Mooi stuk geschiedenis

Waarom als je een recensie schrijft, het boek samenvatten. Dat heeft geen zin, iedereen kan het lezen. Waar het denk ik om gaat is, wat doet het boek, het verhaal voor jou als lezer.
Aan de hand van een familiekroniek wordt een inkijk gegeven in 100 jaar geschiedenis. De hoop, wanhoop, waanzin en weer hoop in de Sovjet Unie. Hoop bij de revolutie in 1917. Wanhoop bij de burgers die hun hoop zien verdampen. De waanzin van het regime en moordlustige leiders en volgelingen. En dan toch weer hoop als het communisme valt.
Voor mij, naast dat het uitstekend is geschreven, roept het ook ergenis op. De besluiteloosheid van een aantal personen is ergeniswekkend. Maakt het verhaal niet slecht, zeker niet. Het wordt zo getrouw, geloofwaardig neergezet dat die ergenis ook bewondering oproept.
Op de achtergrond speelt natuurlijk de waanzin van het communistisch regime en met name de Stalin periode een grote, zeg maar beslissende rol.
Vreemd dat zo'n massamoordenaar nooit de veroordeling heeft gekregen als Hitler, terwijl hij meer doden op zijn, al dan niet bestaande geweten heeft, dan voornoemde Oosterijker.
Dat terzijde het is een pil van een boek, maar boeiend van de eerste tot de laatste pagina met en ondanks, of juist wel dankzij, alle ergenissen en frustraties over de hoofdpersonen.