De titel intrigeerde me direct: hoe kan een boekwinkel nou verborgen zijn? Welke duistere krachten zorgen ervoor dat een boekwinkel van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn. Klinkt als een horror verhaal, toch? Maar jullie kunnen gerust zijn: er gebeuren inderdaad vreemde dingen, maar de liefde (voor boeken) overheerst.

- door Helma -

Over De verborgen boekwinkel

1921. Na haar vlucht voor uithuwelijking komt de Française Opaline terecht in Dublin. Daar vindt ze tot haar vreugde een prachtig pand en begint haar droomboekwinkel.

2021. Martha heeft haar gewelddadige man verlaten en begint opnieuw als inwonend huishoudster bij de eigenzinnige Madame Bowden in haar bijzondere huis in Dublin. Op een dag ontmoet ze Henry, een academicus op zoek naar een verloren manuscript van Charlotte Brontë, dat in een historische boekwinkel te vinden moet zijn. Maar hij kan de zaak nergens vinden. Martha besluit hem te helpen. Wat volgt is een zoektocht naar de verborgen boekwinkel, maar ook naar geluk, liefde en je plek vinden op deze wereld.

Mijn mening

Het is een verhaal met twee verschillende tijdlijnen en wordt verteld vanuit een wisselend perspectief van Opaline, Martha en Henry. Je weet dat die twee tijdlijnen iets met elkaar te maken moeten hebben en de eerste link is al snel duidelijk als blijkt dat Henry onderzoek doet naar een verloren gewaand manuscript van Charlotte Brontë waarover Opaline in een brief melding maakt. Het vreemde is dat Henry Opalines boekwinkel niet kan vinden op de plek waar hij volgens de overlevering zou moeten staan. Sterker nog, het pand lijkt zelfs nooit bestaan te hebben. In het naastgelegen huis van de veronderstelde boekwinkel ontmoet hij Martha die als hulp van de eigenzinnige Madame Bowen in het souterrain woont.

Beide tijdlijnen zijn interessant en (heel belangrijk) erg fijn om te lezen door de soepele en gemakkelijk te lezen schrijfstijl van Woods die je vanaf de eerste pagina het verhaal intrekt.

In de verhaallijn van de vrijgevochten Opaline, die zich afspeelt in de jaren ’20 van de vorige eeuw, wordt het al snel duidelijk dat je als vrouw in die tijd bitter weinig had in te brengen. Zelfs als ze succesvol weet te ontsnappen aan een door haar broer opgedrongen huwelijk, duurt het niet lang voor ze weer in de houdgreep van haar broer terechtkomt met desastreuze gevolgen voor Opaline die jaren van haar leven kost. De onmacht van vrouwen om te ontkomen aan een mannelijk familielid of haatdragende echtgenoot is een belangrijk thema dat Woods in het verhaal verwerkt. Het is hartverscheurend om te lezen waar Opaline mee te maken krijgt door het optreden van haar broer en waar niemand haar van kan redden.

Het is een thema dat door Woods wordt doorgetrokken naar de tweede verhaallijn in de huidige tijd waarin Martha en Henry de hoofdrol spelen. Hoewel je als vrouw meer rechten hebt, is Martha net zo goed het slachtoffer van een man. Ze wordt mishandeld door haar echtgenoot en na het zoveelste pak slaag heeft ze eindelijk de moed gehad om te vertrekken en een nieuw leven op te bouwen. Het is mooi om te zien hoe ze langzamerhand steeds meer zelfvertrouwen krijgt met de steun van Madame Bowen, een raadselachtige vrouw waar je als lezer niet zoveel hoogte van krijgt. Hoewel Martha haar buik vol heeft van mannen, lukt het Henry uiteindelijk om haar vertrouwen te winnen tijdens hun gezamenlijke zoektocht naar het manuscript, Opaline en de boekwinkel. Het is vanaf het begin duidelijk dat er iets romantisch zal opbloeien tussen hem en Martha, maar helemaal van een leien dakje gaat dat niet als de geschiedenis van Opaline zich lijkt te herhalen met Martha als slachtoffer.

Het heen en weer springen in de tijd met kleine cliffhangers maakt het verhaal afwisselend om te lezen. De verhaallijn van Opaline begint luchtig en samen met haar geniet je van haar vrije leven in Parijs en Dublin waar ze haar eigen keuzes kan maken en ze geen man nodig heeft om haar te onderhouden. Daar komt abrupt een einde aan als ze weer in de klauwen van haar broer terecht komt en het verhaal een emotioneel en rauw randje krijgt. Martha's verhaallijn volgt een soortgelijke opeenvolging van gebeurtenissen die leiden naar een desastreuze afloop. Een ingreep van Madame Bowen steekt daar een stokje voor en brengt Martha's verhaal in een luchtigere, maar zeker niet minder interessante sfeer.

Tussen alle gebeurtenissen door vlecht Woods een stukje magie in het verhaal: boeken die uit het niets verschijnen, zinnen die zich opeens in Martha’s gedachten nestelen waarbij ze de onweerstaanbare dwang voelt om die via een tatoeage op haar rug te laten vastleggen, een boom die zich wortelt in het souterrain met takken en bladeren die Martha met liefde omarmen. Een mooie metafoor voor de nieuwe kracht en het zelfvertrouwen dat Martha ontwikkelt en haar tot volle bloei brengt.

Uiteindelijk overheerst het goede, krijgen de onderdrukkende mannen een koekje van eigen deeg en onthult de boekwinkel zichzelf. Het resultaat is een mooie, magische reis naar een happy end in beide verhaallijnen.

Houden jullie van een beetje magie in een boek?