Met haar derde boek wil Gwendoline je enkele gezichten van de stilte laten zien en ervaren. We zijn een meester in het ontvluchten van deze alom tegenwoordige 'stilte', ze ontmaskert ons en doet ons in de spiegel kijken.
Stilte gaat in deze context niet om het fysiek afwezig zijn van geluid. Het is de ruimte waarin we helder beseffen dat we zijn. Binnen deze onmetelijke ruimte speelt zich onze fysieke waarneming en het denken af. De 'zee van Zijn' is als metafoor een rode draad doorheen het boek. Ons denken maakt golven aan het wateroppervlak. Maar uiteindelijk komen we erachter dat deze golven ons in-zicht in de zee van Zijn niet hoeven te belemmeren.
De stilte laat zich horen en voelen doorheen het verhaal, en doet ons proeven van een grotere dimensie van het dagelijks leven.
Stilte gaat in deze context niet om het fysiek afwezig zijn van geluid. Het is de ruimte waarin we helder beseffen dat we zijn. Binnen deze onmetelijke ruimte speelt zich onze fysieke waarneming en het denken af. De 'zee van Zijn' is als metafoor een rode draad doorheen het boek. Ons denken maakt golven aan het wateroppervlak. Maar uiteindelijk komen we erachter dat deze golven ons in-zicht in de zee van Zijn niet hoeven te belemmeren.
De stilte laat zich horen en voelen doorheen het verhaal, en doet ons proeven van een grotere dimensie van het dagelijks leven.
