Redelijk begin van deze serie

Vanillegeluk is het eerste deel van de Kustdromen-serie waar we kennismaken met Cecilia die daar een boerderij runt waar ze vanille kweekt en hiermee al een hoop mensen heeft bereikt die haar specerij afnemen. Maar wat maakt dat haar specerij het zo goed doet? Kan ze nog verder uitbreiden met haar specerij om zo nog meer bekendheid te krijgen?

Manuela Inusa heeft met de Valerie lane-serie al een hoop lezers weten te bereiken. Ik moet eerlijk bekennen dat Vanillegeluk voor mij de eerste kennismaking is met deze auteur. In dit eerste deel neemt ze de lezer mee naar Cecilia die een vanilleboerderij runt waar ze al bekendheid heeft vergaart met haar vanillekoekjes. Ze is gelukkig en steekt al haar tijd in de boerderij, maar een man mist ze nog in haar drukke leven. Wanneer ze wordt benaderd om een reportage te maken waarmee ze nog meer mensen kan bereiken, besluit ze dit te doen. Dit zorgt ervoor dat ze wordt gevraagd om aan een seminar deel te nemen waar meerdere mensen hun specerijen aan de man kunnen brengen. Hier ontmoet ze Richard Banks die samen met zijn vader een aantal hotels runt. Maar wat is de echte reden dat Banks deze seminar organiseert?

Vanillegeluk vertelt in dit eerste deel het leven van Cecilia, maar in de komende vijf boeken zal steeds een andere vriendin de hoofdrol spelen die in de buurt van Cecilia ook een boerderij runnen. Zijdelings maken we al kennis met Julia in dit deel, maar ik ben heel benieuwd wat Inusa nog meer in petto heeft voor haar.

Inusa neemt de lezer mee in een dik boek van ruim 400 bladzijden. Hier ligt voor mij gelijk ook wel een klein nadeel. Ze neemt ruim de tijd om Cecilia te introduceren en in het eerste deel van Vanillegeluk kon ik mijn draai niet vinden. Het verhaal zet zich traag voort en daar komt pas verandering in als ze de reportage opnemen. Pas dan zie ik Cecilia voor me en kreeg ik een beeld van de boerderijen in Californië. Vanaf dat moment heeft de auteur mij meer te pakken en kreeg ik ook meer zin om verder te lezen. Haar schrijfstijl is beeldend en vrij vlot, wat maakt dat je wel makkelijk door de zinnen gaat.

Vanillegeluk is een interessant begin van deze serie, maar met minder bladzijden had ze de lezer misschien meer te bieden gehad. De vertaling vond ik minder omdat er dan in Engelse woorden wordt gesproken zoals Dad en Farm, terwijl het even later weer de Nederlandse vertaling wordt gebruikt. Dit had echt veel beter gekund.

Zoals gezegd is dit mijn eerste kennismaking met de auteur en ik wil het tweede deel Sinaasappelverlangen zeker een kans geven. Ik hoop dat het boek dan een betere vertaling mag hebben waardoor je als lezer niet de storende factor hiervan opnieuw hoeft te ervaren. Maar Cecilia is een interessante vrouw wat maakt dat ik dit boek toch een gemiddelde beoordeling wil geven. 3 sterren voor dit eerste deel in de Kustdromen-serie.