Een vooruitlees-actie, dat vind ik altijd leuk. En nog leuker is het natuurlijk als ik er aan mee mag doen. Ik was dus helemaal blij toen ik een van de gelukkigen was die Carrie Soto is back al voordat het in de winkel lag mocht lezen. De schrijfster, Taylor Jenkins Reed, heeft al aardig wat boeken geschreven die goed gewaardeerd worden, dus dat maakte mij nog extra nieuwsgierig.

-door Renate-

Over Carrie Soto is back

Carrie Soto’s fanatisme op de tennisbaan heeft haar niet populair gemaakt. Maar wanneer ze haar carrière beëindigt is ze de beste ooit: ze heeft elk record verbroken en twintig grandslamtitels gewonnen. Ze offerde er zo goed als alles voor op.

Zes jaar later ziet Carrie vanaf de tribune van de US Open dat het record haar wordt afgenomen door de meedogenloze speler Nicki Chan. Dit kan ze niet accepteren: ze neemt de beslissing om een comeback te maken en het record terug te winnen. De media zijn haar echter niet goedgezind en op haar zevenendertigste is ze niet meer zo snel en zo sterk als vroeger. Zal Carrie Soto haar record terugkrijgen?

Carrie Soto is back is een ontroerend verhaal over perfectie, doorzettingsvermogen en kwetsbaarheid.

Over Taylor Jenkins Reid

Taylor Jenkins Reid is een Amerikaanse schrijfster met meerdere bestsellers achter haar naam. Ze is onder meer bekend van De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo en Daisy Jones & the six. Dat laatste boek is nu verfilmd als een serie, de trailer maakte mij al nieuwsgierig, dus die staat al klaar op mijn kijklijst.

Mijn mening

Dit verhaal ging ik helemaal blanco in. Ik had me ingeschreven voor de vooruitleesactie, maar eerlijk gezegd had ik eigenlijk geen idee waar het boek precies over ging. Ik was gewoon nieuwsgierig en zag het als een kans om kennis te maken met een voor mij nog onbekende schrijfster. Helemaal onbekend was ze niet, want ik zag haar boeken vaak op instagram langskomen en ik zag ook de trailer van Daisy Jones & the six.

De cover van Carrie Soto is back vind ik mooi: mooie sprekende kleuren, een vrouw in een tennisoutfit op een tennisbaan met palmbomen erbij. De kleurencombinatie met oranjeroze, blauwgroen past daar prima en gaf me een blij gevoel.

Al snel kwam ik erachter dat dit boek dus over tennis gaat. Ik ben dol op allerlei sporten, maar als er een sport waar ik echt niks, maar dan ook helemaal niks mee heb dan is het wel tennis! Dit maakte wel dat ik dacht: "oh nee hoe moet ik dat nou ruim 300 bladzijdes volhouden!" Gelukkig bleek dit helemaal geen enkel probleem. De schrijfstijl van Reid is heel erg prettig. Ze neemt je echt vanaf het begin mee in het verhaal, ze geeft uitleg over de tenniswereld, de puntentelling, alles rondom tennis eigenlijk. Maar ze heeft vooral een erg boeiende hoofdpersoon: Carrie Soto. Ze is al jaren eerder gestopt met tennissen maar nu Nicki Chan haar record kan verbreken, wil ze haar comback maken. Je volgt Carrie tijdens haar hele weg om weer terug te komen op niveau en welke wegen ze moet bewandelen om te bereiken wat ze wil bereiken. Reid heeft met Carrie Soto een sterk personage neergezet. Je voelt tijdens het lezen echt waarom ze dit wil en wat het met haar doet en al lezende ga je ook echt hopen dat ze haar doel gaat halen.

Het verhaal begint met waar Carrie Soto vandaan komt, waar haar vader Javier vandaan komt en wat hij allemaal wil voor zijn dochter. Na deze kennismaking gaat het verhaal verder over de carrière van Carrie.

Daarna is het verhaal verdeeld in de grote tennistoernooien die er zijn. Zo kom je via de Australian Open, naar Roland Garros, vervolgens naar Wimbledon om dan te eindigen bij het laatste grote toernooi van het jaar de US open.
Door haar filmische schrijfstijl zie je al lezende zo voor je wat ze bedoelt. De omschrijvingen zijn duidelijk en vol humor.

Het is leuk dat je op deze manier toch wat meekrijgt van de verschillen van al deze toernooien. Nu klinkt het als een boek dat alleen over tennis gaat, maar dat is dus helemaal niet zo. Het is een heel leuk verhaal over een stoere Carrie die de moed heeft om weer terug te komen en wat voor opofferingen ze daarvoor moet maken. Het is vooral ook een verhaal over kracht, vader en dochterbanden, de rol van de media (toen al) maar ook echte liefde. 

Wat ik vooral knap vind is dat Reid mij heel enthousiast heeft gemaakt over Carrie en ik het boek met heel veel plezier heb gelezen. Nu ben ik nog steeds niet dol op tennis, maar ze heeft mij wel nieuwsgierig naar de rivaliteit tussen de speelsters en de rol die de media heeft om je als een bitch neer te zetten. En nu we het over bitch hebben: na het lezen van dit boek krijg ik de song The bitch is back van Elton John, dat op het lijf van Carrie lijkt geschreven, niet meer uit mijn hoofd krijg.

Kennen jullie de boeken van Taylor Jenkins Reid en zijn jullie ook enthousiast over haar schrijfstijl?