Over de kindertijd wordt een redelijk beeld gegeven in het eerste deel van het boek. Er wordt beschreven hoe het leven er op Batsford uitzag en hoe de gezinsdynamiek daar was. Het boek geeft kort weer hoe de kindertijd in die tijdsperiode eraan toe ging in die kringen: de meisjes hebben diverse gouvernantes en er is geen goede relatie met de moeder, waarbij benoemd wordt dat dat in die tijd en die klasse ook niet werd aangemoedigd. Ook de gehouden bals en het debuteren van de meisjes worden kort aangestipt, maar niet heel uitgebreid beschreven (had ik zelf toch ook wel interessant gevonden om hier nog wat meer over te lezen).
Vanaf deel 2 begint de politiek een belangrijke rol te spelen. De beschrijving van het tijdsbeeld ten tijde van het interbellum en de tweede wereldoorlog worden echter voornamelijk vanuit het perspectief van de verschillende personen (zussen en partners) gegeven. Ik vond dit wel prima, omdat het om een bekende tijdsperiode gaat en je hierdoor goed ziet hoe de zussen er in staan.
Ik had zelf niet in die tijd willen leven, al zou ik op zich wel een dag willen meemaken van de tijd vóór de oorlog, met het leven in een landhuis en het debuteren en de bals. Ik vind dat wel fascinerend. Daarna wordt de tijd me te roerig en je ziet aan de zussen wat dat kan doen met relaties, als ieder een ander standpunt inneemt in een kritieke periode. Dus nee, ik ben blij dat ik niet in die tijd geboren ben!
Wat een mooi antwoord! Heel herkenbaar ook ik heb altijd veel interesse gehad in het debuteren en beschrijvingen van bals. Ik denk dat ik zelf een seizoen wel zou willen meemaken, maar de intriges en dergelijke waar je vaak over leest had ik niet getrokken. En dan had ook ik het eerder willen meemaken. Oorlog zou ik niet vrijwillig willen meemaken.
Op zich denk ik dat ik wel voldoende een beeld heb gekregen van de tijdsperiode. Zeker ook met de kennis die ik al heb van de oorlog. Interessant hoe de bijeenkomsten van de Mosleys, maar ook de parteitag benoemd werden. Door alle heisa omtrent Diana vond ik ook de angst die leefde goed omschreven.
@Merel dat heb je allemaal heel mooi beschreven. Ik ben het met je eens. Ik zou niet in die periode hebben willen leven. Ik heb hele fijne herinneringen aan de periode van de flower power. Toen was ik jong. En er is nog steeds ieder jaar een debutantenbal in Nederland. In Huis ter Duin in Noordwijk aan zee. Dus dames... een entreekaartje voor mannen is € 200.-- en voor de dames € 225.-. (Maar dan mag je niet zitten, dat kost meer).
Wat leuk dat er nog steeds een debutantenbal is in Nederland! :) Ik denk dat ik de debutantenleeftijd inmiddels wel voorbij ben, maar ik kan me voorstellen dat zoiets een geweldige ervaring is.
Je mag niet zo maar naar dat debutantenbal hoor. Jort Kelder heeft daar ooit een aflevering van gemaakt bij "Hoe heurt het eigenlijk'. Het is toch vooral bedoeld voor adelijke families, patriciërs, mensen met oud geld.
We kunnen overwegen om naar aanleiding van de boekenclub ons eigen debutantenbal te organiseren.
Ik heb echter al wel een 'hertog' aan de haak geslagen.
www.editio.nl/magazine/themas/debutantenbal-2017-terugblik-op-inspirerende-avond.html Nee, dat is met de boekenweek.Daar worden ze alleen maar dronken en misdragen ze zich. Het debutantenbal is als je schrijver wil worden. In de Balie in Amsterdam (18 maart 2017)
Ik vind de beschrijving van de tijdsperiode(s) waarin het levensverhaal van de freules zich afspeelt/afspelen een van de betere punten van dit boek. Laura Thompson kan goed kan weergeven hoe het was om in zo'n rijke omgeving op te groeien, in een familie met 'oud' geld (dat daar uiteindelijk weinig van overbleef is een ander verhaal). Je ziet wel voor je hoe de verschillende huizen waren, wat er van adellijke families werd verwacht en hoe de buitenwereld naar de familie keek. Ook geeft ze wel duidelijk aan - zij het in kromme zinnen - hoe de ontwikkelingen in de buitenwereld hun invloed hebben op de ontwikkeling van de zussen Mitford. Het interbellum is daarbij het meest uitgebreid beschreven, maar ook WOII en de naoorlogse periode krijgt wel enige kleuring mee. Dat ze de tijdvakken vanuit het perspectief van de upperclass beschrijft is wel mooi: je merkt zo dat iedereen zijn eigen waarneming van de werkelijkheid heeft. Bijvoorbeeld:in de beschrijving van de relatieve armoede waar het gezin -vooral door financiële onkunde van David - onder lijdt. Als je je realiseert dat dit midden in de crisisjaren was dan valt dat allemaal nog heel erg mee.
Ik vind de beschrijving van de tijdsperiode goed weergegeven, maar wel uitsluitend vanuit het perspectief van de upperclass. Ik denk dat de dagelijkse realiteit in de crisis- en oorlogsjaren er voor de meeste mensen heel anders uit zag.
Ik had toen niet willen leven en zeker niet als vrouw in het strakke keurslijf van die tijd en dat milieu, met alle regeltjes en etiquette.
De beschrijving van de tijdsperiode is kundig gedaan, wel uiteraard vanuit het milieu waarin de freules vertoefden. Voor de gewone man was alles wel even anders. De opkomst van het nazi-regime, Hitler, en dan de daarbij behorende verering van Unity voor hem , maar ook de aanhang van het fascisme van meerdere familieleden met grote volharding, zijn in het boek goed beschreven. De bals zijn meer een facade waarachter zich het werkelijke leven, met problemen zich afspeelt.
Ik vind de beschrijving van de tijdsperiode redelijk goed gedaan. Ik herken er veel in wat ik uit andere boeken ken, uit biografieën en dagboeken van de Bloomsbury-groep bijvoorbeeld, uit deel 1 van de Cazalets, en ook uit Life after Life van Kate Atkinson, die mijns inziens wel geïnspireerd is geweest door de boeken van Nancy Mitford.
Het waren interessante tijden, maar ik ben blij dat ik ze niet heb hoeven meemaken.
ik wel waarschijnlijk heb je hem al lang gelezen, maar ik vond de Wertheims ontzettend mooi. Gaat over een Joodse familie in Duitsland tijdens de eerste en tweede wereldoordlog. Is ook boek van de maand geweest bij De wereld draait door.
De Wertheims inderdaad, ook mooi.
Mijn tips uit de losse pols:
De boeken die ik hierboven noemde
Voor brieven en dagboeken met name van Virginia Woolf; Portrait of a Marriage over het vrije huwelijk van Vita Sackville-West en Harold Nicolson, geschreven door een van hun twee zoons;
ook van Kate Atkinson: A God in Ruins, roman over het leven van een generatiegenoot van de Mitford-zussen die WOII als luchtmachtpiloot overleeft en dan verder leeft in een toekomst die hij niet meer verwacht had te zullen hebben;
Over het leven in Londen tijdens WOII van Sarah Waters de roman The Night Watch, en haar meesterwerk over een middle class jonge vrouw die na WOI om rond te komen gasten in huis moet nemen, The Paying Guests, prachtig.
Eigenlijk vind ik dat de mooiste tijd, tussen WOI en WOII in Engeland, omdat het klassensysteem dan zo begint af te brokkelen. Buitenstaanders maken dat het beste zichtbaar.
Het ultieme boek (en DVD-serie) over de teloorgang van de adel is Brideshead Revisited van Evelyn Waugh.
In mijn boekenkast staat ook al 20 jaar The Brideshead Generation over Evelyn Waugh en zijn generatie, door Humphrey Carpenter, over de kliek waar ook Nancy Mitford toe behoorde. Dit laatste heb ik niet gelezen. Mijn affiniteit ligt veel meer bij de Bloomsbury groep.
Wauw! Dankjewel voor jullie uitgebreide tips :-) En wat cool dat je ook al meer van Evelyn Waugh hebt gelezen ! Voor mij waren vrijwel alle namen nieuw. Ik ben benieuwd of dat een extra dimensie geeft tijdens het lezen.
Ik zou misschien wel hebben kunnen aarden in die tijd, maar dan wel in de upper class. Zij hadden toch nog een zekere bewegingsvrijheid (uitstapje naar Parijs, ...), maar ik vrees dat het overgrote deel van de bevolking in die tijd zelfs niet verder kwam dan hun eigen dorpsgrenzen. Zij hadden geen mogelijkheden om hun blik te verruimen, maar ook geen tijd. Na het werken en het slapen, bleef er helaas niets meer over.
Nu je het zegt , lijkt mij dat ook. Het verruimen van de blik, in wat voor vorm dan ook, is nu veel makkelijker dan vroeger. Bij nader inzien (ik twijfelde net nog) zou ik echt niet in de tijd van de freules willen leven, want ik zou de mate waarin ik vrij kan zijn, toch echt niet willen opgeven.
De beschrijving van de tijdsperiode vind ik prima. Zeker het interbellum. Ik denk ook wel dat het een spannende tijd was, er gebeurde zoveel. Alleen kijken we er nu met een blik naar waarbij we al weten welke kant het opgaat. We weten dat Hitler uiteindelijk zelfmoord pleegt, dat Engeland een van de overwinnaars is, Op het moment zelf was het helemaal niet duidelijk hoe het af zou lopen. Er was daadwerkelijk gevaar voor de toekomst. Had ik toen willen leven? Als aristocratische jongedame waarschijnlijk wel. Ja, benzine was op de bon, maar ze hadden een auto, ze hadden huizen, ze hadden eten. Tot vlak voor de oorlog maakten ze nog uitjes naar Duitsland, een cruise naar Griekenland. Dat is toch heel wat anders dan de vele werkelozen die in achterbuurten (over)leefden.
Nee, ik had niet in die tijd willen leven. Maar ik ben bang dat er best wel overeenkomsten zijn met deze tijd. En toen ik dit boek las heb ik daar wel regelmatig over nagedacht. Want wij weten van het interbellum hoe het afliep, en van onze eigen tijd weten we dat nog niet. Maar ik durf niet te zeggen dat er geen overeenkomsten zijn tussen onze tijd en de tijd waarin de zussen leefden. Dat maakt het ook wel eng om te lezen! Want ze wisten zo zeker hoe het zat, waren zo overtuigd van hun gelijk. Steeds weer.....
Een jaar geleden las ik een boek van de fam. Mann. Precies in de periode van de amerikaanse verkiezingen (2016 ). Er waren heel veel overeenkomsten met de verkiezingen in Duitsland in 1933. De algemene opvatting van de intellectuelen "Hij (Hitler)haalt het echt niet" "Die charlatan wordt nooit gekozen" enz.Hetzelfde werd van Trump gezegd. Niet dat ik de personen wil vergelijken, maar wel de stemming die heerste. Iedereen was verbaasd dat ze het wel gekozen werden.
Door de leesclub Een Mann van Rindert Kromhout (over welk boek ik niet erg enthousiast ben) ben ik de boeken gaan lezen van de familie Mann. Klaus en zijn zus Erica zijn even oud als de Mitford zussen. Vooral Klaus heeft in zijn dagboeken veel over de periode geschreven. Maar ook zijn vader, oom, broers en zussen hebben boeken geschreven. Door de boeken van Klaus krijg je een heel goed beeld hoe de schrijvers en uitgevers (en niet alleen Duitse) over die periode denken en welke kant ze kozen. Bv Mefisto (van Klaus) over een toneelspeler, die eerst een vriend en mede-tegenstander was, maar later toch voor Hitler gaat spelen. Het is verzonnen!! maar wel gebaseerd op een echte toneelspeler. De verschillende leden van de familie gingen naar Amerika, Frankrijk, Nederland, Engeland en Zwitserland. Terwijl er ook één in Duitsland bleef. Een hele interessante familie met allemaal bijzonder goede schrijvers. Als je eenmaal de familie leert kennen laten ze je niet meer los.
Dat is het ook. Maar het loont. Het zijn allemaal geweldige schrijvers en hun leven is ook heel interessant. Erica heeft ook lezingen gehouden in Amerika (Net als Jessica). Alleen én met haar vader Thomas. Ze zijn ook op de lijst van communisten gekomen en moesten daarom Amerika weer verlaten. En wat bij de Mitfords wel erg veel voorkwam....kwam in hun familie ook voor. Klaus was homo en eigenlijk zijn vader ook, maar omdat dat in zijn tijd niet geaccepteerd werd is hij toch getrouwd. Erica had zowel mannelijke als vrouwelijke minnaars. Je komt met die boeken ook echt in de wereld van de verbannen schrijvers. Je zult er geen spijt van hebben integendeel.
Leuk Marjo! Ik ben alleen goed bekend met Thomas, heb ooit Buddenbrooks en de Zauberberg gelezen. Onlangs las ik van Britta Böhler het boek De Beslissing, over drie dagen in het leven van Thomas Mann, als hij in 1936 in Zürich twijfelt om de brief te laten publiceren waarin hij kenbaar maakt dat hij tegen de het nationaal-socialisme is. Een mooi inkijkje in de familieverhoudingen van dat moment. Ik wil me ooit nog in de boeken van de kinderen Mann en van broer Heinrich gaan verdiepen.
Dat boek heb ik ook gelezen, maar ik vond die iets minder. Thomas nam die beslissing na veel aarzelen en omdat Erica gedreigd had met hem te breken. De Buddenbrooks heb ik ook gelezen. De Toverberg ligt nog op mijn stapel te lezen boeken.
De tijd waarin de zussen leven wordt wat mij betreft vooral in het begin goed beschreven, zoals Merel ook al zegt, wanneer Thompson de jeugd en opvoeding van de zusters beschrijft.
Daarna vind ik dat de geschiedenis vooral doorklinkt in de (subjectieve) portretten van de dames en hun politieke voorkeuren, zoals bijvoorbeeld in dit stuk: 'Haar liefde voor Parijs, voor Frankrijk, voor bijna alle Fransen uit het heden en verleden, werd wellicht versterkt tijdens de Tweede Wereldoorlog, in reactie op Germaanse sympathieën van bepaalde familieleden, maar de gevoelens waren wel echt.'
(sidenote: Ik vind voorgaande zin trouwens echt een zin vól aannames, roddel en achterklap., iets wat ik representatief vind voor het boek zelf. )
Omdat we de tijd kennen, kunnen de citaten makkelijk gelinkt worden aan de periode, maar ik vind niet dat Thompson echt bijzonder veel moeite doet om de tijd te beschrijven.
De tijd waarin de zussen leven klinkt ontzettend romantisch, maar de periode lijkt me erg lastig om in te leven. Hmm, met een tijdmachine een blauwe maandag naar die periode gaan, lijkt me best interessant, maar er echt leven? Ik weet het nog niet.
Ik heb al meer over deze periode gelezen en ik vond dat erg overeenkomen met het tijdsbeeld dat Thompson schetst. Tot de Tweede Wereldoorlog tenminste. Daarna komt de tijdsperiode slechts sporadisch naar voren en dan vooral bij Jessica omdat zij communistisch is en dat in de Verenigde Staten van de jaren vijftig niet positief werd ontvangen. Bij de andere zussen komt het eigenlijk niet naar voren.
Het was een hele roerige periode en ik weet niet of ik in deze periode zou willen leven. Zoals Barbara hierboven ook al zegt voor een blauwe maanden lijkt het best interessant.
Ik sluit me bij verschillende mensen aan. Ik zou wel in deze periode willen leven, gewoon omdat er zoveel gebeurde en dat lijkt me interessant. Daarnaast beschrijft Thompson de periode heel romantisch. In het begin van het boek waren haar beschrijvingen ook uitgebreider, en dit miste ik wel in de rest van het boek, zeker in de stukjes van 'wat er daarna gebeurde'.
De beschrijving van de tijdsperiode trekt me wel en niet aan. Wel vanwege demanier van feesten (en de bijbehorende kleding!) maar niet vanwege de "regels" voor vrouwen. Het is een moeilijke tijd, en zo vrij als ik ben opgegroeid zou ik me niet kunnen voorstellen zo te leven.
Welkom bij de leesclub rond de De zes freules, een non-fictie boek over de levens van zes adellijke zussen, van Laura Thompson (Uitgeverij Omniboek). Onze hashtag is #hebbanleesclub. Heb je een vraag over deze leesclub, mail dan naar: leesclub@hebban.nl
De leesclub is afgerond en het boek werd beoordeeld met 2 sterren. Neem snel een kijkje bij het verslag om het hele eindoordeel te lezen.
De Nederlandse Boekenbon is supporter van lezerscommunity Hebban
