Laat jij je weleens verrassen door een boek? Onze Hebban-recensenten wel!
Wat doe je als een boek waar je al weken naar uitkijkt tijdens het lezen toch tegenvalt? Zorgt je teleurstelling voor nóg een ster lager? Of probeer je dat opzij te zetten als je jouw recensie schrijft? Andersom kan het ook, wanneer je een geweldige leeservaring hebt met een boek dat je eigenlijk niet had willen openslaan. De behoefte om dan meteen vijf sterren te geven is groot. Ook de Hebban-recensenten overkomt het. Een antwoord hebben we niet direct, maar wel heel veel voorbeelden.
De dag van de doden
Nicci French
'De dag van de doden is het sluitstuk van de succesrijke serie rond protagonist Frieda Klein. Eindelijk, de langverwachte finale. Zelf keek ik hier enorm naar uit, ik had alle vorige delen graag gelezen. Wat een onaangename verrassing aan het eind van het boek. Voor mij alvast een domper op de feestvreugde; een belangrijk vraagstuk bleef onbeantwoord. De echte reden waarom … (nee, geen spoilers hier). Het is zo jammer dat de twee auteurs dit over het hoofd hebben gezien.'
★★★☆☆ Lees de recensie van Guy
Een klein leven
Hanya Yanagihara
'In april 2016 kreeg ik een exemplaar toegestuurd van Een klein leven. Voor het verschijnen van de vertaling werd deze dikke pil enorm gehypet. Ik dacht voor het lezen: "Het zal wel, ze doen maar." Kreeg deze kritische lezer even een knock-out aangesmeerd; deze uppercut bleef nog lang aan mijn hersenen kleven. Dit was een kanjer van een aangename verrassing. Het boek staat nog steeds in mijn top vijf.'
★★★★★ Lees de recensie van Guy
Barbaarse ijsplaneet
Ruby Dixon
'Marieke en ik lazen Barbaarse ijsplaneet als een buddyread op Fabulous Feelgood nadat Marieke het boek in een soort vlaag van verstandsverbijstering had gekocht. We begonnen met frisse tegenzin te lezen en hoewel ik het boek na ongeveer 50 pagina's in de hoek wilde gooien, heb ik het toch weer opgepakt om de buddyread af te kunnen maken. En wie had gedacht: ik begon me steeds meer te vermaken en voor ik het wist was het tweede deel ook uit. Die beviel met wat het verhaal betreft zelfs nog iets beter. Tegen de verwachting in heb ik me er prima mee vermaakt.'
Het familiegeheim
Sarah Lark
'Hoewel de schrijfstijl van Lark plezierig is, voelt het historische deel bijna als een geschiedenisboek. Interessant, maar niet helemaal wat je zoekt als je een meeslepend verhaal verwacht. Ondanks het hoge geschiedenisles-gehalte, brengt Lark daar wel emotie in het verhaal die helaas ver te zoeken is in de tijdlijn die in het heden speelt. Hoe alles uiteindelijk met elkaar samenhangt is te gemakkelijk en lijkt, zeker op het eind, bijna afgeraffeld om de verschillende verhaallijnen bij elkaar te krijgen. Al deze elementen bij elkaar zorgen ervoor dat Lark spijtig genoeg voor mij niet het hoge niveau haalt dat we van haar gewend zijn.'
Vreugde
Manuel Vilas
'Toen ik Vreugde moest lezen voor een recensie, was ik ronduit sceptisch. Collega’s hadden me gewaarschuwd: zijn toon zou donker zijn, zwaar op de hand — zelfs ontmoedigend. Ik zag ertegenop. Maar zodra ik begon te lezen, gebeurde er iets wat ik niet had verwacht. Ja, het is geen lichte literatuur, en Vilas schuwt het duister niet. Maar juist in die zwaarte schuilt iets verbluffend moois. Zijn taal is zó intens en oprecht, dat het je niet loslaat. Hij schrijft rauw, breekbaar, maar ook teder. Wat ik vreesde werd geen worsteling, maar een ontdekking. Inmiddels heb ik het boek al vier keer gelezen, en iedere keer raakt het me opnieuw.'
Wat je van bloed weet
Philip Huff
'Wat je van bloed weet pakte anders uit dan verwacht. Dat hier het vertelperspectief aan ten grondslag lag – de je-vorm – was al snel duidelijk. Soms kan deze bijzondere vertelwijze een verhaal heel dichtbij brengen, zoals Robbert Welagen geweldig lukte in Averij. In de roman van Huff zorgde het juist voor afstand. Door te kijken naar de oorzaak van die gevoelsmatige afstand kon ik het perspectief wel een interpretatie meegeven. Huff vertelt in de eerste plaats niet zozeer aan mij als wel aan zijn jongere zelf. Dat eigen inzicht zorgde voor meer waardering en begrip voor de roman en ondanks de verrassing voor een bevredigende ervaring.'
Zoo lang ik hoop te leven
Claudia Carli
'Toen ik begon met recenseren van feelgood voor Hebban was het nog genre-gebonden, maar we mochten daarnaast uit een lijst non-fictie boeken kiezen die ons aanspraken. Ik zag daar Zoo lang ik hoop te leven tussen staan. Het is een ode aan de Joodse meisjes die versjes in het poëziealbum van Alie Dias hebben achtergelaten, zodat ze tot leven komen en niet worden vergeten. Het is zo mooi geschreven. Het boek heeft grote indruk op me gemaakt, want van de negentien meisjes overleefden er slechts zes. Het boek heeft me verrast, omdat het zo anders is dan andere boeken die over de oorlog gaan. Ik sloot het af met vijf sterren.'
De code
Denise Rudberg
'Het verhaal van De code trok me enorm en het leek me dat daar een geweldig verhaal van was te maken. Helaas kwam ik terecht in een soort soap, met drie hoofdpersonages die totaal verschillend zijn en vriendinnen worden. De uitwerking van het verhaal en de personages was niet goed en een foute uitleg over het Joods zijn van kinderen helpt ook niet mee. Het decoderen is een interessant proces waar je als lezer meer over wilt weten, maar het is slechts een klein onderdeel van het verhaal en eveneens oppervlakkig beschreven. Aan het einde van het boek zijn nog veel losse eindjes, maar ook het tweede deel was geen succes. Beide boeken kregen slechts twee sterren.'
Optocht der tattoos
Henri Beunders
'Er was een tijd dat ik geen thrillers, maar literatuur en non-fictie recenseerde. Non-fictietitels werden in principe niet lukraak verstuurd, want enige interesse in het thema is toch wel handig. Geen idee dus hoe het precies gebeurd is, maar op een gegeven moment ontving ik Optocht der tattoos. "Euh, wat moet ik hier in hemelsnaam mee aanvangen?", dacht ik. Een diepe zucht heb ik vast ook geslagen, want geen haar op mijn hoofd had er ooit ook maar één seconde over gedacht zelf een tatoeage te nemen. Maar kijk, zelfs een boek waar je met frisse (of iets minder frisse?) tegenzin aan begint, kan uiteindelijk best meevallen. Afwisselend, vlot geschreven en absoluut interessant.'
Heterdaad
Johan Harstad
'Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? van Harstad is een van mijn favoriete boeken. Ik gaf de roman indertijd vijf sterren, net als de Young Adult Darlah van dezelfde auteur. Toen op een bepaald moment Heterdaad gerecenseerd moest worden, was ik er als de kippen bij. Een nieuwe Harstad, dat kan alleen maar goed zijn! Fout gedacht. Ik kreeg een (te) gewaagd experiment te lezen. Waar waren de prachtige, soms ellenlange zinnen die ze lezer zo weten te betoveren? Waar is het oog voor detail, het gevoel voor de kleine dingen van ons bestaan dat we uit vorige romans kennen?'
