Het is 1941. Vanaf volle zee zendt het Britse vrachtschip de Cyclops noodsignalen uit. ‘We zijn getorpedeerd en zinken. We verlaten het schip.’ Daarna was nooit meer iets van de Cyclops en de bemanning vernomen. Wanneer een karteringsvaartuig van de Britse marine vijfentwintig jaar later de afgelegen haven van het Zuidatlantische eiland Quintanilha de Almeida aandoet, wordt de ongelovige bemanning geconfronteerd met een nimmer vermoed vervolg van de reis van de Cyclops. In de haven, tussen andere wrakstukken in, ligt de verroeste, maar nauwelijks beschadigde romp van de Cyclops. Al bij hun eerste onderzoek maakt ongeloof plaats voor ontzetting. De toestand waarin het schip is achtergelaten laat er geen twijfel over bestaan dat zich hier een ongehoord drama heeft afgespeeld.
