De zussen Mitford zijn zulke uitgesproken personen, dat hun ideeën en gedrag een ver-van-mijn-bed-show is. Dat maakt het lastig om me echt met hen te kunnen identificeren. Het maakte het wel des te interessanter om over hen te lezen.
Het kunnen identificeren met de zussen zit dus eigenlijk voornamelijk in kleinere punten (mijn leven is niet zo interessant haha). Ik vind het mooi hoe Unity helemaal vol is van haar politieke ideeën (ware het niet dat het een ongelukkige keuze is), het helemaal vol zijn van iets en daar helemaal voor gaan herken ik wel, al is dat bij mij natuurlijk ik veel minder extreme mate aanwezig en met een veel minder bedenkelijke focus dan Unity. Het was een vreemde gewaarwording om positieve dingen over Hitler te lezen. Daar kun je je, met alles wat je nu weet over de oorlog, bijna geen voorstelling bij maken.
Uiteindelijk denk ik dat ik me nog het meest met Deborah kan identificeren. We zijn allebei jongste zus. De ervaring dat je oudere zussen al volop in de aandacht hebben gestaan met hun gedrag, en dan met name negatieve aandacht, maakt dat je al een soort weerstand hiertegen krijgt en zelf de neiging hebt om het dan zelf maar zo normaal en goed mogelijk te doen (Thompson maakt hier een opmerking over in het boek, ik kan het zo snel alleen niet meer terugvinden...), dit is wel enigszins herkenbaar. Deborah is dan ook de enige van de zussen die een leven leidt dat verwacht werd.
Ik kan me het meest indentificeren met Deborah, niet dat ik met een rijke, adelijke man getrouwd ben en in een kasteel woon, maar qua karakter. Deborah probeert met iedereen een goede relatie te houden (wat niet meevalt in deze familie), zij houdt van harmonie en is een verbinder. De andere zussen zijn wat meer uitgesproken en gaan, ondanks ruzie en verzet, hun eigen weg. Deborah is wat gelijkmatiger en beweegt meer met anderen mee in plaats van er tegen in te gaan. Daar herken ik mij het meest in.
Kan mij helemaal vinden in jullie antwoorden. Net als jullie herken ik veel in Deborah. Ik vraag mij echter af of het boek een volledig beeld van alle zusters heeft gegeven. Wat vinden jullie?
Ik heb het gevoel dat Laura Thompson het meest met Nancy heeft en dat we daar dus ook het meest over gelezen hebben. Ik herken ook bepaalde dingen in Nancy. Het schrijven uiteraard, maar ook de incompetentie wat betreft relaties en niet zo goed weten hoe ik met mensen moet omgaan. Mijn zus (hoewel ik er geen heb) in de gevangenis laten gooien zou ik echter nooit kunnen. Familie is voor mij enorm belangrijk. Nancy is wel net als ik dol op haar neefjes en nichtjes dus dat herken ik ook.
Ik herken het gevoel dat Laura Thompson het meest met Nancy heeft, het lijkt wel of ze Nancy bij elk onderwerp betrekt, of Nancy daar nu een grote of een kleine rol in had. En dit komt ook tot uiting in de veelvuldige bespreking van het boek van Nancy.
Daarnaast komen Diana, Unity en Jessica het meest naar voren. Pamela en Deborah sneeuwen naar mijn mening een beetje onder. De nadruk lijkt ook te liggen op de politieke overtuigingen en gedragingen en de romantische relaties. Ik denk dus dat er lang niet een volledig beeld van alle zussen gegeven zijn!
Dat heb ik zojuist ook in mijn recensie geschreven inderdaad. Ik vind de noot van de vertaler hierbij ook interessant. Zoals hij plots opmerkt dat Unity ook best door iemand anders kan zijn neergeschoten ondanks dat Laura Thompson het over zelfmoordbrieven heeft... En ook dat ze bepaalde negatieve dingen uit de ondervraging van Diana heeft weggelaten.
Ja, dat vond ik ook heel bijzonder. Ik vond het overigens wel interessant om het nawoord bij de Nederlandse vertaling te hebben. Gaf toch weer net even een ander beeld.
Ik denk dat we een eenzijdig beeld krijgen. Het is ook zeker geen objectief geschreven boek. Je merkt duidelijk de sympathie en antipathie van Laura Thompson voor bepaalde personen. Ze heeft de neiging om de negatieve aspecten van sommigen goed te praten, terwijl anderen wat venijniger worden beschreven. Vooral Pamela, maar ook Deborah komen wat minder aan bod, maar zij hebben ook een wat minder rebels leven geleid en daardoor is er over de andere zussen meer te vertellen.
ik kan niet anders dan volledig eens zijn met je observaties. Ik had wel verwacht meer over Deborah en haar Elvis obsessie te lezen, maar dit werd maar kort genoemd.
Ja, ik had daar ook wat meer over verwacht te lezen, omdat dit in de boekbeschrijving wel aangestipt werd. Het leek me dus iets wat meer in het boek beschreven zou worden.
Jep, ik ben het er ook helemaal mee eens dat het beeld onzijdig is. Ook omdat voor mijn gevoel de zussen die destijds het meest in de media kwamen (Unity, Nancy en Diana) ook het meest belicht worden in het boek. Het leest als een soort roddelblaadje: die doet het met die etc,, die zei en deed dat tijdens dat bal. Hierdoor worden de zussen wat karikaturaal geportretteerd. Ik vind het daarom moeilijk om mij met één van hen te identificeren.
Ik heb inderdaad het gevoel dat we slechts een eenzijdig beeld van de zussen hebben gekregen. Zo werden bepaalde zussen en onderwerpen heel erg in de schijnwerpers gezet terwijl de andere zussen en onderwerpen juist meer onder het tapijt werden geveegd.
Eigenlijk kan ik mij met geen een van de freules identificeren. Ik treedt niet zo graag op de voorgrond, dus waarschijnlijk nog het meest met Pamela, die blijft een beetje op de achtergrond, tenminste in dit boek. En ze nam de kinderen van Diana in huis. Andermans kinderen in huis opnemen heb ik ook gedaan als pleegmoeder.
Ik heb er een paar dagen over lopen dubben. Daarna bedacht ik me dat ik me helemaal niet wil identificeren met een van de Mitforddames. Ik vind ze -voorzover ze in het boek naar voren komen - behoorlijk onaardig en egoïstisch. En het zogenaamd 'witty' karakter van hen: ik vind hun grappen alleen maar venijnig. Ik zie ook, ondanks hun verschillende levenslopen, niet zoveel verschil tussen de zussen. Ze zijn allemaal verwend en lopen vooral hun eigen interesses achterna.
Heb het boek uit, alles even laten bezinken, kan mezelf niet identificeren met een van hen, totaal andere levens en milieu.. Vind enkele van hen zelfs erg onaardig. En hoe ze trouw blijven aan hun (vaak foute) partner en ook aan hun ideologieën. Ik vind ook hun zogenaamde grappen behoorlijk kwetsend, net alsof hun door wie ze zijn dit zichzelf kunnen permiteren.
Goed punt Inge! Ik denk dat gezien de negatieve punten van de dames je inderdaad niet met hen wil identificeren. Ik vind het wel interessant hoe ze dan zo geworden zijn; de opvoeding en het gebrek aan onderwijs wordt hierin benoemd als mogelijke oorzaak van hun gedrag. Toch ligt niet alles aan het gebrek aan onderwijs: Unity heeft (deels) onderwijs gevolgd, maar is zowel van de kostschool als van het dagonderwijs weggestuurd. Negatief gedrag zat er dus schijnbaar voor die tijd al in. Het egoïsme komt misschien ook voort uit de stand waarin zij opgroeiden. Het blijft natuurlijk sowieso een beetje speculeren en waarschijnlijk hebben zowel opvoeding, tijdsbeeld en karakter elk een rol gehad.
Goede punten allemaal. Die zogenaamde grapjes vind ik inderdaad ook helemaal niet leuk. Niet vreemd als je je niet met hun kunt identificeren. Ik heb een soort van afwijking waarbij ik het goede in alle mensen zoek. Hierdoor heb ik vaak vrienden gehad die helemaal geen goede vrienden waren. Ik denk dat ik dat ook doe in boeken. Ik probeer wat goeds in de personages te vinden of in ieder geval iets wat ik begrijp. Zoals het schrijven bijvoorbeeld.
Het goede in mensen zien is ook een hele mooie eigenschap vind ik, behalve wanneer je er zelf de dupe van wordt natuurlijk.
Gelukkig is het 'de dupe worden' van personages meestal wel te voorkomen, alhoewel Laura Thompson het gedrag van Nancy wel erg graag lijkt te willen goedpraten. ;-) Ze weidt er zelfs een hele roman aan! Alle gekheid op een stokje ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt, Marjolein.
Met geen van de freules kan ik me identificeren. Misschien moet je dat ook niet verwachten van een familiegeschiedenis. Het voortdurende verspringen van onderwerp in dit boek draagt er ook niet toe bij.
Ze groeiden op in een heel andere tijd. Hun sociale klasse en familieverhoudingen hadden een grote invloed op hen. Het was een los-zand-gezin, en door de verschillende politieke keuzes groeiden ze nog verder uit elkaar. Pamela en Deborah blijven onderbelicht.
Hmm, ik vind het fascinerend, want (en dit is maar puur een gedachtenspinsel): ik denk dat de meesten onder ons zich het liefst met Deborah willen identificeren, als we echt zouden moeten kiezen, omdat zij zich met haar karaktereigenschappen in het perfecte midden bevindt. Niet zo hysterisch als Unity en Jessica, niet zo 'onzichtbaar' als Pamela, maar gemoedelijk in het midden. En dan houdt ze ook nog letterlijk alles in balans.
Ik denk dat ik stiekem ook wel wat van het jaloerse van Nancy heb, want ik heb ook een heel knap zusje. :-) Het liefst zou ik mij daar natuurlijk niet mee willen identificeren, want jaloezie is zo'n stomme eigenschap, die ik het liefst wegstop, maar bij het mens-zijn hoort nu eenmaal ook dat je een stel nare eigenschappen meekrijgt. Ik geloof dus ook zeker niet dat Deborah alleen maar zo'n kalme persoonlijkheid had. Misschien had ze vooral een talent om buiten de media te blijven?
En ik kan ook wel 100 % loyaal zijn aan iemand, net zoals Diana. Plus ik houd van harmonie, dus dat herken ik dan weer in Deborah.
Maargoed, ik vind de portretten dus vrij karikaturaal / flat, waarin de nadruk erg op sensatie ligt, dus dat identificeren reikt ook niet zo ver.
Deborah lijkt inderdaad een vrij regelmatig karakter te hebben. Maar ik ben het met je eens, iedereen heeft slechte eigenschappen. Omdat Deborah zo weinig in beeld is in dit boek (en ook minder in de media is gekomen), komen deze eigenschappen nu niet in beeld. Maar je hebt helemaal gelijk, ze zal heus wel slechte eigenschappen gehad hebben!
Ik denk dat Deborah door haar behoorlijk conservatieve instelling ook wel mindere karaktereigenschappen heeft gehad, zij was natuurlijk als een landlady goed terrecht gekomen, ,maar had wel moeite met moderne meningen. Het weer laten floreren van Chatsworth was een levenstaak voor haar
Als enigst kind kan ik me so wie so lastig verplaatsten in een gezin met veel kinderen. Laat staan deze zussen! Zo'n totaal ander leven, andere tijd, andere sociale klasse. En er is er geen eentje die mijn sympathie echt heeft. Zoals al eerder gezegd, ik vind de schrijfstal nogal 'over the top', en als gevolg daarvan vind ik het grootste deel van de zussen ook behoorlijk 'over the top', diegenen die dat niet zijn, komen in het boek niet veel aan bod.
Wat een kreng is die Nancy!
Sorry dat ik mij zo sterk uitdruk, maar echt, ... Ik hoop dat ik niet te veel op haar lijk.
Met haar kan ik me dus helemaal niet identificeren. Met de andere zussen ook niet echt, maar als ik dan toch een keuze moet maken , denk ik dat het Deborah is.
Als ik deze vraag 20 jaar geleden had moeten antwoorden, zou het echter zeker niet Deborah geweest zijn. Dan zou het eerder Unity geweest zijn omdat ik vroeger veel dramatischer reageerde.
Maar ik vond dit best wel een moeilijke vraag omdat wij in een heel andere tijdgeest leven. Ik reageer nu al heel anders dan 20 of 30 jaar geleden. Hoe zou ik 100 jaar geleden geweest zijn?
Goed punt! De tijd waarin je leeft heeft invloed op je denken en gedrag. Onze tijd is niet echt meer te vergelijken met die tijd, dus is het ook lastig om voor te stellen hoe wij zouden reageren in die tijd. We kunnen ons nu misschien niet echt met de zussen identificeren, maar als we in hun schoenen hadden gestaan, wie weet hoe je dan zou reageren...
Zeker goede punten niet alleen tijdsgeest, maar natuurlijk ook opvoeding. Het kan overigens prima dat je je met geen van de zussen kan identificeren. Zoals al eerder genoemd door die zogenaamde humor en gedrag jegens elkaar kan ik mij dat heel goed voorstellen.
Wat een moeilijke vraag is dit! Ik merkte bij het lezen, dat er echt heel veel verschil zit in de informatie over de zussen. Ook dat maakt het moeilijk om de vraag te beantwoorden. Ik denk, dat ik bij ieder van de zussen wel een klein beetje herkenning heb. En bij wie het meeste? Ik denk toch dat ik dan Jessica noem, die het meest duidelijk afstand van iedereen heeft genomen door in Amerika te gaan wonen. Ik heb het nadrukkelijk niet over karakters, maar over keuzes. Ze is daar gaan wonen en wist goed stand te houden......
Maar nogmaals: een HEEL moeilijke vraag om te beantwoorden, ik heb er best lang over nagedacht.
Ik vind het heel lastig om mij te identificeren met één van de zussen. Zoals hier boven ook al is genoemd, worden niet alle zussen even goed belicht. Daardoor is het lastig te zeggen met haar zie ik overeenkomsten. De zussen die veel aan bod komen, Nancy en Diana en Unity, kan ik mij niet echt mee identificeren. Als ik dan iemand moet kiezen zou ik voor Pamela gaan omdat zij zich erg op de achtergrond houdt(zo komt dat tenminste in het boek naar voren) en ik ben iemand die zich ook op de achtergrond houdt.
Ik identificeer me niet echt met één van de zussen, omdat ik het moeilijk vind om echt een beeld te krijgen van de verschillende zussen. Ik vind het mooi hoe de schrijfster de verschillende karakters omschrijft, maar ik heb eerder het gevoel dat ze niet zo veel van elkaar verschillen, en net daarom vind ik het moeilijk om me te identificeren met 1 van hen.
Ik kan me met geen van de freules identificeren. Ze zijn erg uitgesproken en veelal politiek. Daar heb ik niks mee. Ik vind hun karakters ook erg moeilijk te doorgronden in het boek dus nee, ik voel me niet verbonden.
Welkom bij de leesclub rond de De zes freules, een non-fictie boek over de levens van zes adellijke zussen, van Laura Thompson (Uitgeverij Omniboek). Onze hashtag is #hebbanleesclub. Heb je een vraag over deze leesclub, mail dan naar: leesclub@hebban.nl
De leesclub is afgerond en het boek werd beoordeeld met 2 sterren. Neem snel een kijkje bij het verslag om het hele eindoordeel te lezen.
De Nederlandse Boekenbon is supporter van lezerscommunity Hebban
