Lezersrecensie
Indrukwekkend boek over de oorlog
Veel mensen zijn niet bekend met de geschiedenis van het verscholen dorp. Ik kende het verhaal en heb als kind het nagebouwde verscholen dorp bezocht, omdat mijn familie hier uit de buurt komt. Toen ik zag dat hierover een boek was geschreven, was mijn nieuwsgierigheid gewekt. De subtitel Ondergronds op de Veluwe 1943-1944, slaat op die periode in dit boek.
In de Tweede Wereldoorlog zochten veel Joden onderdak. Op de Veluwe waar nog veel uitgestrekte gebieden waren, verbleven veel Joden. Nadat de toestroom steeds groter werd, besloot men in de bossen tussen Nunspeet en Vierhouten een onderduikplek te creëren.
Bijzonder om nu het verhaal achter het verscholen dorp te lezen, omdat ik destijds het dorp bezocht. Bijzonder te lezen hoeveel mensen zich inzetten met gevaar voor eigen leven om het dorp op te bouwen en veel mensen te huisvesten. Naast Joden verbleven er ook piloten die neergestort waren. Het nagebouwde dorp is lang niet zo groot als dat het destijds was. Ik weet dat ik het wel enorm indrukwekkend vond, naast de verhalen van mijn opa die uit een van de naastgelegen dorpen kwam.
Nadat de bewoners zich meer dan een jaar veilig waanden in het verscholen dorp, bleek later dat veel mensen op de hoogte waren van het verblijf van een groep mensen in het bos. De mensen achter dit project hebben zich tomeloos ingezet, ondanks de onderlinge verschillen. De initiatiefnemer Eduard Von Baumhauer, een Amsterdamse advocaat met een tweede huis op de Veluwe, verhuurde een deel van het huis aan de Pas-op weg. Dit huis werd ook de uitvalbasis voor de mensen die zich met het verzet bezighielden. De Amsterdamse advocaat was degene die geld investeerde in het verscholen dorp. Naast hem en zijn vrouw, waren Opa Bakker en Tante Cor een belangrijke spil in het web van het verzet. Uiteindelijk wordt het dorp op 29 oktober 1944 per toeval ontdekt. De meesten konden vluchten, een achttal werd vermoord door de Duitsers.
Jeroen Thijssen heeft met het boek Het verscholen dorp het verhaal achter dit dorp een gezicht gegeven. Het boek is uitgebreid en zijn uitgebreide research is prettig en goed uitgewerkt in dit boek. In 2005 verscheen zijn eerste boek over het verscholen dorp. Nadat deze boeken uitverkocht waren, bleef het hierbij. Toch liet deze geschiedenis hem niet los. Nadat hij nieuwe informatie vond, besloot hij veertien jaar later het verhaal hernieuwd met de nieuwe informatie uit te brengen.
Ik heb genoten van dit uitgebreid geschreven verhaal. Een kleine beschrijving is te vinden bij het nagebouwde verscholen dorp, maar er zit zoveel meer achter. De mensen die deze geschiedenis kennen, zullen dit boek met veel belangstelling lezen, vermoed ik. Een geschiedenis die niet vergeten mag worden.
Gelezen voor het blog In de boekenkast
In de Tweede Wereldoorlog zochten veel Joden onderdak. Op de Veluwe waar nog veel uitgestrekte gebieden waren, verbleven veel Joden. Nadat de toestroom steeds groter werd, besloot men in de bossen tussen Nunspeet en Vierhouten een onderduikplek te creëren.
Bijzonder om nu het verhaal achter het verscholen dorp te lezen, omdat ik destijds het dorp bezocht. Bijzonder te lezen hoeveel mensen zich inzetten met gevaar voor eigen leven om het dorp op te bouwen en veel mensen te huisvesten. Naast Joden verbleven er ook piloten die neergestort waren. Het nagebouwde dorp is lang niet zo groot als dat het destijds was. Ik weet dat ik het wel enorm indrukwekkend vond, naast de verhalen van mijn opa die uit een van de naastgelegen dorpen kwam.
Nadat de bewoners zich meer dan een jaar veilig waanden in het verscholen dorp, bleek later dat veel mensen op de hoogte waren van het verblijf van een groep mensen in het bos. De mensen achter dit project hebben zich tomeloos ingezet, ondanks de onderlinge verschillen. De initiatiefnemer Eduard Von Baumhauer, een Amsterdamse advocaat met een tweede huis op de Veluwe, verhuurde een deel van het huis aan de Pas-op weg. Dit huis werd ook de uitvalbasis voor de mensen die zich met het verzet bezighielden. De Amsterdamse advocaat was degene die geld investeerde in het verscholen dorp. Naast hem en zijn vrouw, waren Opa Bakker en Tante Cor een belangrijke spil in het web van het verzet. Uiteindelijk wordt het dorp op 29 oktober 1944 per toeval ontdekt. De meesten konden vluchten, een achttal werd vermoord door de Duitsers.
Jeroen Thijssen heeft met het boek Het verscholen dorp het verhaal achter dit dorp een gezicht gegeven. Het boek is uitgebreid en zijn uitgebreide research is prettig en goed uitgewerkt in dit boek. In 2005 verscheen zijn eerste boek over het verscholen dorp. Nadat deze boeken uitverkocht waren, bleef het hierbij. Toch liet deze geschiedenis hem niet los. Nadat hij nieuwe informatie vond, besloot hij veertien jaar later het verhaal hernieuwd met de nieuwe informatie uit te brengen.
Ik heb genoten van dit uitgebreid geschreven verhaal. Een kleine beschrijving is te vinden bij het nagebouwde verscholen dorp, maar er zit zoveel meer achter. De mensen die deze geschiedenis kennen, zullen dit boek met veel belangstelling lezen, vermoed ik. Een geschiedenis die niet vergeten mag worden.
Gelezen voor het blog In de boekenkast
1
Reageer op deze recensie