Lynn Austin is een Amerikaanse schrijfster die inmiddels een enorme hoeveelheid romans op haar naam heeft staan. Historische romans, met een Christelijke inslag. De prachtige covers van haar boeken zijn zeer uitnodigend en de verhalen in de romans zijn aangrijpend, avontuurlijk en mooi.

Van de schrijfster komt in het najaar een nieuw boek uit, het is het vervolg op Dochters van de kust en heet Anker in de storm. Ter promotie reisde ze af naar Nederland voor een tour langs diverse boekhandels.
Toen ik zag dat ze ook in Houten kwam, besloot ik ernaartoe te gaan.

- door Marieke -

De meet en greet

Voor mij is Lynn Austin onbekend. Haar boeken zie ik wel langskomen, de covers trekken me ook wel, maar het zijn wel boeken met een Christelijke inslag, en daar moet je als lezer wel bewust voor kiezen.

Het is gezellig bij boekhandel en uitgeverij Den Hertog, gelukkig niet al te warm en niet te druk. Lynn vertelt vol enthousiasme en humor over haar schrijven en haar boeken. Alles wordt vertaald, wat mij voldoende tijd geeft om alles te noteren. Mijn aantekeningen zijn dan ook half Engels, half Nederlands, maar het werkt. Mijn pen houdt er na een halve bladzijde al mee op, maar een verdwaald potlood onderin de tas redt mijn aantekeningen.

De lezing was de moeite waard en na de lezing was er nog de mogelijkheid om een boek te laten signeren en op de foto te gaan.

Over Lynn Austin (bron Wikipedia)

Lynn Austin (Florida, 1949) is een Amerikaanse schrijfster van christelijke romans. Veel van haar boeken zijn ook in het Nederlands vertaald. Met op dat moment 250.000 verkochte boeken was zij in 2008 de 'bestverkopende auteur op de christelijke markt'.

Austin groeide op als dochter van een bibliothecaresse. Ze las veel maar miste naar eigen zeggen God en het geloof in de boeken die ze las. In 1995 werd haar eerste roman gepubliceerd. Enkele van haar boeken zijn bijbels-historische romans en veel andere van haar boeken zijn als historische fictie te beschrijven, en spelen zich bijvoorbeeld af ten tijde van de Amerikaanse Burgeroorlog.

Lynn Austin vertelt

Ze begint haar verhaal met dat ze zo blij is dat ze hier onder de mensen is. “Schrijven is een eenzaam beroep, lange tijd ben ik alleen met mijn personages”. Dat ze nu onder de echte mensen is, maakt dat ze zich erg welkom voelt in Nederland.

Een van haar boeken is Dochters van de kust, waarin het historische verhaal wordt verteld van emigratie van Nederland naar Amerika en gebaseerd is op ware gebeurtenissen. Ze kreeg mooie reacties van de lezers waarvan de voorouders ook emigranten waren, waardoor het verhaal extra bijzonder was. De lezers vroegen zich ook af hoe het verder ging met de hoofdpersoon Anneke.
Dat vroeg Lynn zich ook af en ze begon weer te schrijven. Ze wilde zelf ook weten hoe het verder ging met Anneke. En zo ontstond Anker in de storm.

Het idee voor Dochters van de kust ontstond toen ze hoorde van het plaatsje Holland in Michigan. Een stad gesticht door Nederlandse immigranten. Ze zegt: De echte verhalen zijn de basis voor het boek en dan komen de personages vanzelf.

Land van belofte

Lynn Austins meest recente boek is Land van belofte.

Het boek is gebaseerd op het verhaal van twee zussen uit Schotland in 1843 (Agnes en Margaret Smits). Ze waren anders, ze wilden zich niet onderwerpen aan de mannen, ze waren slim en wilden leren. Ze hadden de moed om te doen wat ze wilden. Wat wel handig was, was dat de vader rijk was en ze na het ontvangen van de erfenis geld hadden om te doen wat ze wilden. En dat was niet trouwen, waarbij het geld naar de echtgenoot zou gaan. Ze leerden zichzelf verschillende talen en gingen op reis. Ook dat was bijzonder. Er werd in die tijd al niet veel gereisd, en al helemaal niet door vrouwen.
In de Sinaï woestijn in een klooster ontdekken ze Bijbelmanuscripten, welke nog steeds van grote waarde zijn voor wetenschappelijk onderzoek.

Lynn Austin: Schrijfster

Het was helemaal niet de bedoeling dat Lynn Austin schrijfster zou worden. Ze studeerde psychologie. Wel was ze een lezer, ze hield enorm van lezen en verhalen en met een man als musicus in een symfonieorkest en drie kleine kinderen, had ze veel tijd om te lezen (als de kinderen sliepen). Toch was ze teleurgesteld in de meeste boeken, ze vond ze mooi geschreven, maar miste de boodschap van hoop en het geloof.

Ze zegt dat ze op dat moment een tikje op haar schouder kreeg, met de boodschap van boven dat het wellicht een idee was om die boeken dan zelf maar te gaan schrijven. Dus ze sleepte een ouderwetse schrijfmachine naar haar werkplek en begon met schrijven. En ze vond het heerlijk. Met haar grote voorstellingsvermogen kreeg ze geweldige ideeën. Het was vooral het speciale gevoel om de touwtjes in handen te hebben alsof ze de baas van de wereld was: Jij bent gelukkig, jij bent verdrietig en sorry, jij gaat dood.

Toch duurde het even voor ze er met anderen over wilde praten, de moed ontbrak. Tot er een muziekstudent langs kwam bij haar man en haar vroeg wat ze aan het doen was. Bijna ontglipte haar “niets”, maar toen bedacht ze zich en zei: Ik schrijf, ik ben schrijfster.
Laat die student nu een moeder hebben die ook schrijfster was; Jullie moeten elkaar ontmoeten. En dat gebeurde. De moeder van de student schreef ook christelijke boeken en zij hielp Lynn Austin op weg in de wereld van het schrijven en de uitgeverijen.

Lynn Austin: Reizigster

De eerste boeken die Lynn schreef, waren gebaseerd op Bijbelse verhalen. Om goed geïnformeerd te zijn, was het van belang dat ze op reis zou gaan. Een reis naar Israël lag in de planning, maar was duur. Maar dat was nog niet het ergste, ze had een enorme angst om te vliegen. Er werd geld voor haar reis ingezameld en ze paste op drie kinderen (samen met die van haar waren dat er zes; vijf jongens en maar een meisje … druk druk druk) om zelf ook bij te verdienen. Ze verzamelde moed om te gaan, de reis was geboekt en toen kregen de kinderen waterpokken, en ook haar man kreeg ze en was flink ziek. Was dit een sein dat ze niet moest gaan?
Vervolgens was het eerste wat ze las toen ze haar bijbel oppakte, een verhaal over Jeruzalem: Kijk naar de torens en de muren en vertel wat je zien. Het was duidelijk, ze moest gaan.

Toen kon haar reis doorgaan, vrienden zouden bij haar thuis oppassen. Ze stapte op het vliegtuig van Canada naar Amsterdam en dat ging prima. In Amsterdam was er een probleem met het vliegtuig. Alle reizigers werden verzocht om ergens te gaan lunchen tot het probleem zou zijn opgelost. Lynn had geen trek en bleef zitten en zag vervolgens allemaal soldaten met geweren rondom het vliegtuig staan. Het nodigde niet echt uit om de vlucht naar Israël te vervolgen.

Ze vroeg om een sein om te gaan of te blijven. “Als ik niet moet gaan, laat er dan iets met de bagage zijn”. Niet het meest slimme verzoek, want toen alle bagage werd verzameld en alle reizigers de bagage moesten openmaken voor controle, was die van haar verdwenen.
Duidelijk een sein dat ze maar niet mee moest op de vlucht. Toen ze dat meldde kwam ze in de problemen en werd apart gezet en verhoord. Waarom wil je niet mee met dit vliegtuig? Ze was te bang om te zeggen dat ze had gevraagd om een seintje van boven en ze werd steeds zenuwachtiger.
Er was geen excuus, ze moest het vliegtuig in.
Naast haar zat een Israëliër die vroeg waarom ze zo zenuwachtig was. Hem vertelde ze wat ze had gezien, waarom ze dus niet meewilde, maar ook haar plannen over wat ze ging doen in Israël: Ik ga naar een opgraving in Israël .
Die man vond het een geweldig verhaal, want zijn nicht werkte bij die opgravingen. Hij schreef een briefje in het Hebreeuws wat ze moest geven als ze daar was aangekomen.
Eenmaal in Israël hielp hij haar door de douane en kon ze op weg naar haar hotel en vervolgens naar de opgravingen.

De nicht bij de opgravingen las het briefje en begon te lachten. Ze legde uit dat haar medereiziger bij de Mossad werkte (Israëlische geheime dienst) en omdat Lynn zich zo verdacht had gedragen dachten ze dat zij een terroriste was. Voor vertrek van het toestel van Amsterdam naar Jeruzalem was namelijk een bommelding geweest. Deze man was dus met opzet naast haar gezet.

Lynn sluit haar verhaal af met wijze woorden: Houd moed en geloof. En als je wordt geleid in een richting die je niet verwacht, zet dan door en heb vertrouwen.

Ruimte voor vragen aan Lynn

Research

Wat lezers altijd willen weten is hoe de schrijfster haar research doet en hoeveel tijd dat kost. En deze vraag werd ook aan Lynn gesteld.

Het duurt ongeveer een jaar om een boek te schrijven. Voor een beter boek, zegt ze, ga ik dan ook op reis. Ik laat het verhaal in mijn hoofd ontstaan en zodra de karakters tegen me gaan praten, begin ik te schrijven. Wanneer er tijdens het schrijven weer nieuwe vragen opduiken, start de research weer opnieuw. Het is niet zo belangrijk om alles te weten, als je maar weet waar je de informatie moet vinden die je wilt gebruiken.

Wat leuk is om te weten: Lynn Austin weet ook niet wat er gaat gebeuren in een boek, ze heeft niet alles gepland, dus af en toe is ze zelf verbaasd over hoe het gaat. En dat is goed, zegt ze, Als ik verbaasd ben, is de lezer dat ook.

Ze vertelt dat toen ze bezig was met Dochters van de kust, er in het verhaal iets onverwachts gebeurde, de hoofdpersoon kwam voor een keuze te staan. O wat nu?, was de reactie van Lynn, ze voelde hetzelfde als het personage.

Wat leest ze zelf

Het is een onverwacht antwoord, want Lynn Austin leest het liefst detectives (whodunnit)!

Verhalen en ware gebeurtenissen

In hoeverre komen haar boeken overeen met de ware gebeurtenissen waarop de verhalen zijn gebaseerd? Bij de boeken met de Bijbelse verhalen is ze dicht bij het verhaal gebleven, maar in de historische romans kon ze helemaal haar eigen verhaal schrijven.

Wat is haar favoriete boek uit haar oeuvre?

Het eerste boek ligt haar toch wel aan het hart: Eve’s daughter/Eva’s dochter. Dat heeft ermee te maken dat de personages in dezelfde leeftijd zaten tijdens het schrijven, als bij haar eigen familie.

Hoe ging uitgeven van het eerste boek?

Dat ging nog niet zo makkelijk. Het eerste boek kwam pas na elf jaar uit. Ze had een manuscript ingestuurd en kreeg bericht dat er wel interesse was, ze zou er nog van horen. Wekenlang zat ze naast de telefoon (zo’n ding wat destijds nog aan de muur hing), maar er kwam geen bericht.
Na een jaar stond er een postbode voor haar deur met een vuilniszak en haar adres erop. Verbazing alom, want rotzooi had ze zelf genoeg. Eenmaal de zak opgemaakt zat haar manuscript erin. Het was losgeraakt en alle blaadjes waren door elkaar in de zak gepropt. Sommige pagina’s met banden sporen! Onderin een briefje van de uitgeverij “sorry, we gaan het toch niet uitgeven".

Een tweede manuscript weer ingestuurd, weer een jaar wachten weer een afwijzing. Ze besloot te stoppen en het onderwijs in te gaan. Foute keuze, na drie bezoeken aan de huisarts met stress gerelateerde klachten had ze dat zelf ook in de gaten en keerde ze terug naar het schrijven.

Manuscript op de post en opnieuw een jaar wachten op antwoord. Deze keer iets verstandiger en niet bij de telefoon geplakt. Tot er werd gebeld en haar kinderen opnamen, net toen ze een boodschap aan het doen was. De kinderen wilden haar direct bellen en vroegen bij de buurman om het nummer van de supermarkt. Dat leek hem toch niet een heel goed idee. De kinderen besloten de kamer te versieren met lange prints uit haar printer. Gefeliciteerd, je boek wordt uitgegeven en I wanna be a paperback writer (the Beatles).

Als ze terugkijkt op deze periode weet ze dat het zo goed was. Ze kon haar kinderen opvoeden en ze zien groot worden. Die had ze anders waarschijnlijk verwaarloosd en ze ziet het dan ook dat het zo heeft moeten zijn.

Ze sluit af met: Blijf vertrouwen houden! En we weten nu waarom.

Het was een bijzondere lezing. Ik ben naar huis gegaan met het boek In Wonderland, omdat het een boekenthema heeft. En als je de kans krijgt om een boek te laten signeren, dan moet je die kans gewoon grijpen.

Heb jij weleens iets gelezen van Lynn Austin?