Moeilijk verhaal

Op de schrijfstijl van Melville is niets af te dingen, die is fraai, heel fraai. Moeilijk taalgebruik en ook nog eens in een Engels van wat jaren terug.
Wat het een moeilijk boek maakt, althans voor mij, zijn de gedetailleerde beschrijvingen van de moord op walvissen, en hoe er toen over deze dieren werd gedacht. Constant worden zij 'monsters van de zee' genoemd. Ik weet het waren andere tijden en net als een hoop zaken waar wij tegenwoordig tegen te hoop lopen moet je ook dit in de context van die tijd zien.
Volkomen onwetendheid, bijgeloof en moord- en geldlust is deze mensen niet vreemd. Bijvoorbeeld zijn uiteenzetting van het verhaal van Jonas, die in de walvis zat (en toen dacht dat hij stokvis vrat). Dit bedoel ik met onwetendheid en bijgeloof. Helaas zijn walvissen niet de enige dieren geweest die uit puur winstbejag en moordlust door de mens zijn afgeslacht en in sommige gevallen uitgemoord. Bevers, pelsrobben, dodo, schildpadden, haaien, de lijst is te lang. Zelfs hun eigen soort laten ze niet met rust.
Maar het verhaal. Dit gaat om de bezeten kapitein Ahab. Die heeft bij een eerdere walvisjacht zijn onderbeen verloren. Nu is hij verbeten op jacht naar die ene potvis die hem dat geflikt heeft. Deze waanzin drijft hem tot het uiterste en tot elke prijs om zijn doel te bereiken.
Als Melville al die verhandelingen over de walvisjacht had achterwege gelaten was Moby Dick een handzaam en makkelijk leesbaar avontuur geworden. Nu is het lijvig, soms moeilijk leesbaar, en soms onverteerbaar relaas geworden van nietsontziende moordpartijen waarbij de daders en duidelijk plezier in scheppen niet alleen volwassen dieren te vermoorden maar ook de moeders van jonkies die nog van hun moeder afhankelijk zijn.
Toch een aanrader, al is het alleen maar om ons er aan te herinneren wat voor monsterlijke wezens de mens zelf is.