En weer een zoet einde

Nog niet zo lang geleden heb ik me pas gerealiseerd dat ik van historische romans houd. Ik vind het erg leuk om door middel van een fictief verhaal over iets dat echt gebeurd is meer te leren. Er is nog zo veel waar ik weinig over weet, zoals over de Belgische Revolutie van 1830, waar dit boek over gaat.

Het verhaal volgt de levens van de Utrechtse zusters Sabine en Karlijn. De eerste een verantwoordelijke, hard werkende, serieuze vrouw en de tweede een wildebras, die erg met haar uiterlijk bezig is en liever de bloemetjes buitenzet. Belangrijke rollen zijn ook weggelegd voor hun vader en de man waarmee Sabine trouwt; een Belg.
Deze vier karakters worden goed uitgewerkt in dit fijn leesbare boek. Michelle Visser toont zich overigens weer een meester in het omschrijven van de steden van toen. Je ruikt ze gewoon, en echt lekker roken ze niet...

Over Véronique, het eerste boek van Michelle Visser, schreef ik indertijd 'Véronique heeft helaas een heel klein smetje, en dat is het mierzoete einde… Daar moet je van houden. Maar op een of andere manier past het ook wel bij het boek, bij het verhaal.' Deze vlieger gaat voor Opstand weer op, hoewel het een pietsie minder mierzoet is, laten we het maar op 'een zoet einde' houden.

Ik rond af naar boven: 4,5 worden 5 sterren!