December is de feestmaand en staat natuurlijk helemaal in het teken van kerstverhalen. Voor vandaag heb ik gekozen voor een verhaal dat zich afspeelt op oudejaarsdag en dat vandaag officieel is verschenen en verkrijgbaar in KoboPlus. En met 42 pagina's prima om vanochtend onder het genot van twee cappuccino's en een handje kruidnoten het weekend vast mee in te luiden.

- door Helma -

Het Feelgood Friday Tussendoortje van vandaag is: Tien voor twaalf van Lisette Jonkman

Ik hou wel van de humorvolle schrijfstijl van Lisette Jonkman en als er dan een kort verhaal van haar hand verschijnt dan staat dat al snel op mijn leeslijst. En zo'n kort verhaal kan er altijd tussendoor. De afspraak die ik vanochtend had werd wegens ziekte geannuleerd, dus met zomaar twee uur extra vrije tijd was de keuze snel gemaakt en besloot ik het verhaal maar meteen te lezen en tot het Feelgood Friday Tussendoortje te maken.

Omdat de korte verhalen sinds kort niet meer in de zoekfunctie naar voren komen, wat ik persoonlijk wel jammer vind, kunnen we met de tussendoortjes korte verhalen toch nog de aandacht geven die ze verdienen. Gelukkig zijn ze niet helemaal verdwenen, want als je klikt op de link kan je het boek gewoon nog toevoegen aan je leeslijst.

Over Tien voor twaalf

‘Ik heb een probleem. Ik ben Lex kwijt.’
Een week lang op je neefje van bijna twee passen: hoe moeilijk kan dat zijn? Hilde vindt het vooral heel erg leuk. Alleen krijgt ze op oudejaarsdag net een belangrijk telefoontje terwijl kleine Lex in bad zit en ze loopt héél even de kamer uit. Maar wanneer ze terugkomt, is hij verdwenen…
Samen met haar beste vriendin Roos start ze een zoekactie in een race tegen de klok. Ze moeten Lex zien te vinden voordat Hildes zus terugkomt van wintersport. En het liefst ook zonder dat de bemoeizuchtige buurvrouw en de aantrekkelijke buurjongen erachter komen hoe erg ze het heeft verbruid. Of weten die meer dan ze laten blijken?

Mijn mening

Ik weet niet hoe het met andere moeders is gesteld, maar als mijn kind van twee jaar spoorloos verdwenen is, zou ik als ik hem niet in huis kon vinden na 10 minuten volkomen hysterisch zijn. En dat geldt net zo goed als het het kind van een ander zou zijn. Ik zie mezelf nog luid roepend in paniek door de Ikea hollen toen ik mijn jongste twee tellen uit het oog was verloren en hij in rook leek te zijn opgegaan. Gelukkig was die na 10 minuten weer terecht, maar hoewel Hilde zegt dat ze volkomen hysterisch is, blijkt dat in haar doen en laten niet helemaal. Want in plaats van alle hulp voor de zoektocht in te roepen, besluiten Hilde en Roos om de vermissing geheim te houden. Ze lijken zich vooral zorgen te maken over de reactie van Hildes zus als Lex niet terecht is voor ze weer van vakantie terug zijn. Dus ja, echt geloofwaardig is het verhaal niet.

Als je dat verder loslaat en daar niet teveel over nadenkt, is het een leuk verhaal met tot de verbeelding sprekende personages: de ietwat onhandige Hilde (ik zou trouwens wel twee keer nadenken voor ik mijn kind een week achter zou laten bij een zusje dat ik niet helemaal met mijn kind vertrouwde), trouwe vriendin Roos, vreselijk irritante, bemoeizuchtige en kakkerige buurvrouw Demi en de aantrekkelijke buurjongen Niels die de grote hond waar Hilde doodsbang voor is, dagelijks komt uitlaten. Dat Lex weer terecht komt en dat Niels en Hilde hun happy end beleven, komt natuurlijk niet als een verrassing, maar het heeft nogal wat voeten in aarde voor het zover is.

Ik ga natuurlijk niet verklappen waar Lex is gebleven en hoe hij uiteindelijk weer veilig thuis komt. Dat zou het hele leesplezier bederven, want ondanks dat het wat schort aan de geloofwaardigheid heb ik wel genoten van het verhaal en vooral van de gevatte dialogen. En het fijne van zo'n tussendoortje is dat je altijd in een verloren uurtje kunt lezen.

Zijn jullie ook wel eens je kind (of dat van een ander) uit het oog verloren?