Boeiend vervolg op "Het verhaal van de dienstmaagd"

"De Testamenten" is - na 34 jaar - een vervolg op de inmiddels iconisch geworden roman "Het verhaal van de dienstmaagd".
Gilead (op het grondgebied van de huidige VS) is een staat waar religieuze machthebbers met ijzeren hand regeren.
Vrouwen hebben er geen rechten en dienen enkel om kinderen te verwekken, indien nodig via de rol van 'dienstmaagd'. Lezen wordt niet geleerd; hun mening telt amper ...'hier in Gilead staat de verklaring van vier vrouwen gelijk aan die van één man (266)'

Waar in het begin de doelstellingen van Gilead nobel en edel waren, is daar vijftien jaar later niet veel meer van over. Leiders zijn vooral geïnteresseerd in hun eigen machtspositie met wijdverbreide corruptie en manipulatie als gevolg.

Margaret Atwood vertelt het verhaal in dit boek vanuit het leven van drie vrouwelijke hoofdfiguren, wiens lot totaal verschillend is. Elk op hun manier zullen ze echter het systeem trachten te bestrijden.
Twee van de drie leven in Gilead zelf.
Er is Tante Lydia, de meest intrigerende van de drie. Als hoofd van de Tantes moet zij zorgen dat de rol van de vrouwen in de samenleving correct wordt ingevuld. Meer dan dat blijkt zij ook een handige intrigante te zijn.
Dan is er het jonge meisje Agnes, dochter van een bevelvoerder, die tegen haar zin voorbereid wordt op het huwelijk
Een derde hoofdfiguur, Daisy, leeft in Canada maar blijkt nauw verbonden met Gilead.

Door het verhaal telkens vanuit die verschillende ervaringen en gezichtspunten te vertellen krijgt de lezer een boeiend en wisselend beeld van de samenleving in Gilead. Geleidelijk laat Margaret Atwood deze verhaallijnen ook naar mekaar toegroeien.
Mede daardoor leest het boek - vooral in het tweede deel dan - haast als een thriller.

Sterk is ook de manier waarop de schrijfster het beeld schetst van een samenleving in een staat zoals Gilead.
Er is onder meer de beschrijving door Tante Lydia hoe zij bij het ontstaan ervan gevangen werd genomen. Hoe ze daarna - via uitgekiende mishandelingen en vernederingen - uiteindelijk besluit de staat te dienen.
Mooi uitgewerkt is zo ook hoe de jonge meisjes - zoals Agnes - worstelen met hun gedwongen huwelijk en de voorbereidingen daarop.

Bij zijn verschijnen in 1985 leek veel van het dystopische wereld in "Het verhaal van de dienstmaagd" vrij utopisch.
De wereld van vandaag toont echter dat dit verre van het geval is. Denken we maar aan IS en haar wereldbeeld, aan figuren zoals Trump met zijn minachting voor vrouwen en zijn steun voor de anti abortus lobby of aan de vluchtelingencrisis.
Zonder dat de schrijfster er rechtstreeks naar verwijst kan je als lezer ook in dit boek de link onderkennen

"De Testamenten" is zo een waardige opvolger van "Het verhaal van de dienstmaagd"