Wat je niet laat zien, voelt een ander niet

Het verhaalt heeft me aan het denken gezet. Natuurlijk weer over het feit over plotseling blind zijn. Wat mij echt erg lijkt. De hoofdpersoon laat zien hoe ze het leven heeft aangepakt als plotselinge blinde. Erg indrukwekkend met die regeltjes enzovoort. Het boek laat je veel nadenken. Over de blindheid, maar ook over vriendschap en vergeving. En over het feit dat mensen blind zijn voor het gevoel van anderen als ze niet zien dat er iets aan de hand is. Logisch, want wat je niet laat zien, kan een ander niet waarnemen. Toch merk je in het boek dat mensen graag elkaar gedachten en gevoelens willen weten. Voor een blinde is het horen van gevoelens nog belangrijker, want zij zien helemaal geen emoties. Maar, daarentegen merk ik dat de hoofdpersoon een sterk ontwikkeld gehoor heeft en de emoties van anderen peilt aan de hand van de stem.