Lezersrecensie
De beller kent spanning, maar wist me niet volledig te overtuigen
De beller van Chris Carter is alweer het achtste deel in de Robert Hunter- serie. Ik heb Carter al heel lang op mijn wenslijstje staan, maar nu was het dan eindelijk zover. Ondanks dat dit al een boek verderop in de serie is, had ik niet het idee een serie te lezen. Wat was mijn leeservaring van deze populaire auteur?
Het zal je maar gebeuren; je wordt gebeld door je vriendin of vrouw via videobellen en daarna plot er een groot gruwel op. Je dierbare wordt mishandelt op beestachtige wijze en daarna zie je de dader. Hoe kun je zoiets ooit vergeten of vergeven? Het gebeurt als eerste Tanya Kaitlin die `s avonds nog even heerlijk met haar bestie denkt te kletsen. Maar als niet veel later een ander slachtoffer valt, blijkt de dader op dreef te zijn. Waarom kiest hij voor deze gruwelijke moorden en hoe weet hij dat hij de juiste vragen moet stellen? Voor de achterblijvers blijft er een groot schuldgevoel achter omdat ze het antwoord niet wisten. Het is aan Hunter en zijn team om de dader te vinden, maar waar kunnen ze hem vinden zonder veel aanwijzingen en sporen?
Zoals gezegd is De beller mijn eerste kennismaking met Chris Carter en het begin vond ik sterk. Ik dacht direct dat ik een sterke thriller in handen had waarvan ik zou genieten. Ik lees graag thrillers, maar na de tweede moord vond ik De beller afzwakken. Het verhaal krijgt een andere wending en de spanning vond ik afzwakken. Ik bleef hopen op nieuwe spanning in het verhaal, maar het bleef helaas weg. Heel jammer want het boek heeft zoveel perspectief!
De beller is zoals gezegd een thriller die qua schrijfstijl vlot aan de lezer wordt gepresenteerd. Het leest echt snel weg en als je wil heb je het boek met een dag gelezen. Een groot pluspunt bij thrillers vind ik dat er vaart in zit. Ik vond de spanning daarentegen op een gegeven moment missen in het boek en vond ik het bijna langdradig worden. Ik had gehoopt dat Carter een auteur werd die ook op mijn lijstje zou komen van favoriete thrillers, maar dat is nu nog zeker niet het geval. Ik ga dit jaar zeker nog een boek van hem lezen om te kijken of ik dan een andere leeservaring heb. Voor nu krijgt De beller 3 sterren.
Het zal je maar gebeuren; je wordt gebeld door je vriendin of vrouw via videobellen en daarna plot er een groot gruwel op. Je dierbare wordt mishandelt op beestachtige wijze en daarna zie je de dader. Hoe kun je zoiets ooit vergeten of vergeven? Het gebeurt als eerste Tanya Kaitlin die `s avonds nog even heerlijk met haar bestie denkt te kletsen. Maar als niet veel later een ander slachtoffer valt, blijkt de dader op dreef te zijn. Waarom kiest hij voor deze gruwelijke moorden en hoe weet hij dat hij de juiste vragen moet stellen? Voor de achterblijvers blijft er een groot schuldgevoel achter omdat ze het antwoord niet wisten. Het is aan Hunter en zijn team om de dader te vinden, maar waar kunnen ze hem vinden zonder veel aanwijzingen en sporen?
Zoals gezegd is De beller mijn eerste kennismaking met Chris Carter en het begin vond ik sterk. Ik dacht direct dat ik een sterke thriller in handen had waarvan ik zou genieten. Ik lees graag thrillers, maar na de tweede moord vond ik De beller afzwakken. Het verhaal krijgt een andere wending en de spanning vond ik afzwakken. Ik bleef hopen op nieuwe spanning in het verhaal, maar het bleef helaas weg. Heel jammer want het boek heeft zoveel perspectief!
De beller is zoals gezegd een thriller die qua schrijfstijl vlot aan de lezer wordt gepresenteerd. Het leest echt snel weg en als je wil heb je het boek met een dag gelezen. Een groot pluspunt bij thrillers vind ik dat er vaart in zit. Ik vond de spanning daarentegen op een gegeven moment missen in het boek en vond ik het bijna langdradig worden. Ik had gehoopt dat Carter een auteur werd die ook op mijn lijstje zou komen van favoriete thrillers, maar dat is nu nog zeker niet het geval. Ik ga dit jaar zeker nog een boek van hem lezen om te kijken of ik dan een andere leeservaring heb. Voor nu krijgt De beller 3 sterren.
1
Reageer op deze recensie