We hebben weer een nieuwe buddy read voor je. Deze keer kozen Mandy en Marieke (die voor de eerste keer samen lazen) voor De dochter van de Imker, van Santa Montefiore.

Korte samenvatting:
1937. De jonge Grace Hamblin trouwt met haar jeugdliefde Freddie, maar intussen koestert ze heimelijk een vurige liefde voor een knappe aristocraat van wie ze weet dat hij nooit van haar zal zijn. Als Freddie acht jaar later uit de oorlog terugkeert als een gebroken man die bovendien een groot geheim met zich meedraagt, loopt het huwelijk stuk.1973. Trixie Valentine is verliefd op Jasper, zanger van een Britse rockband die de zomer doorbrengt op het kleine eilandje bij de kust van Cape Cod waar Trixie is opgegroeid. Gefrustreerd door haar beschermde, geïsoleerde jeugd vat Trixie het plan op er na de zomer vandoor te gaan met haar geliefde. Ze wil niet zo worden als haar moeder Grace, die sinds ze haar man Freddie heeft verlaten tuiniert voor de rijkere eilandbewoners. Ze snapt niets van haar moeders obsessie met bijen en verlangt naar een groots en meeslepend leven. Tot ze erachter komt dat de zwijgzame Grace een pijnlijk verleden met zich meedraagt.

Marieke:
Hoi Mandy, eindelijk zijn wij eens aan de beurt om samen te lezen. Gek he dat we dat nog steeds niet hebben gedaan. Wat leuk dat je een boek van Santa Montefiore met mij wil lezen. De dochter van de imker stond ongelezen in mijn kast, dus dat komt goed uit. Waarom heb je hiervoor gekozen?

Mandy: 
Hoi Marieke! Inderdaad... onze buddy heeft even op zich laten wachten, maar wat leuk dat ik eindelijk met jou mag lezen! Santa Montefiore zie ik als een grote naam binnen het feelgood genre. Gek genoeg had ik nog nooit wat van haar gelezen. Toen ik aan het bedenken was welk boek we samen zouden kunnen lezen en ik tussen jouw wil ik lezen-plankje aan het snuffelen was, kwam ik dit boek tegen. Voor mij was de keuze snel gemaakt en ik ben blij dat jij er ook enthousiast van werd. Is dit ook jouw eerste ervaring met Montefiore? 

Marieke:
Dit boek is niet de eerste kennismaking met Santa Montefiore. Ik las al eerder Het Vlinderkistje wat ik ook een heel mooi boek vond. Mooie omschrijvingen van de omgeving en ik was echt begaan met de hoofdpersonen. Onlangs kwam haar boek Onder de Italiaanse zon uit. Die kwam met stip op 1 binnen in de bestseller top 60. Dat was gelijk een reden voor een blogje en toen lag het boek ook nog eens naar me te stralen in de bieb en heb ik het meegenomen en gelezen. Echt een heerlijk boek.
Hoe gaat het met lezen?

Mandy:
De eerste hoofdstukken waren heel even wennen voor mij. Wat schrijft deze vrouw beeldend en vol details! Het was even schakelen, omdat ik door de vele details het daadwerkelijke verhaal niet meer zag. Nu ik verder in het boek ben, ervaar ik dit niet meer als negatief, maar zit ik er helemaal lekker in! Hoe vind jij de schrijfstijl? 

Marieke:
Ik vind het heerlijk, je leeft gelijk mee met de hoofdpersonen, je bent er gelijk bij. Maar nu ik twee boeken vlak na elkaar lees, merk ik wel een gelijksoortig verhaal op. In Onder de Italiaanse zon is er een Engelse vrouw die terugkeert naar Italie waar ze jaren lang woonde. Daar was een kasteel met een jonge man, en daar kwam een liefdesaffaire van die geen stand hield. In dit boek is er ook een verleden met een kasteel en een jonge markies. Ik ben nog niet ver genoeg, maar ik zie veel overeenkomsten en dat is een beetje jammer. Het is geen goed idee om deze twee boeken kort na elkaar te lezen.

Wat ik wel heel fijn vind, zijn de twee tijdlijnen. Santa Montefiore heeft er ook nu weer voor gekozen om een deel van het verhaal in het nu af te laten spelen, afgewisselt met het verleden. Ik ben nu over de helft en ik hoop dat het verhaal nog wat verrassends brengt, want tot nu toe leest het heerlijk, maar gebeurt er nog niet zo heel veel. Hoe is dat bij jou?

Mandy:
Goed om te weten! Dan duik ik na dit boek niet meteen een nieuw Montefiore-boek in! Wel jammer dat het verhaal dan weinig origineel is. Gelukkig heb ik die vergelijking niet, dus ik kan flink van het verhaal genieten. 
En inderdaad, die twee tijdlijnen maken het lekker afwisselend! Al heb ik toch een lichtelijke voorkeur voor het verleden en vind ik het verhaal van Grace een stuk boeiender. Naar welke tijdlijn gaat jouw voorkeur uit? 
Ik ben nu op tweederde van het verhaal en reuze spannend is het allemaal niet, maar dat verrassende waar jij het over hebt, gaat denk ik wel nog komen voor jou! De oorlog breekt namelijk uit en dat heeft nogal wat gevolgen...

Marieke:
De vergelijking met Onder de Italiaanse zon blijft gelukkig beperkt tot de kastelen en de jonge graaf/markies, maar het verhaal boeit me toch minder en dat is best jammer, want het boek verdient de volle aandacht.
Het verleden is meestal het meest interessant, want wat daar gebeurde heeft invloed tot in het nu, dus zo gek is het niet dat dat deel het meest aanspreekt. Toch is het nu ook belangrijk, want daar worden de antwoorden gevonden.

Wat bij dit boek (gelukkig) heel anders is, het het derde deel van het boek. Het verhaal springt 17 jaar verder in de tijd. Dan wordt eindelijk duidelijk wat er nu precies is gebeurd in het verleden. De dochter krijgt hier een grote rol en dat is wel leuk. En dan sluit het boek af met een lekker feelgood einde.
Ik vind het niet het mooiste boek wat ik van deze schrijfster las, maar ik heb het toch met plezier gelezen.

Mandy:
Ik heb het ook zeker met plezier gelezen! Het was voor mij een hele fijne kennismaking met deze auteur. En als jij zegt dat het niet haar beste boek is, dan ben ik nog meer benieuwd naar haar andere boeken! Het derde deel kent inderdaad de meeste vaart en was daarom het meest fijn om te lezen. 
Op de voorkant van het boek (op de versie die ik heb ten minste) staat: 'Soms vind je je bestemming op het meest onwaarschijnlijke pad.' Wat betekent dit volgens jou?

Marieke:
Zo, jij gooit er nog even een lekkere vraag in. Ik was net lekker aan het wegzakken richting de conclusie. Maar je hebt gelijk, daar moeten we nog even aandacht aan besteden. Die zin is eigenlijk heel logisch, je kan je hele leven uitstippelen, maar je zal zien dat op een onverwacht moment iets gebeurd wat buiten de planning valt, maar wat allesbepalend is. 
Had jij het ook zo bedacht?

Mandy:
Haha, ja, ik vond het zo filosofisch klinken, dat ik benieuwd was welke boodschap jij daaruit had gehaald. Voor mij betekent het iets van: dat je het geluk (je bestemming) vaak vindt op plekken waar je het juist niet zou verwachten. Dat lijkt heel erg op dat van jou. We denken van tevoren vast te hebben staan hoe het leven zal lopen, maar eigenlijk is het allemaal niet te plannen. 

Conclusie:
Een fijne zomerse roman, met een mooie verdeling tussen heden en verleden, waardoor een geheim van vroeger eindelijk wordt ontrafeld. Wij hebben het met veel plezier gelezen.

Onze recensies lees je hier: Mandy en Marieke