De feelgood verhalen zomer loopt naar zijn eind. Vandaag het een na laatste verhaal, dat geschreven is door Marijke Vos. Haar hoofdpersoon Eva snakt ernaar haar vakantie door te brengen op een Caraïbisch strand aan een azuurblauwe zee. Maar aangekomen op haar vakantieadres ziet het beloofde paradijs er heel anders uit. 

Om Marijke beter te leren kennen interviewden we haar uiteraard ook aan de stamtafel in ons Meet & Greet Café en jullie kunnen haar daar ook het hemd van het lijf vragen of met haar praten over dit verhaal en wat haar verder bezighoudt. 

Happy reading en tot straks in het Meet & Greet Café! 

Een enkeltje Paradise Beach, graag

Door Marijke Vos

‘Serieus, als de hel bestond, zag hij er zo uit.’
‘Wie zegt jou dat we niet gestorven zijn en daadwerkelijk in de hel zijn beland? Ik kan me spontaan niets meer herinneren van de reis hierheen. Misschien is ons vliegtuig wel neergestort en is dit het resultaat.’ Nikki staat naast me en kijkt met grote ogen om zich heen.
‘Dat is tenminste nog een hoopvolle gedachte,’ mompel ik en ik kijk geschokt naar de chaos voor me. Het zwembad is tot de rand toe gevuld met gillende, krijsende en jengelende kinderen die het water tot meters voorbij de rand laten opspatten. Roodverbrande ouders schreeuwen onverstaanbare commando’s in de richting van hysterisch rondrennende kinderen terwijl meerdere speakers verspreid over de zonneweide proberen elkaar te overstemmen met de meest wanstaltige muziek. Werkelijk elke vierkante centimeter is bezet door handdoeken, strandtassen, speelgoed en mensen. Zo. Veel. Mensen.
‘Er moet een foutje zijn gemaakt. Dit lijkt absoluut niet op de brochure.’ Nikki springt razendsnel vol afschuw naar achteren wanneer een klein meisje met een druipend ijsje rakelings langs haar nieuwe strandjurk rent.
Ik knik en draai me op mijn hielen om. No way dat dit mijn zuurverdiende vakantie is. Ik heb het warm, ik ben doodmoe en heb vooral geen zin in deze onzin. We lopen linea-recta terug naar de receptie van het resort terwijl ik in mijn grote rieten strandtas verwoed zoek naar de reispapieren. Onze koffers staan nog bij de receptie, in afwachting van onze kamer die nog schoongemaakt moet worden, ook zoiets.
Ik leg de brochure op de balie. Ik wijs nadrukkelijk met mijn vinger op de afbeelding van het Caribisch ogende witte zandstrand met de azuurblauwe zee en wapperende rieten parasols. ‘We’ve booked here, this.’
De receptioniste glimlacht vriendelijk naar me. Of mijn geïrriteerde toon ontgaat haar volledig of ze is eraan gewend. Ik vrees dat het dat laatste is. Ze geeft geen krimp als ze de brochure naar zich toetrekt en begripvol knikt. ‘Yes, is under construction.’

Lees hier het zomerverhaal van Marijke Vos

Heb je een zomerverhaal gemist? In dit overzicht zijn linkjes naar alle verhalen terug te vinden.