvaccinatieprogramma. Misschien iets kleinschaliger maar hetzelfde idee: een sporthal met prikstations.

Al met al heeft de afgelopen tijd in het kader van herstel gestaan. Dankzij de vaccinaties voel ik me weer veiliger op straat, in winkels, tussen mensen. Het heeft een boel rust gebracht. Evenals een fijne vakantie. Ik kan me weer concentreren, mijn hoofd bij de les houden. Het abonnement van Bookchoice is opnieuw geactiveerd. Eindelijk voel ik weer dat ik van dingen geniet.

Kortom: 

Alle lichten op groen om de draad op te pakken

Er is weer energie om een blog te schrijven. De eerste sinds begin juli. Het lezen ging daarna moeizaam. De afgelopen weken is de leeszin weer terug op peil gekomen. Terugkijkend op de boeken die ik gelezen heb sinds begin juli, is het herleven van oude tijden daar eveneens thema geweest. Hier komen ze:

De sterren boven Baghdad - Gina Wilkinson

Gina Wilkinson gebruikte haar eigen ervaringen voor het schrijven van deze roman. Ten tijde van het regime van Saddam Hoessein woonde ze in Irak. Ze ondervond daar hoe het was continu afgeluisterd te worden door een wantrouwend regime. Ook had ze een - dacht ze - betrouwbare vriendin die later een informant voor de overheid bleek te zijn. Als lezer krijg je een idee hoe het was om continu waakzaam te zijn, geschaad te worden in je privacy, steeds gewantrouwd te worden. Je moet er niet aan denken. Helaas blijven de personages wat oppervlakkig wat emotionele diepgang betreft.
Waardering: 3***

De vloek van de Palmisanos - Rafel Nadal

Dit boek heb ik niet uitgelezen. Reden daarvoor is de aparte beschouwende schrijfstijl waar ik op dat moment geen rust, energie en geduld voor had. Het deed me een beetje denken aan de stijl van Isabel Allende in "Bloemblad van zee", al zijn de zinnen hier korter. Toch noem ik het boek hier omdat ik denk dat het lezing verdient. Een oude man vertelt aan een paar toeristen de geschiedenis van de Italiaanse familie Palmisano, die zich uitstrekt vanaf de Eerste Wereldoorlog tot de Tweede, en misschien zelfs tot het heden. Giovanna en Vitantonio weten niet beter dan dat ze een tweeling zijn. Maar dat zijn ze niet. Hoe de waarheid al dan niet aan het licht komt, en hoe de twee zich tot elkaar blijven verhouden, daarvoor zal ik het boek alsnog moeten lezen.

De moord op Windsor Castle - S.J. Bennett

Dit is een grappig boek. Op Windsor Castle heeft een moord plaatsgevonden. De Queen Mum vindt het politieonderzoek maar mager verlopen en neemt het speurdersheft in eigen handen. Uiteraard doet ze dat op geheel eigen wijze. Heerlijke droge humor. Inmiddels heb ik begrepen dat er een naam is voor dit soort boeken: cosy crime. Weer wat geleerd. Met terugwerkende kracht kan ik "Moord op de moestuin" van Nicolien Mizee hier ook onder scharen. Ondanks alles kon de humor van Bennett me niet tot het eind blijven vermaken. Op enig moment werd het me wat langdradig.
Waardering: 3***

Sterrennacht - Rachel Hore

Het verleden sijpelt het heden binnen als taxateur Jude Gower zich verdiept in landhuis Starbrough Hall en zijn oorspronkelijke bewoner Anthony Wickham. Als kind had Jude nare dromen waarin ze wanhopig zoekt naar en roept om haar moeder. Haar kleine nichtje blijkt nu dezelfde dromen te ontwikkelen. Ook blijkt de kleine meid dingen uit haar dromen te kunnen vertellen die akelig overeenkomen met de geschiedenis die Jude onderzoekt. Toch kan haar nichtje daar niks van weten. Een vleugje bovennatuurlijk en uiteindelijk een verklaring in de verwevenheid van Judes familie met Anthony Wickhams geschiedenis. Een goed geschreven boek, heerlijk om te lezen.
Waardering: 4****

Brandende meisjes - C.J. Tudor

En hier nog een boek met een vleugje bovennatuurlijke spiritualiteit. In het verleden - 500 jaar terug - werden acht protestanten tot de brandstapel veroordeeld. Onder hen twee jonge meisjes die in het heden hun opwachting maken. Langzaam maar zeker ga je je afvragen wie dominee Jack Brooks nu eigenlijk is. Een vraag die na een spannend opgebouwd verhaal tot slot beantwoord wordt.
Waardering: 4****

De camino - Anya Niewierra 

Anya Niewierra is een auteur die me nog nooit teleurgesteld heeft. Hoewel dit boek onder de thrillers wordt geschaard, vind ik het aardig opschuiven naar de spannende psychologische roman. Centraal in dit boek staat de vraag hoe een zachtaardig, goedmoedig mens met het hart op de goede plek kan verworden tot een meedogenloze oorlogsmisdadiger. Lotte wordt geconfronteerd met de waarheid dat haar overleden echtgenoot, vader van haar kinderen, een scrupuleuze misdadiger was tijdens de oorlog in Bosnië. Het zal je toch overkomen. Hoe ga je daarmee om? Wat vertel je wel of niet aan je kinderen? Ga je ze met de gruwelijke waarheid belasten of vind je dat het niet hun bagage moet worden? Tijdens het lopen van de camino komt Lotte tot inzichten. Beschrijving van oorlogsgruwelen schuwt Anya Niewierra niet: het mag duidelijk zijn waarover we het hebben. Evengoed zijn de beschrijvingen gedoseerd en dienen ze middel tot doel, namelijk het vinden van het antwoord op die prangende vraag: hoe is het mogelijk?? Ondertussen is het de vraag hoe veilig Lotte zelf is tijdens het lopen van de camino.
Waardering: 4****

De engel van Venetië - David Hewson

Soms ben je in een stadje met een historische kern. Op de gebouwen staan de jaartallen van hun oorsprong. En dan realiseer ik me dat op diezelfde plek honderden jaren geleden ook mensen liepen. Dat ze dezelfde kerk binnengingen, al was het voor hen dan niet met toeristische bedoeling. Er reden nog koetsen. Verder dan mijn eigen verbeelding gaat het dan niet. Dat is anders voor Nico Ucello die in Venetië woont. Zijn opa ligt op het sterfbed en heeft zijn memoires van de Tweede Wereldoorlog op papier gezet. Hij vraagt aan Nico of die ze wil lezen. Ze zijn alleen voor zijn ogen bedoeld, niet voor Nico's vader. In elk geval niet zolang opa leeft. Nico gaat akkoord. Hij leest telkens een episode van opa's verhaal en praat er dan met hem over. De straten van Venetië begint Nico door heel andere ogen te zien. Het hotel dat ineens geen hotel meer is, maar waar de Nazi's hun feestjes hielden. Het bejaardenhuis waar Joodse mensen werden opgepakt en afgevoerd. Nico leert zijn opa en zijn stad op een andere manier kennen. Opa leert hem ook de les dat niets doen en toekijken net zo goed een laffe daad is als feitelijk verkeerde dingen doen. 
Dit boek wordt onder de thrillers geschaard. Maar net als "De camino" hiervoor, heb ik dit boek eerder als roman gelezen.
Waardering: 4****

"Het was niet genoeg dat we ons de gevallenen herinnerden. Je moest je ook herinneren hoe en waarom ze waren gevallen."

Het Zijden Huis - Kayte Nunn

Het is anno 1768 en Rowan Caswell heeft een dienstbetrekking bij een zijdehandelaar in het Engelse Oxleigh. Ze is een jonge vrouw met kennis van kruiden en hun werking. In die tijd was dat gevaarlijk want vrouwen die zalfjes, drankjes e.d. maakten van kruiden werden al snel bestempeld als heks.
In de huidige tijd werkt Thea als docent geschiedenis op een kostschool in hetzelfde Oxleigh. De meisjes van deze school slapen in, jawel, het Zijden Huis waar destijds Rowan werkte. Zielen uit het verleden doen hun best de aandacht van Thea te trekken. Uiteraard lukt dat zodat er iets opgelost kan worden. Ik verklap niet wat, hooguit dat het me deed denken aan "De geheimen van Saffron Hall".
Kayte Nunn heeft een toegankelijke schrijfstijl, bouwt het verhaal leuk op. Helaas had ik na afloop nog vragen over bepaalde aspecten, losse eindjes. Een beetje zo'n gevoel van "dit was het??". Kortom, een prettig tussendoortje waar je niet te lang over moet nadenken.
Waardering: 2**

Het mysterie van kamer 622 - Joël Dicker

Deze roman was mijn Joël Dicker-doop. Ik had geen idee wat ik kon verwachten al had ik ergens een veronderstelling dat hij moeilijke boeken zou schrijven. Nou, werd ik daar eens verrast. De schrijfstijl van Joël is heel prettig. En dan, de opbouw van zijn verhaal: verbluffend. Dit zit zo knap in elkaar dat ik enkel kan zeggen: chapeau! Een bijzonder gelaagde roman. Joël voert zichzelf op als fictieve persoon en krijgt zo zijn eigen verhaal naast het andere verhaal dat hij vertelt, te weten het ontrafelen van het mysterie van kamer 622. Je moet wel enorm bij de les blijven om de draad te kunnen blijven volgen. Al was het maar omdat je steeds op het verkeerde been wordt gezet. Een stevige pil die voor mij als enig minpuntje had dat het wat te lang duurde allemaal.
Waardering: 4****

De vier windstreken - Kristin Hannah

Stel je toch eens voor: je bent landbouwer en al jaren wordt land en mens geteisterd door extreme hitte en droogte. Er groeit niks meer op je land. Je hebt geen luis meer om dood te knijpen. De paar beesten die je hebt voor je onderhoud (koe, kippen) kun je zelfs geen water en eten meer geven. Enorme stofstormen teisteren verder de gezondheid. Overal stof, het komt door alle kieren heen, rode ogen, ingeademd stof. En dan de grote vraag of je moet blijven wachten op regen en betere tijden, of dat je toch je land moet verlaten, alles achterlaten. Het klinkt distopisch, als een futuristische klimaatramp. Maar dit is precies wat er gebeurde in de jaren dertig van de vorige eeuw in Amerika. De great plains waar jaren al het land golfde van de gouden aren, was verworden tot stof. De mensen vertrokken uit pure ellende naar Californië, wat hun was voorgeschilderd als het land van melk en honing. Maar kleding was niet meer dan een jute of linnen zak. Dus representatief was niemand meer hetgeen niet hielp bij het vinden van een baantje. Bovendien was iedereen vies van het vuil, zwaar ondervoed. En ze hadden geen geld. De enige oplossing was wonen in een soort van kampementen aan de kant van de weg. De welgestelde Californiër meed deze mensen als de pest: ze hadden ongetwijfeld allerlei ziektes bij zich, en luizen.
Kristin Hannah schetst al deze omstandigheden onomwonden. Elsa, moeder van twee kinderen, door haar man in de steek gelaten, staat voor die grote vraag of ze moet verkassen naar Californië. Uiteindelijk moet ze wel. Het is zwaar, heel erg zwaar, het leven dat ze tegemoet gaat. Je zou denken dat deze roman te zwaar is om te lezen. Toch weet Kristin Hannah de lezer te boeien en te intrigeren. De moed die Elsa aan de dag legt vanuit de les van haar opa: "Moed is angst die je negeert." En de drijfveer om alles gaande te houden: liefde, heel veel liefde. 
Hebban schaart dit boek om welke reden dan ook onder de feelgood. Begrijpen doe ik dat niet. Daarvoor is Kristin Hannah veel te realistisch om een boek vol rozengeur en maneschijn te presenteren. Voor mij is het dan ook een prachtige roman.
Waardering: 5*****

De verborgen apotheek - Sarah Penner

Best verontrustend om te lezen hoe makkelijk het is om iemand met een paar kruiden, planten of dierlijke gifstoffen te vermoorden. Je hoeft maar een kwaadwillende idioot te hebben die eieren vergiftigt voordat ze in de winkel komen. Toch stelt Sarah Penner dat we daar niet meteen ongerust over hoeven te zijn. Vergiftiging vindt meestal plaats bij mensen die in een vertrouwensrelatie met een ander staan. Zonder vertrouwen, geen verraad. Caroline heeft dat verraad ondervonden door de ontdekking dat haar man een buitenechtelijke relatie heeft. Dat verraad voelt voor haar ook als een gif. In haar eentje vertrekt ze naar Londen waar ze eigenlijk samen met haar man hun tiende trouwdag zouden vieren. Eenmaal in Londen begint haar oude wetenschapsbloed weer te stromen door de vondst van een fiool. Ze begint met haar onderzoek naar de herkomst, en komt zodoende het verhaal van de moordende apothekeres op het spoor. Natuurlijk was deze apothekeres niet altijd van plan geweest om vergiften te verkopen. Ze meenden door wraak haar eigen pijn op te kunnen lossen. De praktijk leerde haar anders. En ook Caroline komt tot het inzicht dat ze haar huwelijksproblemen, haar eigen onvrede met haar leven, ook bij zichzelf moet zoeken. Want daar ligt de oplossing.
Sarah Penner heeft een bijzonder fijne stijl van schrijven. Je wordt meteen meegenomen in het verhaal. Heden en verleden lopen perfect naast en door elkaar. Het geheel is beeldend, tegelijk metaforisch en fijnzinnig onder woorden gebracht.

"Waarom bewaarden we geheimen als we daar zo onder leden? "

"Ik begreep nu dat geluk en ontevredenheid naast elkaar konden bestaan."

"De moeilijkste waarheden liggen nooit aan de oppervlakte. Je moet ze opdreggen, tegen het licht houden en afspoelen."

Waardering: 4****

Niet alleen herleefden oude tijden. Ons huishouden trad ook een nieuw tijdperk binnen: Netflix. Leesboeken, luisterboeken. Nu zijn er ook kijkboeken. De volgende kwamen voorbij:

De kathedraal van de zee - Ildefonso Falcones 

Rebecca - Daphne du Maurier

Omdat verfilmingen doorgaans op punten afwijken van het oorspronkelijke boek, wil ik er geen waardering aan geven. Dat zou niet fair zijn naar het boek toe. Wel heb ik op deze manier kennis kunnen maken met de verhalen.

Leesplannen voor de komende tijd zijn er in overvloed. De vraag is waar te beginnen. Voor mezelf wil ik het volgende systeem zien te hanteren binnen enige maand: een boek van Bookchoice, een boek uit eigen kast, een boek uit de bibliotheek. Het meerdere naar eigen wens. Op die manier hoop ik toe te komen aan alle bronnen die mijn leeshoofd op hol proberen te brengen.

Laatste nieuwtje dat gisteren voorbijkwam: er komt volgend jaar een nieuw boek van Lucinda Riley. Informatie die hierover is prijsgegeven luidt als volgt:

In het voorjaar van 2022 verschijnt bij Xander Uitgevers een gloednieuwe roman van bestsellerauteur Lucinda Riley!

Lucinda’s familie kondigt aan dat een niet eerder uitgegeven titel, 'The Murders at Fleat House', aankomend voorjaar wereldwijd gepubliceerd zal worden. Deze razend spannende murder mystery speelt zich af op een kostschool in Norfolk, Noord-Engeland, waar de schokkende dood van een leerling leidt tot de ontdekking van diep weggestopte geheimen in het hart van Fleat House. Haar familie hoopt dat dit boek Lucinda’s herinnering eer aan zal doen en haar lezers veel leesplezier zal brengen.

Toen haar jongste kinderen in 2004 naar school gingen, schreef Lucinda drie boeken zonder daar destijds een uitgever voor te hebben. Twee daarvan zijn inmiddels met groot succes uitgebracht: 'De olijfboom' en 'De vlinderkamer'. Lucinda is altijd van plan geweest om het derde boek uit te geven na het verschijnen van het laatste deel van 'De zeven zussen'.
Ze was enorm trots op dit project. Het is de enige misdaadroman die ze schreef, en de school in Norfolk die in het boek voorkomt is geïnspireerd door de kostschool waar haar eigen kinderen naartoe gingen.

De Nederlandse titel is nog niet bekend.

Meer heb ik op dit moment niet te melden. Kom ik nu bij de grote vraag met welk boek ik mijn weg zal vervolgen?
Wordt het deel 2 van Corina Bomann's "Kleuren van de schoonheid"? Of ga ik nu eens voor een verhaal vanuit een man en wordt het "Shuggie Bain" van Douglas Stuart? Of ga ik me eerst openstellen voor de Nederlandse auteur en start ik met Femke Roobols "Vrijgevochten"? Of misschien toch "Een langzaam smeulend vuur" van Paula Hawkins waar ik het lezersevent van bijwoonde? Wat is jullie aanrader voor de komende periode?

Tot slot: iedereen veel leesplezier de komende tijd, en blijf of word weer gezond!